บทที่6[50%]
1350 Words
Aid & Kivi
6
กีวี่ถึงกับอึ้งไปกับคำพูดของอิฐ ใบหน้าหวานร้อนทันทีกับสิ่งที่เขาพูด ร่างหนาขยับใบหน้าออกมายิ้มให้กับใบหน้าของกีวี่ที่ตกใจอยู่ จนเขาเป่าลมไปที่หน้าเธอเบาๆ
ฟู่!!
“อ่ะ พะ พูดอะไรของคุณเนี้ย!!”
“ทำไม? ก็ผมพูดจริง”
“พูดอะไรไม่เข้าท่า อ่อยอะไรกัน? พูดจาน่าเกลียดตลอด” อิฐมองกีวี่ที่เบือนหน้าหนีเขา ก่อนจะมองแก้มนวลที่แดงทันทีจนเขาอดไม่ได้ที่จะ...
ฟอด!!
“อะ อิฐ!!”
“แก้มหอมจัง...” กีวี่ยกมือจับแก้มตัวเองฟาดมือลงที่ไหล่หนาทันทีจนเขาได้แต่ขำกับท่าทีของกีวี่ ที่ไม่นิ่งเฉยและเย็นชา แต่ตอนนี้กลับเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเขินและนั่นมันทำให้เขาดีใจจนแทบจะบ้าตาย... นี่กูเป็นอะไรเนี้ยไอ้อิฐ!! กีวี่หันไปมองอิฐที่จ้องหน้าเธออยู่ก็กลอกตาไปมาทันที
“มองอะไรเล่า... ไปพักได้แล้วนะ”
“มองก็ไม่ได้?”
“อือ ไม่ได้”
“ก็จะมอง จะมองๆๆๆ...” อิฐขยับหน้าเข้าไปใกล้กีวี่อีกครั้งจนเธอจับไหล่หนาไว้แน่น แล้วทำหน้าบูดใส่เขาจนอิฐระเบิดหัวเราะทันทีอย่างดัง กีวี่ถอนหายใจออกมาแล้วจะเดินหนีเขาแต่ก็ถูกคว้าข้อมือไว้แน่น
“ขอโทษครับ...”
“...”
“ผมแค่อยากให้คุณยิ้มให้ผม หัวเราะให้ผมบ้าง... รู้ไหม? เวลาคุณยิ้มกับทำหน้าบูดๆ คุณน่ารักมากเลยนะ”
“!!!”
“อยู่กับผมคุณต้องยิ้ม ห้ามทำหน้านิ่งและเย็นชา ไม่งั้นผมจะ...”
“จะอะไร?” กีวี่มองอิฐที่ยิ้มเจ้าเล่ห์แต่ไม่ยอมพูดอะไรต่อ ร่างหนาจูงมือเธอให้ขึ้นไปที่ห้องของตัวเองทันทีจนร่างเล็กมึนงง
“คุณนอนห้องผมแล้วกันนะ...”
“เอ๋? ไม่ดีกว่า คุณควรนอนที่ห้องของตัวเอง ฉันจะไปนอนที่โซฟาเอง”
“แต่...”
“คุณเป็นคนป่วยนะ ห้ามดื้อ... ไม่งั้นฉันจะโทรหาคุณสิตา”
“งือ ใจร้ายจังคุณพยาบาลคนเนี้ย” อิฐทำหน้าบูดทันทีก่อนจะนั่งลงที่เตียง จนกีวี่ได้แต่ขำในใจกับท่าทางของเขา นี่เขาอายุยี่สิบแปดแล้วนะ ทำไมถึงทำตัวงี่เง่าแบบนี้กัน... กีวี่เดินไปนั่งข้างๆ เขาทันทีก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา
“ขออนุญาตนะ ฉันต้องเช็ดตัวให้คุณ...”
“ครับ อยากทำอะไรผม... ทำได้เลยนะ ผมยอมคุณแค่คนเดียว”
“จริงเหรอ? งั้นจับกดน้ำเลยดีไหมเนี้ย”
“กดน้ำก็ตายสิ จับผมกดเตียงดีกว่า... อย่างน้อยก็ไม่ตาย ก็แค่เหนื่อย หึ”
เพียะ!!
“อึก เจ็บนะ”
“พูดจาน่าเกลียดอีกแล้วนะอิฐ!!” กีวี่ตีไหล่หนาอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นแผงอกแกร่งที่มีรอยสักรูปนกอยู่ตรงกลาง ใบหน้าหวานแดงซ่านทันทีจนอิฐยิ้มออกมา
“น่าเกลียดอะไร ผมหมายถึงว่าถ้าจับผมกดเตียงผมก็นอนสบายไง... คุณคิดลามกอะไรเปล่าเนี้ย?”
“จะ จะบ้าเหรอ!! ไม่ต้องพูดมากเลย...” ร่างหนายิ้มอย่างใจเย็นก่อนจะปลดเข็มขัดออก รูดซิปกางเกงแต่กลับนิ่งแบบนั้นจนกีวี่เงยหน้าสบตาเขา ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างทันทีพร้อมกับชูแขนที่เข้าเฝือกให้กีวี่ดู
“ผมมีแขนเดียว ถอดไม่ได้...”
“แล้ว?”
“ถอดให้ผมสิ”
“อะ ห๊ะ!!”
“อืม ถอดให้ผม... ไม่ต้องห่วงครับ ผมสวมกางเกงบ๊อกเซอร์ทับอยู่” กีวี่อึ้งไปทันทีเงยหน้ามองอิฐที่พยักหน้าให้เธอ เพื่อให้เธอสบายใจแต่!! จะบ้าหรือไง ใครจะไปสบายใจได้กันล่ะ ถึงแม้เธอจะไม่เขินเท่าไหร่ที่เห็นอกแกร่งของเขา เพราะอย่างน้อยเธอก็เคยเห็นแฟนซีถอดเสื้อบ้างอะไรบ้าง แต่ท่อนล่างนี่มัน...? ให้ตายเหอะ อิฐมองร่างบางที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็นั่งลงตรงหน้าเขาและยื่นมือมาที่ขอบกางเกงก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงจนมาถึงหัวเข่า กีวี่ถอนหายใจออกมาที่เห็นเขาสวมบ๊อกเซอร์อยู่จริงๆ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อจนอิฐขยับตัวให้กีวี่ถอนกางเกงของเขาจนหลุดออกมา
“เรียบร้อย...”
“ครับ แล้วไงต่อ?”
“ก็... เช็ดตัวไง แล้วเดี๋ยวฉันจะลงไปทำข้าวต้มให้ คุณจะได้ทานยา” อิฐมองกีวี่ที่เดินเข้าห้องน้ำไปและออกมาพร้อมกับกะละมังและผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ร่างบางยิ้มให้อิฐก่อนจะเช็ดตัวให้เขาทันทีอย่างนิ่งๆ ใบหน้าหล่อคมกวาดสายตามองกีวี่อยู่ทุกการกระทำ จนกีวี่รู้สึกได้ว่าถูกจ้องเลยเงยหน้าสบตากับเขา
“คุณเองก็เหนื่อยเหมือนกัน...”
“เหนื่อยอะไร?”
“วันนี้คุณโดนทำร้ายมาหนัก มากกว่าผมนะวี่” มือหนาลูบไปที่แก้มนวลเบาๆ จนกีวี่หลบตาลงมองมือตัวเองที่อยู่ในกะละมัง ก่อนจะถูกช้อนใบหน้าให้มองอิฐอีกครั้ง ดวงตาคมของอิฐกำลังจ้องมองดวงตาที่สั่นไหวของกีวี่อย่างนิ่งๆ
“แต่ก็น้อยกว่าคุณที่ต้องเจ็บตัวเพราะฉัน”
“หยุดพูดว่าตัวเองผิดสักที ผมบอกแล้วไงผมต้องปกป้องคุณ... วี่นะวี่ เลิกโทษตัวเองได้แล้วนะ ไม่งั้น...”
“ไม่งั้นอะไร?”
“ไม่งั้น ผมจะกดคุณลงเตียง”
“!!!”
“อ่อยขนาดนี้แล้ว ยังไม่ทำอะไรอีก? มันน่าน้อยใจนักนะ”
“นะ นี่!! พูดจาน่าเกลียดอีกแล้วนะ คนบ้า...” กีวี่หน้าร้อนไปหมดอีกครั้งกับคำพูดที่เขาพูดมาแต่ละคำ ใบหน้าหวานเบือนหน้าหนีสายตาเขาที่เจ้าเล่ห์
“พูดอยู่ได้ว่าอ่อยแล้วๆ เป็นผู้ชายนะ มาพูดว่าอ่อยอะไรกัน?”
“แล้วไง? ก็ผมพูดจริงนี่น่า อ่อยคุณมาหลายรอบแล้วนะ ยังไม่รู้ตัวอีก”
“พอเลย ฉันจะไปทำข้าวต้มให้กินแล้ว เช็ดตัวเองเลย!!” อิฐมองกีวี่ที่โยนผ้าใส่ตักเขาและเดินออกจากห้องเขาทันที ใบหน้าหวานยิ้มออกมากับคำพูดและหน้าตาของเขา ส่วนอิฐก็ไม่วายที่จะยิ้มตามกับร่างบางที่เขาบอกตรงๆ ว่าอยากจะอ่อยให้เธอใจอ่อน เอาเถอะ... อ่อยให้ตายกันไปข้างเลย!! อ่อยหนัก อ่อยแรง คนอย่างอิฐแม่งจะอ่อยผู้หญิงสักคนเนี้ย ทำไมมันถึงได้ยากเย็นแบบนี้ว่ะ และยิ่งผู้หญิงที่เย็นชาและนิ่งแบบนี้ด้วย... ร่างหนานอนลงทันทีพร้อมกับยิ้มออกมา ใบหน้าของกีวี่ที่ยิ้มออกมาและเวลาเขิน มันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงแบบนี้นะ หัวใจที่เคยเต้นแรงมากเมื่อตอนที่เจอเพเมียไอ้โช แต่ตอนนี้มันกลับเต้นแรงอีกครั้งเพราะกีวี่ ร่างหนาพยุงตัวพิงหัวเตียงกระทั่งร่างบางเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถาดข้าวต้มและน้ำ
“กินข้าวกินยา จะได้พักผ่อนได้แล้ว...”
“ครับ คุณพยาบาลกีวี่” กีวี่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะมองอิฐที่ใช้มือซ้ายจับช้อนข้าวต้มแล้วตักกินอย่างไม่ถนัดมือนัก เธอที่เห็นแบบนั้นก็เลยจับมือเขาแล้วหยิบช้อนมาตักข้าวต้ม เป่าให้หายร้อนแล้วยื่นไปจดจ่อที่ปากของเขา อิฐที่เห็นแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม ให้ตายเหอะ!! วันนี้เขายิ้มไม่ต่ำกว่าสามสิบรอบแล้วนะเนี้ย กีวี่ป้อนข้าวต้มให้อิฐจนหมดก็จัดการเอายาให้เขากินพร้อมกับเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาก็หยิบเสื้อเชิ้ตมา
“ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมนอนถอดเสื้อดีกว่า...”
“อืม งั้นฉันขอยืมเสื้อเชิ้ตคุณได้ไหม?”
- Writer
