เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 17 เดี๋ยวดูแลเอง

ชั้นดาดฟ้ากับบรรยากาศพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ทับทิมตาเป็นประกายเมื่อได้มองสถานที่แบบนี้

มันคือร้านอาหารบนชั้นดาดฟ้า ซึ่งมีหลายคนที่มานั่งทานเหมือนกัน ไม่แค่นั้นยังมีดนตรีขับกล่อมเบาๆ จากนักดนตรีบนเวทีเล็กๆ นั่น สร้างบรรยากาศให้โรแมนติกขึ้นไปอีก

เราสองคนเดินตามหลังพนักงานต้อนรับมาถึงโต๊ะ ทับทิมมองอาหารกว่าสิบอย่างที่วางในจานบนผ้าปูสีขาวสลักชื่อโรงแรม

ทำให้เธอต้องกวาดสายตามองไปดูรอบๆ ก่อนจะเห็นชื่อโรงแรมติดอยู่บนตึกสูงไม่ไกลกัน คงจะเป็นกิจการในเครือเดียวกันสินะถึงได้ตั้งอยู่ใกล้กันขนาดนี้

"นั่งเลยครับ" ผอ.หนุ่มผายมือบอกทับทิม

หญิงสาวจึงพยักหน้าแล้วนั่งลงด้วยความประหม่า สารภาพว่าไม่เคยได้มานั่งทานข้าวในที่หรูๆ หรือการเป็นเด็กผอ.ภาคย์จะได้รับสวัสดิการดีๆ แบบนี้กันทุกคน

"ทานเลยครับ" บอกพร้อมเขาเองที่ลงมือทานเหมือนกัน

ทับทิมพยักหน้า กินไปด้วยเกร็งไปด้วย ถ้าให้เลือกระหว่างนั่งกินข้าวที่บ้านในท่านั่งสบายๆ กับที่ตรงนี้ เธอขอเลือกที่บ้านเพราะดูเป็นตัวเองดี

แต่ก็นะ บรรยากาศดี๊ดี อีกอย่างได้ใช้เวลากับคนตรงหน้านี้ด้วย ท่านั่งสบายๆ อีทับทิมเตะทิ้งไปก่อน

ทานไปสักพักก็มีเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เป็นไวน์สีแดงฉ่ำ ทำเอานักดื่มอย่างทับทิมเผลอกลืนน้ำลายลงคอ

ทว่าดวงตาเป็นประกายเมื่อพนักงานผู้ชายคนนั้นก็เดินมาเทไวน์ลงในแก้วรูปทรงสวยหรูให้เธอด้วย ทันทีที่เขาโค้งศีรษะให้เธอรีบยกขึ้นชิมทันที

หวานมาก! กินง่ายสุด คอสองแปดห้าอย่างเธอเจอแบบนี้สบายเลย

ทับทิมยกรวดเดียวจนหมดก่อนจะวางแก้วกลับคืน พนักงานคนนั้นก็เขยิบเข้ามาเทไวน์ลงในแก้วให้เรื่อยๆ ทำคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามต้องรีบปราม

"กินข้าวด้วยครับเดี๋ยวปวดท้อง"

ไวน์เขาให้จิบเรื่อยๆ จะทำให้รสชาติอาหารอร่อยขึ้น แต่นี่ทับทิมเล่นดื่มแทนน้ำเปล่า

เห็นรสชาติหวานๆ ดื่มง่ายแบบนี้ แต่เวลามันมาอยู่ในร่างกายเยอะๆ หัวขมำกันเลยทีเดียว

"แฮ่"

ทับทิมจำต้องเพลามืออย่างที่เขาว่า แต่กระนั้นเวลาที่พนักงานเขยิบเข้ามาเติมเธอก็จะบอกให้พี่เขาเทลงเยอะๆ จะได้ไม่ขาดช่วง

ขณะที่หญิงสาวกำลังยกดื่มอยู่นั้น เสียงดนตรีจากเพลงอะไรก็ไม่รู้เพราะไม่มีเนื้อกลายมาเป็นทำนองดนตรีที่เธอคุ้นเคย

พร้อมกับแสงไฟสีส้มกระทบแก้วไวน์แยงตาเธอทำให้ต้องรีบหันไปมอง มีผู้คนมากกว่าสิบถือเค้กก้อนโตเดินมาทางนี้

ทับทิมใจเต้นแรงมาก ก่อนที่พนักงานผู้หญิงจะเป็นคนนำมาวางบนโต๊ะทานอาหาร

ทับทิมมองลงที่เค้กก็สะดุดตาเมื่อมันมีชื่อเธอเขียนเอาไว้บนแผ่นป้ายเล็กๆ กับตัวการ์ตูนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดนักศึกษาทรงเอแสนสั้นกับรองเท้าส้นเข็มสีดำ มีกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กสีเดียวกัน ผมยาวสีน้ำตาลดัดลอน

หวนให้เธอนึกถึงวันที่เธอยืนอยู่ต่อหน้าผอ.ภาคย์เป็นครั้งแรก วันนั้นเขาเป็นฝ่ายเดินเข้ามาทักเธอเรื่องการแต่งกายไม่เรียบร้อย

ทับทิมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก็เห็นเขามองมาอยู่ก่อนแล้ว

"สุขสันต์วันเกิดครับ"

หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้า กระพริบตาทีเดียวมันกลับกล่นแหมะลงบนเสื้อนักศึกษา

ลุกเดินเข้าไปหาเขาอย่างไวแล้วนั่งบนตัก สองแขนโอบรอบคอเขาซุกใบหน้าเข้าใกล้อย่างไม่อายใครทั้งนั้น

"ฮึก..ผอ. ขอบคุณนะคะ ขอบคุณ"

เธอไม่คิดว่าเขาจะมีเซอร์ไพรส์แบบนี้ มันดีใจจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก นึกว่าเขาแค่พามากินข้าวเฉยๆ ไม่คิดเลยว่าอีกคนจะทำขนาดนี้เลย

"ครับ ไปเป่าเค้กก่อนดีไหมเดี๋ยวไฟไหม้" มือที่วางบนแผ่นหลังสะกิดทับทิมเบาๆ

หญิงสาวรีบลุกจากตักเขาเดินกลับไปทั้งน้ำตา สองมือพนมแล้วหลับตาอธิษฐาน

เธอก็ยังอวยพรให้ครอบครัวของตัวเองพบเจอแต่ความสุข ไม่ลืมมองหน้าคนที่ทำเซอร์ไพรส์เธอวันนี้ด้วย

'ขอให้หนูได้อยู่ตรงนี้กับผอ.ภาคย์นานๆ นะคะ' ก่อนที่ทับทิมจะเป่าเค้กจนไฟดับไป

ถือเค้กก้อนนั้นเดินกลับมาหาคนตัวโตอีกทีแล้วนั่งบนตักเขาในท่าหันหน้าไปทางเดียวกัน หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าสะพายเข้าโหมดถ่ายภาพ

"หนูขอถ่ายรูปเก็บไว้ดูหน่อยนะคะ"

ธรรศภาคย์พยักหน้า มองตัวเองในกล้องโทรศัพท์มือถือของทับทิม เธอฉีกยิ้มแต่เขานิ่งๆ

ส่วนอีกภาพเธอเอียงหน้ากลับมาหาเขา เขาก็รีบยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธออย่างลืมตัว ริมฝีปากของเราทั้งคู่ประกบเข้าหากันทันที

ทับทิมกดถ่ายไปประมาณสองสามภาพก็เดินไปยกเก้าอี้มานั่งฝั่งเดียวกันกับเขา มองหน้าผอ.ภาคย์แววตากรุ้มกริ่ม

วันนี้อีทับทิมจะเอาผอ.ภาคย์ทำผัวให้ได้!

ในเมื่อทำดีกับเธอขนาดนี้ อีทับทิมก็ไม่อยากรอ ผอ.ยังไม่อยากกินเธอก็ไม่เป็นไร แต่เธออยากกินผอ.นี่

อีทับทิมจะมอมเหล้าผอ.ภาคย์!

ยกมือเรียกพนักงาน

'รับอะไรเพิ่มไหมครับ'

"ขอเหล้าที่แรงที่สุดค่ะ"

ธรรศภาคย์มองขวับ เป็นจังหวะที่พนักงานผู้ชายโค้งศีรษะรับแล้วเดินกลับไป

"ดื่มไวน์ก็ดีอยู่แล้วครับ"

ผอ.หนุ่มรีบเตือน เขารู้ว่าทับทิมเป็นนักดื่ม แต่การที่เราดื่มไวน์ไปแล้วเปลี่ยนมาดื่มเหล้ามันจะน็อกเอาได้

"วันนี้หนูมีความสุขที่สุดเลยค่ะผอ.ขาาา ขอดื่มหน่อยนะคะสุดหล่อของหนู"

บอกพร้อมสองแขนกอดรัดเอวสอบ ใบหน้าออดอ้อนถูไถอยู่กับอกของอีกคน

และแบบนี้ทุกครั้ง เจอลูกอ้อนมาทีไร ผอ.หนุ่มก็แพ้ตลอด ยอมให้ทับทิมดื่มเหล้าแรงๆ

ทั้งคู่ชนแก้วกันเป็นครั้งแรก ทับทิมรั้งคอเขาให้เข้ามาหา ทำให้ใบหน้าของเราทั้งคู่ใกล้ชิดกัน

"ผอ.ดื่มเต็มที่ได้เลยนะคะ เดี๋ยวหนูดูแลเองค่ะ"

ธรรศภาคย์มองใบหน้าหวานยั่วๆ แล้วมองลงเครื่องดื่มในแก้วอย่างชั่งใจ ก่อนจะพยักหน้าออกมา เห็นทับทิมยกขึ้นดื่มเขาจึงยกดื่มตาม พอหมดแก้วทับทิมรีบเติมทันทีไม่ให้ขาดช่วง

ผ่านไปได้สักครึ่งชั่วโมง คนชวนหลับคอพับไปกับอกของเขาเรียบร้อย โดยมีธรรศภาคย์นั่งเอามือโอบไหล่มนเอาไว้อยู่ อ่อนปวกเปียกไปทั้งตัวแบบนี้อีกสี่ชั่วโมงก็ไม่ตื่นชัวร์

"แล้วบอกจะดูแล ใครดูแลใครกันแน่เด็กแสบ!"

บีบปลายจมูกเชิดรั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว

บอกแล้วว่าเหล้ากับไวน์มันจะตีกัน ดีที่เขาดื่มไวน์ไม่มาก แต่ทับทิมดื่มไวน์เกือบหมดขวด แถมต่อด้วยเหล้าอีกครึ่งขวด ถ้ายังไหวก็เกินคน

ธรรศภาคย์ยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานเอาไปรูด นั่งรอไม่นานก็รับบัตรกลับมา แล้วอุ้มอีกคนขึ้นแนบอกเพื่อกลับบ้าน

ก้าวขาออกจากลิฟต์แล้วนำคนเมาเข้าไปวางเบาะข้างคนขับ ปรับเอนเบาะให้ทับทิมนอนหลับสบาย ยืนมองคนที่มีลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอครู่นึง

ผอ.หนุ่มเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับแล้วดึงเบลท์มาคาด ขับออกจากห้างสรรพสินค้าชื่อดังในเวลาสามทุ่มของคืน

ครึ่งชั่วโมงรถก็มาจอดอยู่หน้าบ้านของเขา เดินลงไปเปิดประตูรั้วแล้วกลับขึ้นมานั่งในรถอีกครั้ง ก่อนจะขับเข้าไปจอดที่หน้าบ้าน

อุ้มหญิงสาวในชุดนักศึกษาทรงเอลงจากรถ ไอ้จ๊อดก็มองมา ทำคิ้วขมวดสงสัยว่าเป็นใครที่นอนบนแขนพ่อ

"ขออนุญาตพาสาวเข้าบ้านวันนึงนะลูกชาย"

เมาแอ๋แบบนี้เขาคงไม่กล้าปล่อยให้ 'เด็ก' ของตัวเองกลับไปนอนบ้านคนเดียว เกิดทับทิมเป็นอะไรขึ้นมาไม่มีใครรู้เห็นแน่ๆ

ทว่าจ๊อดกลับมองเมินไปทางอื่น

ทีตัวเอง ไม่อยากจะพูด!

ชิ๊!

ผอ.หนุ่มรีบพาอีกคนเดินเข้าบ้านแล้วนำไปวางลงบนเตียงนอนหนานุ่มในห้อง จัดการถอดรองเท้าออกวางด้านล่าง หยิบรีโมตเปิดเครื่องปรับอากาศทั้งที่ยังไม่ได้เปิดไฟ

เดินออกจากบ้านแล้วไปเทอาหารให้ลูกชายและเปลี่ยนน้ำดื่มให้ เดินกลับเข้าบ้านอีกครั้งไปอาบน้ำอาบท่า

กลับออกมาพร้อมผ้าขนหนูสีเทาพันรอบเอวสอบ เดินไปห่มผ้าให้คนที่ยังนอนนิ่งเพราะกลัวเธอหนาว

หยิบกางเกงขาสั้นสีดำตัวหนึ่งขึ้นมาสวมแล้วขึ้นมานอนบนเตียงนอน ดึงผ้าห่มผืนเดียวกันกับคนตัวเล็กมาห่ม

เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทับทิมนอนตะแคงข้างหันมาพอดี เปลือกตาคู่สวยค่อยๆ เปิดขึ้นช้าๆ

"ผอ.ขาาา"

"นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปส่งกลับบ้าน"

ทว่าทับทิมกลับทำอะไรบางอย่างในสิ่งที่ผอ.หนุ่มคาดไม่ถึงคือเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของเขา แถมยังกดข้อแขนแกร่งทั้งสองข้างตรึงเอาไว้กับที่นอน

"มาเป็นผัวหนูซะดีๆ เถอะค่ะ!"