ตอนที่ 16 บ้านเธอเรียกหมกหม่ำ!

1768 Words

ก๊อก ก๊อก ก๊อก สองคนในห้องหันขวับเมื่อมีคนมาเคาะประตู และมันสามารถมองออกไปได้ชัดว่าเป็นใคร ไม่ใช่อาจารย์ธนาอย่างเมื่อวาน ทว่าเป็นผู้หญิงร่างท้วมคนหนึ่ง ทับทิมรีบมุดเข้าใต้โต๊ะผอ.ภาคย์ทันที ธรรศภาคย์ชะงักกับการกระทำที่รวดเร็ว ทำตัวไม่ถูก กระนั้นรีบเรียกสติแล้วเดินไปยังประตูห้อง พอเปิดออกก็พบว่าเป็นอาจารย์ผู้ช่วย ในมือมีเอกสารมา "รบกวนผอ.เซ็นเอกสารให้หน่อยนะคะ พอดีอรจะรีบส่งส่วนกลางค่ะ" "ได้ครับ" ตอบรับพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารมาถือ มือควานหาปากกาบนกระเป๋าเสื้อทว่าไม่มี จำใจต้องเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน อาจารย์ท่านนั้นก็เดินตามเข้ามา ธรรศภาคย์ใจเต้นแรงมาก เพราะความเงียบภายในห้อง เขากลัวทับทิมทำอะไรให้มันผิดสังเกต "มีกี่หน้าครับ" หยิบปากกามาแล้วเงยหน้าขึ้นถามอาจารย์ท่านนั้น "ห้าหน้าค่ะ" ผอ.หนุ่มมองอย่างชั่งใจ ก่อนที่เขาจะเซ็นอะไรเขาไม่เคยไม่อ่านสักครั้ง หรือแม้แต่อ่านคร่าวๆ ก็แทบไม่มี แต่เพราะครั้งนี้เขาต้องรีบให้อีกคนออกจากห้องเพราะมันจำเป็น 'ยัยเด็กแสบ' จะรู้ไหมว่าทำเขาเสียงานเสียการ คนที่นั่งยองๆ อยู่ด้านล่างหดคอลงกับเข่าตัวเองเพราะกลัว ทว่าพอเห็นอะไรบางอย่างที่น่าสนใจกว่าค่อยๆ ยืดคอขึ้นดู ดวงตาจับจ้องไปกับสิ่งสิ่งนั้น บ้านเธอเรียก 'หมกหม่ำ!' ป๊าดดด..หมกหม่ำผอ.ภาคย์คือใหญ่คักแท้! อีทับทิมจะเป็นลม! แล้วยิ่งอยู่ภายใต้กางเกงสแล็คสีดำกับท่านั่งแบบนี้ยิ่งทำให้มันแน่นเปรี๊ยะ เป้ากางเกงนูนจนขึ้นรูป พ่อแก้วแม่แก้วเอ๊ย! อยากเอื้อมมือไปกุมให้รู้แล้วรู้รอด (หมกหม่ำ=อาหารตระกูลเดียวกันกับไส้กรอกอีสาน แต่ใหญ่และยาวกว่า แน่นกว่า เนื่องจากไร้ไขมันเพราะมีแต่เนื้อเน้นๆ) "เรียบร้อยครับ" เงยหน้าขึ้นพร้อมยื่นแฟ้มเอกสารกลับให้อาจารย์ท่านนั้นไป พอประตูถูกปิดกลับลงผอ.หนุ่มถอนหายใจโล่ง หลุบตาลงมองคนตัวเล็กที่ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะ ทว่าทับทิมยังคงนั่งนิ่งแล้วจ้องมองมา หากมองหน้าเขาเขาจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เล่นมองเป้าเขาตาไม่กะพริบ จนเขาต้องก้มตัวลงไปดีดหน้าผากเพื่อเรียกสติให้อีกคน "โอ๊ย!" ทับทิมยกมือกุมที่หน้าผากตัวเองพร้อมสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์มองคนตัวโต เธอเห็นเขาถลึงตาใส่ "แฮ่ ปะ..ไปแล้วเหรอคะ" ไปไวจังเลย น่าจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย อีทับทิมกำลังมองเลยว่าหากมันขยายตัวหัวจะไปทางไหน สุดท้ายจำต้องค่อยๆ เขยิบออกแล้วขึ้นไปนั่งบนตักของผอ.ภาคย์ พร้อมสองแขนตวัดรัดรอบคอก็โดนเขาไล่มาทันที "กลับลงไปได้แล้วครับผมจะทำงาน" ทับทิมยู่หน้า "ยังไม่หายคิดถึงเลยค่ะ" บอกพร้อมซบใบหน้าลงที่อกแกร่งของเขา อกของผอ.ภาคย์อุ่นจังเลย ว่าที่สามีใครน้า.. อ๋อ ว่าที่สามีอีทับทิมนี่เอง อิอิ "ผมไม่ได้ล็อกห้อง เผื่อใครเปิดพรวดพราดเข้ามาอันตราย" พยักพเยิดหน้าไปทางประตู ดีสิ เธอจะได้มุดลงไปอีกรอบ คราวนี้เธอเดาทางออกแน่นอนว่าหัวอยู่ทางไหนหางอยู่ทางไหน "อย่านะคะ!" ทับทิมยกมือขึ้นปิดที่หน้าผากอีกรอบเมื่อเขาทำท่าจะดีดมาอีกแล้ว อะไรอ่ะ รู้ทันความคิดเธอไปเสียหมด ทว่าพอหญิงสาวเอามือออก ใจผอ.หนุ่มกระตุกวูบ พบว่ามันเกิดรอยแดง พยายามยับยั้งชั่งใจมาตลอดว่าจะไม่ทำทับทิมเจ็บตัวเหมือนอย่างครั้งแรกที่เคยทำ แต่ก็ดู คนอะไรทะลึ่งตึงตังเรียกอารมณ์เขาได้ทุกเมื่อ ดึงลิ้นชักออก หยิบยาหม่องที่เขาเอาไว้นวดศีรษะเวลาง่วงนอนออกมา เปิดฝาแล้วป้ายไปที่หน้าผากของเธอแผ่วเบา "ทะ..ทำไมเหรอคะ" "แดง" ทับทิมหน้ายู่ทันที "เป่าเลยนะคะ แค่ทายาหม่องไม่พอหรอกค่ะ" ธรรศภาคย์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะก้มลงเป่าที่หน้าผากของคนตัวเล็ก ทับทิมหลับตาพริ้มพร้อมรอยยิ้ม แค่เขาเป่ามาเบาๆ แต่เธอกลับรู้สึกอบอุ่น ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อเขาหยุดเป่าแล้ว "ลงไปได้แล้วครับ" "เที่ยงหนูขอขึ้นมาหาได้ไหมคะ" ธรรศภาคย์ส่ายหัว "เราคุยกันแล้วครับ" ทับทิมยู่หน้า ก่อนจะพยักหน้าออกมาอย่างเข้าใจ "งั้นเย็นนี้ไปส่งหนูที่บ้านอีกนะคะ" "ครับ" "เย้..ผอ.น่ารักจังค่ะ" ขอปุ๊บตอบรับปั๊บ อดไม่ได้ที่จะหอมแก้มเขาทั้งสองข้างฟอดใหญ่ ปิดท้ายด้วยการจุ๊บลงไปหนักๆ ที่ปากของเขาอีกทีหนึ่ง แล้วเดินไปหยิบเอากระเป๋าเก็บความร้อนใส่กล่องข้าวเดินออกจากห้องไป พ้นหลังคนตัวเล็กผอ.หนุ่มถอนหายใจใหญ่ เขาว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ สักวันต้องมีคนมารู้เห็นแน่นอน ทับทิมก็ดื้อไม่ค่อยจะฟัง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ พอดุหน่อยก็สงสาร เมื่อก่อนเครียดแค่เรื่องงาน ทว่าตอนนี้เครียดเรื่องเด็กแสบที่ชื่อทับทิมด้วย ตกเย็นทับทิมเรียนเสร็จเดินมานั่งรอติดรถกลับบ้านกับผอ.ภาคย์อย่างเมื่อวาน ส่งข้อความไปหาเขาว่าเธอรอที่ด้านล่างเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เป็นห่วงหรือเปล่าไม่รู้ หรือเธอคิดไปเอง แต่เธออย่างให้เขาเป็นห่วงเธอจริงๆ นะ (เดี๋ยวลงไปครับ) ทับทิมเลิกคิ้วเมื่อเห็นข้อความตอบกลับมา ผอ.จะกลับแล้วเหรอ ทำไมวันนี้กลับไวจัง เพราะนี่เพิ่งจะห้าโมงยี่สิบเอง ทว่าไม่ให้เธอได้สงสัยนาน ก็เห็นผอ.หนุ่มเดินออกมาจากลิฟต์ พยักหน้าเรียกเธอ ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายเดินไปขึ้นรถก่อน เธอจึงรีบขึ้นรถตามไปติดๆ เขยิบเข้าไปหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ก่อนจะดึงเบลท์มาคาด "ทำไมวันนี้กลับเร็วจังเลยคะ" แบบนี้เธอก็ได้อยู่กับเขาแป๊บเดียวน่ะสิ เอาจริงให้เธอขึ้นไปนั่งเฝ้าเขาทำงานยังดีกว่าอีก อีทับทิมยังไม่อยากห่างผอ.ภาคย์ "ไม่มีงานค้างครับ" บอกพร้อมออกรถ ทับทิมทำได้แค่พยักหน้าออกมา ทว่านั่งไปนั่งมาเส้นทางที่เขาพาไปกลับไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอ "เราจะไปไหนกันเหรอคะ" ธรรศภาคย์หันไปมองแวบหนึ่ง ทว่าไม่ได้ตอบคำถาม ทำคนขี้สงสัยยู่หน้า แต่ยอมนั่งนิ่ง ดีเลย ถือว่ายืดเวลาได้อยู่กับเขาไปอีก เขาพาไปไหนเธอก็จะไป โรงแรม รีสอร์ต เถียงนา หรือพุ่มไม้ อีทับทิมได้ทั้งนั้น บอกเลยพร้อมเสียตัว อิอิ ทว่าเขากลับพาเธอขับรถเข้ามาที่ห้างในตัวจังหวัด ไม่ใช่อะไรพวกนั้นที่เธอกล่าวมา "เรามาทำอะไรกันที่นี่เหรอคะ" ทับทิมถามด้วยความสงสัย แต่คนตัวโตกลับลงจากรถไป เธอจึงรีบตามลงมา เขาเดินนำหน้าไม่รอเธอจึงรีบวิ่งตาม ไปคว้าเอามือหนามากุมจนผู้เป็นเจ้าของมองลง "ขอจับมือหน่อยได้ไหมคะหนูกลัวหลง" ทับทิมทำสีหน้าออดอ้อน ความจริงอยากทำตัวสนิทสนมฟีลเมีย ธรรศภาคย์ไม่ตอบ ทว่าไม่ได้สะบัดออก อยากจับก็จับ เขาจะไปว่าอะไร เขาพาเธอเดินขึ้นบันไดเลื่อนมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าธนาคารแห่งหนึ่ง เดินไปกดบัตรคิวแล้วไปนั่งรอ ทับทิมนั่งลงข้างๆ ใช้เวลาไม่นานก็ถูกเรียกคิว คราวนี้เขาเป็นฝ่ายรั้งแขนเธอไปด้วยแล้วจับเธอนั่งลงที่เก้าอี้ ส่วนเขาเป็นฝ่ายยืนแทน "เปิดบัญชีให้คนนี้ครับ" บอกจุดประสงค์ทันที ทำเอาทับทิมเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูง อ๋อ สรุปเขาพาเธอมาเปิดบัญชีนี่เอง แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก ผ่านไปประมาณสิบนาทีทุกอย่างแล้วเสร็จ เธอได้มาทั้งสมุดบัญชีและบัตรกดเงินสด ถูกจูงแขนพาเดินไปที่ตู้เอทีเอ็มแล้วเขาเป็นฝ่ายจับบัตรที่ได้มาสอดเข้าไปในช่องสอดบัตรตรงหน้าตู้ ซึ่งมีเธอยืนอยู่ด้านหน้า และเขาเป็นฝ่ายยืนซ้อนหลัง ตัวของเราทั้งคู่แนบชิดกัน อิอิ เขินจัง "ดูนะครับ" ธรรศภาคย์มองจอตรงหน้า กดตามขั้นตอนไปเรื่อยๆ โดยที่ทับทิมก็มองตามมือ ก่อนจะเบิกตาโตเมื่อเห็นยอดเงินในบัญชีของเธอขึ้นมาสามแสนบาท "กดถอนเงินตรงนี้นะครับ" เขาทำเป็นตัวอย่างโดยที่กดเงินออกมาหนึ่งพันบาท จากนั้นก็ค่อยให้ทับทิมไปกดเอาเอง ทับทิมพยักหน้า พอได้ยินเสียงตู้เอทีเอ็มทำงานจึงก้มลงมอง ไม่นานก็ปรากฏแบงก์สีเทาใบหนึ่งยื่นออกมาจากในช่องสี่เหลี่ยม เขาจับมาวางใส่มือเธอก่อนจะกดคืนบัตรแล้วดึงออกมายื่นให้เธออีกเช่นกัน "เอาไว้เดี๋ยวผมเทียวโอนเข้าบัญชีให้ แล้วก็ไม่ต้องกดออกมาใช้ทีละเยอะๆ ล่ะ ถือเงินสดมากมันอันตราย" "ทะ..ทำไมถึงเยอะจังค่ะ" ทับทิมยังตกใจไม่หายกับยอดเงินจึงถาม ที่ตกลงกันไว้คือห้าหมื่นบาทไม่ใช่เหรอ "ของขวัญวันเกิดครับ" "งื้อออออ ผอ.ขาาาาา ขอบคุณนะคะ" โผเข้ากอดเขาด้วยความทราบซึ้ง จะเท่าไหร่ก็ช่างเธอไม่ได้สนใจในจำนวน เธอสนแค่เขาทำดีกับเธอมากๆ ดีขนาดนี้มาเป็นผัวอีทับทิมได้แล้วค่ะผอ.ขาาา อยากตอบแทนเขาเต็มที อิอิ ธรรศภาคย์รีบสะกิดเมื่อมีหลายสายตามองมา นี่ในห้างไม่ใช่ในห้อง "แฮ่ ลืมตัวค่ะ ขอบคุณมากนะคะสุดหล่อของหนู" ธรรศภาคย์พยักหน้า ก่อนจะเดินนำ ทับทิมรีบวิ่งไปจับมืออีกคนทันที คราวนี้เห็นเขาพาขึ้นลิฟต์ แล้วดูเหมือนจะกดขึ้นไปชั้นบนสุด "เราจะไปไหนกันเหรอคะ" ถามด้วยความสงสัยสุดๆ ก็เขาทำอะไรไม่บอกก่อนนี่นา แต่ก็เหมือนเดิม มองหน้าเธอมาแล้วหันกลับ สรุปเขาก็ไม่ตอบเธออยู่ดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more