เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 18 ทับทิมอย่าซน

ริมฝีปากคู่สวยประกบลงไปกับริมฝีปากหยัก จูบเขาอย่างหิวกระหาย เธอรอเวลานี้มานานที่จะได้มีอะไรกับเขา เมื่อมีโอกาสทับทิมจึงไม่ลังเลที่จะรวบหัวรวบหางผอ.ภาคย์ซะเลย!

ปล่อยมือออกจากแขนของเขาลูบไล้แผงอกแกร่ง สองมือสแกนหาเม็ดเล็กๆ ที่เขาว่ากันว่าเป็นจุดกระตุ้นความเสียวของผู้ชาย

ผอ.หนุ่มรีบตะครุบที่มือนุ่ม พร้อมใบหน้าเบี่ยงหนี ทักท้วงการกระทำของอีกคน

"ทับทิมอย่าซน"

แต่ไม่ได้ผล เพราะจากนิ้วที่เอาแต่สะกิดยอดอกอยู่เมื่อกี้ หญิงสาวเลื่อนใบหน้าลงต่ำแล้วใช้ปากครอบยอดอกข้างซ้ายแทน

ธรรศภาคย์กัดฟันตัวเองแน่น เมื่อริมฝีปากสวยทั้งดูดทั้งเลียทำเขาขนลุกซู่ไปหมดทั้งร่างกาย ทำข้างนี้แล้วย้ายไปทำอีกข้างอย่างเอาแต่ใจ จนตอนนี้ไอ้ที่มันหลับใหลอยู่ในกางเกงขาสั้นสีดำตื่นตัวเรียบร้อย

"ทับทิมหยุด!"

จับสองไหล่ของเธอเขย่าเพื่อเป็นการเตือน เขาก็ผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน

แต่ทับทิมหาได้สนใจไม่ มือลูบไล้ผ่านหน้าท้องเป็นลอนของเขาแล้วล้วงเข้าใต้กางเกงหัวยืด จับหมับเข้าที่ท่อนเอ็น

อื้อหือ! ลูกชายของผอ.ภาคย์ใหญ่มาก!

กินอะไรเข้าไปบ้างลูกเอ๊ย! มันอยากเอาหัวมุดเข้าไปในกางเกงแล้วจ่อไมค์สัมภาษณ์จริงๆ เลย

ใหญ่ขนาดว่ากำรอบแล้วนะ นิ้วโป้งกับนิ้วกลางของเธออยู่ห่างกันเกือบห้าเซน!

ไม่ลืมลามมือลงไปหาสองลูกเล็กๆ นั่นด้วย หดเข้าหาผู้เป็นเจ้าของเรียบร้อย สัมผัสได้ถึงความตึงของผิว ความขรุขระของมันทำให้ทับทิมจับสนุกมือ ก่อนจะเลื่อนคืนมาจับหมับเข้ากับส่วนที่ยาวและใหญ่กว่า

เขาว่ากันว่าส่วนหัวของผู้ชายเนี่ยแหละทีเด็ด ใช้นิ้วโป้งคลึงส่วนหัวเพื่อเล่นกับความตึงเนียน ลูบเบาๆ ตรงเส้นสองสลึงลามลงไปยังโคน ก่อนจะสาวส่วนห่อหุ้มเอ็นขึ้นลงตามที่อาจารย์ 'กู' สอน (อาจารย์Google)

ทฤษฎีเยอะมาก แต่ปฏิบัติเพิ่งได้มาลองกับผอ.ภาคย์เป็นคนแรก แล้วมันก็ได้ผล!

ผอ.หนุ่มขบกรามแน่น บีบมือลงไปกับไหล่มน เมื่อการกระทำของทับทิมทำให้คนที่มีแอลกอฮอล์ในร่างกายอยู่แล้วเลือดลมสูบฉีดยิ่งกว่าเก่า

วูบวาบตามร่างกาย ส่วนบนก็ยังคงถูกดูดถูกเลียสลับข้างกันไปมา ทับทิมดูดแล้วดึงจนมันติดปากเล็กขึ้นไป ก่อนจะตามลงมาตวัดซ้ำโดยใช้ลิ้นร้อนละเลงเม็ดเล็กอย่างต่อเนื่อง

ธรรศภาคย์เผยอปากครางอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ ยิ่งมือเล็กออกแรงสาวขึ้นลงเร็วเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกอยากปลดปล่อยมากเท่านั้น

ยิ่งเห็นอะไรบางอย่างขยับด้วยความเร็วภายใต้กางเกงขาสั้นสีดำเขายิ่งเกร็ง และท้ายที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวปลดปล่อยมันออกมา

ทิ้งศีรษะลงไปกับหมอนอย่างโล่ง พร้อมกับมือเล็กที่หยุดขยับเขาจึงเอื้อมมือไปดึงแขนเรียวออก แน่นอนเขาสัมผัสได้ถึงความแฉะบนมือทับทิม

แต่เมื่อกี้มันถูกดึงออกมาอย่างง่ายดาย ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงต่อต้าน ใบหน้าหวานซบลงไปกับอกของเขาแล้วนิ่ง จนต้องผงกศีรษะขึ้นดูอีกครั้ง

"ทับทิม"

ธรรศภาคย์เรียกเบาๆ

ทว่าทับทิมกลับยังนิ่ง

"ทับทิม"

อย่าบอกนะว่าหลับ

ส่ายหัวก่อนจะจับอีกคนนอนหงายดีๆ ขณะที่สายตาสแกนหากระดาษทิชชูในความมืด จำต้องวางมือเธอลงไปบนตัวของเธอก่อน แล้วลุกไปหยิบมันมาเช็ดให้จนแห้ง

เดินออกไปล้างเนื้อล้างตัวด้านนอก แล้วกลับเข้ามาใส่กางเกงตัวใหม่อีกที

สอดตัวเองเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วตะแคงไปหาคนตัวเล็ก วางมือบนศีรษะแล้วยีเบาๆ

"เด็กแสบ"

จะรู้ตัวไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง แต่ถ้าจำไม่ได้ก็ถือว่าเขาได้กำไรแล้วกัน

@เช้าวันต่อมา

"อื้อออ"

ร่างเล็กบิดขี้เกียจภายใต้ผ้าห่มผืนหนา สัมผัสได้ว่าอากาศด้านนอกมันหนาวมาก หนาวจนต้องขดตัวเข้าใต้ผ้าห่มให้มิดชิด

ลืมตาขึ้นก็พบว่าเช้าแล้ว ทว่าผ้าม่านสีเทาเข้มที่ไม่คุ้นตาทำให้ร่างเล็กชะงัก แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง

เดาว่าคือห้องนอนผู้ชายชัวร์! เพราะคลุมโทนสีเทาดำไปหมด แล้วเธอมานอนทำไมที่นี่กัน

ดีดตัวขึ้นทันทีแล้วมองสำรวจตัวเองว่าเสื้อผ้ายังอยู่ครบชิ้น ทว่ามันเหนอะหนะที่มือไม่สบายผิว รีบยกขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นเป็นคราบขาวแห้งๆ ติดอยู่ ยกขึ้นดมกลับไร้กลิ่น

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น

ความสงสัยคือเธอนอนอยู่ที่ไหนกัน ทุบหัวตัวเองอยู่สองสามทีเพื่อเรียกสติ ก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงนอนแล้วเดินออกไปด้านนอก

ทว่ารูปของใครบางคนกับครอบครัวทำให้เธอหายสงสัยว่าถูกใครที่ไหนลากมา เป็นผอ.ภาคย์นั่นเอง

เฮ้อโล่ง!

แล้วเจ้าตัวไปไหนกัน

เดินไปเปิดประตูบ้านออกดูก็ไม่เห็นมีใครอยู่ด้านนอกเหมือนกัน ทว่ามีแมวตัวอ้วนสีขาวตัวหนึ่งมองเธอมาไม่วาง

ทับทิมอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหา นั่งลงที่เก้าอี้แล้วคุยกับแมวตัวนั้น

"อยู่ที่นี่เหรอ แล้วผอ.ไปไหนรู้ไหม"

ทว่าแมวตัวนั้นไม่ตอบ กลับค่อยๆ ลุกเดินอุ้ยอ้ายลงมานอนบนตักทับทิม แล้วเอาใบหน้าถูไถอ้อนๆ

ทับทิมชะงัก แต่เพราะความน่ารักของมันจึงทำให้เธอวางมือลงบนขนหนานุ่มแล้วลูบเบาๆ แต่ยิ่งลูบบ่อยเข้าก็ยิ่งอ้อนใหญ่ ถ้าดูดีๆ เจ้าแมวตัวนี้ก็คงไม่ต่างกับเธอ มีนิสัยขี้อ้อนเหมือนกัน

"เหงาใช่ไหม"

เพราะเธอเห็นแค่แมวตัวเดียวในบ้าน ปกติแล้วหากบ้านหลังไหนมีการเลี้ยงแมวคงมีอย่างต่ำสองถึงสามตัว และไม่นานมันก็จะมีพรรคพวกแห่กันมาอยู่

จ๊อดไม่ตอบ

ตอบได้ไงพูดไม่ได้

จึงได้แต่เอาใบหน้าถูไถแขนผู้สาวแทน

"น่ารักจัง"

ทับทิมขำเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเมื่อเห็นรถยนต์สีดำคันหนึ่งวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน และคนที่เธอกำลังถามหาเขาเดินลงมาจากรถ เปิดประตูรั้วก่อนจะขับเข้ามา จนในที่สุดเสียงเครื่องยนต์ก็ดับลงไป

ผอ.หนุ่มเดินลงมาจากรถพร้อมของกินในมือที่ขับรถออกไปซื้อตรงทางเข้าหน้าหมู่บ้าน เป็นตลาดเล็กๆ ที่เขามักไปฝากท้องยามกลับจากวิทยาลัยอยู่บ่อยๆ เปิดขายตั้งแต่ตีห้าจนถึงสองทุ่ม

เขาเห็นทับทิมนอนยังไม่ตื่นจึงรีบอาบน้ำแล้วไปเดินตลาด ได้กับข้าวมากว่าห้าอย่าง กลับมาก็พบคนตัวเล็กนั่งอยู่หน้าบ้าน แถมยังมีไอ้จ๊อดนอนอยู่บนตักด้วย

ร้อยวันพันปีไม่เคยมานอนอ้อนพ่อมันสักครั้ง หรือเพราะเขาไม่ใช่ผู้หญิง

'ไอ้จ๊อด ไอ้หรรมเคียว!' (เห็นผู้หญิงไม่ได้)