ตอนที่ 4 คิดถึง 24 ชั่วโมง

1118 Words
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ธนาเคาะประตูให้เจ้าของห้องทราบก่อนจะเปิดเข้าไป ทว่ากลิ่นอะไรบางอย่างในห้องทำคนที่เข้ามาใหม่ยืนนิ่งแล้วทำจมูกฟุตฟิต "อะไร" ถามหลานชายเมื่อเดินเข้ามาแล้วไม่คุย ไม่เข้ามานั่งอย่างเช่นทุกครั้ง "ผมว่าผมได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงนะครับ" ".." ธรรศภาคย์ชะงัก อย่าบอกนะว่าธนาได้กลิ่นน้ำหอมของทับทิม 'เด็กแสบ' ตัวไปแล้วแต่ยังทิ้งกลิ่นเอาไว้สร้างเรื่อง "ว่าไงครับอา มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงในห้องคืออะไร หรือว่า.." "ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ" รู้ว่าหลานชายจะพูดอะไร ธนากำลังสงสัยว่าเขาพาผู้หญิงที่ไหนขึ้นห้องทำงานหรือเปล่า นี่วิทยาลัยนะ เขาจะกล้าพาผู้หญิงคนไหนขึ้นมา แต่เป็นทับทิมต่างหากที่ใจกล้าขึ้นมาเอง "แต่ว่าผมได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงไม่ผิดแน่ๆ" ธนามองไปรอบๆ ห้องเพื่อสำรวจว่ามีอะไรให้น่าสงสัยไหม แต่พอไม่เจอตัวต้นเหตุจึงเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม "เมื่อวานไปเดินห้างมา เขาแจกก็เลยเอามาฉีดห้อง" อยากให้มีมากก็จะมี เดี๋ยวธนาไม่หายสงสัยสักที เจ้านี่ยิ่งกัดไม่ปล่อยอยู่ด้วย ก็เหมือนตอนหลานมีแฟนนั่นแหละ เขาก็คนขี้เผือกคนหนึ่ง จนได้รู้ว่าธนากำลังมีความลับอะไรกับสาวในวิทยาลัยที่กลายมาเป็นเมียในปัจจุบัน "จริงดิ ห้างไหนบอกหน่อยได้ไหมเผื่อผมไปเอาของฟรี" "งก" "อ้าว ขนาดอายังเอาติดมือมา ผมขอไปเอาของฟรีบ้างไม่ได้เหรอครับ" เอ่ยแล้วเอาขาขึ้นไขว่ห้างเอามือกอดอกมองอาตัวเองยิ้มๆ แต่เอ๊ะ! "อาทาลิปมันด้วยเหรอครับ" แถมยังเป็นลิปมันเปลี่ยนสีซะด้วย ปากอาภาคย์นี่สีชมพู๊ชมพูสดใสเชียว ทำใบหน้าขาวใสไม่ต่างจากผู้หญิงอยู่แล้วให้ยิ่งดูแต๋วเข้าไปอีก ธรรศภาคย์รีบลุกเดินไปดูที่กระจกตรงหน้าตู้เก็บของทันที ก่อนจะกัดกรามตัวเองแน่น ยัยเด็กแสบทับทิมทำเขาแล้ว! "เขาแจก" หันกลับมาบอกหลานสีหน้านิ่งเฉย มือหยิบทิชชูมาเช็ดปากแล้วทิ้งลงถังขยะไป "จริงอ่ะ" "อืม" "อ่ะเชื่อก็ได้ แต่วันนี้ไม่เห็นมาชวนผมไปกินข้าวเช้าเลยนะ ผมนั่งรอในห้องตั้งนานสองนาน" ปกติอาภาคย์จะลงไปหาทุกวันเพราะเขาทำงานอยู่ชั้นสาม เกือบทุกเช้าสองอาหลานจะเดินไปโรงอาหารเพื่อทานข้าวเช้ากัน วันนี้สงสัยว่าทำไมไม่ลงมาสักทีจนต้องขึ้นมาดูเนี่ยแหละว่ามีอะไรผิดปกติ เหมือนจะมี? "ใช่เหรอ อามาถึงแกยังไม่มาด้วยซ้ำ" ปกติธนาจะมาถึงก่อนเหมือนกัน แต่พักหลังๆ ตั้งแต่มีเมียมาช้า "แล้วมาทีหลังมันเป็นปัญหาอะไรเหรอครับ เพราะปกติไม่ว่าผมจะมาก่อนหรือมาหลังอาก็จะลงไปหาผมตลอด แต่วันนี้ไม่เห็นไป" "ติดงานนิดหน่อยน่ะ" "ทำงานแต่เช้าเลยเหรอครับ" "แล้วจะสงสัยอะไรนักหนา" "แล้วมันมีอะไรให้น่าสงสัยไหมล่ะครับ" ธนาถามยิ้มๆ มองหน้าผู้เป็นอา แต่อาภาคย์ก็นะ หน้านิ่งแบบจับผิดได้ยาก "จะไปกินข้าวใช่ไหมงั้นก็ไป" ธรรศภาคย์ทำท่าจะลุกจากเก้าอี้ทว่าธนาเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน "ผมจะไปสอนแล้วครับ" อีกอย่างเขาทานมาจากที่บ้านแล้วด้วย หากไม่ใช่เวลาเข้าสอน แล้วอาภาคย์ชวน เขาอาจจะไปเป็นเพื่อนอีกฝ่าย "แล้วขึ้นมาทำไม" "ขึ้นมาทักทายก็ไม่ได้เหรอครับ อาดูหวงพื้นที่นะครับวันนี้ หึหึ" "ก็ไม่ได้หวง" "จริงดิ" "จะจับผิดอีกนานไหม" "แล้วมีอะไรให้ผมจับผิดมั้ยล่ะครับ" "ไม่มี" "ไม่มีก็ไม่มีครับ แล้วสรุปเรื่องที่จะให้ผมขึ้นมาเป็นรองเต็มตัววันไหนครับ บอกได้เลยนะครับผมพร้อมทำหน้าที่แล้ว" เทอมนี้เขาดูตารางสอนน้อยลง แต่อาภาคย์ยังไม่ได้พูดว่าจะให้เขาย้ายขึ้นมาทำหน้าที่วันไหน ธรรศภาคย์นิ่งคิด หากเป็นแบบนี้ธนาก็ต้องขึ้นมานั่งชั้นบนกับเขาแล้วสิ "อาครับ" ธนาเรียกคนที่ดูนิ่งนานไป "เดี๋ยวให้แม่บ้านขึ้นมาเคลียร์ห้องให้ เรียบร้อยเมื่อไหร่เดี๋ยวบอก" เพราะห้องนั้นคือห้องทำงานเก่าของเขาสมัยเป็นรองผอ. ไม่ได้เปิดใช้นานคงฝุ่นเยอะน่าดู ส่วนเขาย้ายมานั่งห้องทำงานเก่าพ่อเพราะห้องใหญ่กว่า อีกอย่างมีที่ให้นอนเอนหลังพักผ่อนได้สบายตัว "รีบๆ หน่อยแล้วกันนะครับผมร้อนวิชา อยากขึ้นมานั่งด้านบนเต็มที" ผอ.หนุ่มพยักพเยิดหน้า ทำคนมองตามกระตุกยิ้มมุมปาก "งั้นผมไปสอนแล้วนะครับ" "อืม" ธนาเดินออกจากห้องของผอ.หนุ่ม ทำเจ้าของห้องทิ้งแผ่นหลังลงกับพนักพิงเครียดๆ หยิบยาดมหลอดที่ทับทิมไม่ได้เอากลับไปด้วยขึ้นมาดมอีกทีแล้วปิดเปลือกตาลงช้าๆ ติ้ง! ผอ.หนุ่มค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมอง หยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาดู ก็พบว่ามีข้อความเข้ามาในแอปพลิเคชันไลน์ รูปโปรไฟล์สาวสวยใส่ชุดนักศึกษาในวงกลมอันเล็กดูคุ้นๆ แสดงชื่อ 'ทับทิมคนสวย' พอกดเข้าไปดูก็เห็นประโยคที่ถูกส่งมา (คิดถึงจังค่ะ) ทับทิมที่เห็นว่าฝั่งนั้นเปิดอ่านแล้ว แต่รอมาครึ่งนาทีเขายังไม่ตอบจึงส่งข้อความไปหาอีก (หนูคิดถึงค่ะ) "เพิ่งกลับลงไปเมื่อกี้เองครับ" จะมาคิดถึงเขาอีกแล้ว ปากหวานเกินไปหรือเปล่า บอกคิดถึงผู้ชายไปเรื่อย (หนูคิดถึงผอ.24ชั่วโมงเลยค่ะ) ดีใจจังเขาตอบกลับมา ทว่าเขาเงียบอีกแล้ว (แล้วผอ.ล่ะคะคิดถึงหนูมั้ย) "ทำงานแล้วครับ" ทับทิมส่งสติกเกอร์หน้ายู่ ทับทิมส่งสติกเกอร์ส่งหัวใจรัวๆ "หนูรักผอ.นะคะ" เห็นข้อความขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ฝ่ายนั้นไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ทับทิมพยายามเข้าใจว่าตอนนี้เขายังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ มีแต่เธอเนี่ยแหละที่คิดกับเขาฝ่ายเดียว ที่เขาเปิดโอกาสให้ได้ใกล้ชิดขนาดนี้ก็เพราะเรื่องที่เขาแพ้ดวลเหล้า แต่เธอไม่ท้อ ยังยืนหยัดที่จะส่งความรักความคิดถึงหาผอ. เผื่อวันข้างหน้าเขาจะเห็นว่าเธอรักเขาด้วยใจจริง และ..บั้งข้าวหลามผอ.ภาคย์ เธอต้องได้เห็นเป็นบุญตา ฮ่าาา
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD