เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 6 อู้วว้าว..แบบนี้ไม่น่าเรียกภาคย์น้อยนะ!

"อกผอ.อุ่นจังค่ะหนูชอบ"

เอ่ยพร้อมกระชับกอดแน่น มันอยากสิงเข้าไปอยู่ในร่างกายของผอ.ภาคย์จะแย่ถ้าทำได้

อยากตัวติดกันกับเขา ไปไหนไปกัน อยากอยู่กับเขาทุกวันยี่สิบสี่ชั่วโมง

อาบน้ำก็ไปเฝ้า กินข้าวก็นั่งมอง ฮื่อออ อีทับทิมคลั่งรักผอ.ภาคย์สุดๆ มันอยากจะบอกให้คนทั้งโลกได้รู้ แต่ก็กลัวคนอื่นจะหาว่าเธอบ้า

ก็ใครจะคิดล่ะว่าวันหนึ่งสิ่งที่เธอภาวนามันจะสมหวัง ได้ลงเอยกับคนที่รัก

ถึงจะยังไม่ใช่คนรักของผอ.ภาคย์ แต่ก็ได้เป็นเด็กของเขา ได้มานั่งเอาหน้าซุกแผงอกแน่นอย่างนี้มันก็ไม่ต่างจากเป็นแฟนกันแล้ว

เผลอๆ ในอนาคตหากผอ.ภาคย์ใจอ่อนอาจได้ซุกถึงหรรม อิอิ

"ถึงเวลาเรียนแล้วนะครับ เดี๋ยวไม่ทันเช็กชื่อ"

ธรรศภาคย์เตือนคนที่ยังนั่งนิ่งเฉยทั้งที่ใกล้เวลาเรียนคาบบ่ายของเธอเข้ามาทุกที แล้วมีเรียนอยู่ตึกไหนไม่รู้ดูไม่กระตือรือร้นเอาซะเลย

"อีกตั้งสิบนาทีค่ะ หนูวิ่งแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว"

"คุณใส่รองเท้าส้นสูงวิ่ง?"

"หนูถอดรองเท้าวิ่งก็ได้ค่ะหนูไม่ซี"

ถ้าเทียบกับการได้นั่งซุกอกผอ.ต่ออีกนิดมันคุ้ม

ธรรศภาคย์ส่ายหัว เขาล่ะยอม ยอมทับทิมจริงๆ ผู้หญิงอะไรแปลกประหลาดมาก เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นใครทำตัวแปลกเท่าทับทิมมาก่อนเลย

จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกที่เขาเดินไปทักเธอเรื่องการแต่งตัวเพราะมันผิดระเบียบ ถามเขามาได้ไงว่าไม่สวยเหรอ ไม่ชอบเธอเหรอ ใครจะกล้าถามเขาแบบนี้บ้าง

ไม่มี

อ่อยก็พอมีบ้าง หว่านเสน่ห์ก็มี แต่หากเขาไม่เล่นด้วยก็ไม่มีใครใจกล้าเดินเข้าหาเขาแบบทับทิมเหมือนกัน

เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดสุดๆ ในชีวิตของเขาแล้ว โดยเฉพาะตอนเดินเข้ามาท้าดวลเขาดื่มเหล้า แถมยังทำให้เขาอายคนทั้งบ้านอีก

'เด็กแสบ'

มองลงคนที่เอาหน้าซบอกตัวเอง ขนตาเป็นแพงอนสวยประกบเข้าหากันบ่งบอกว่าทับทิมกำลังหลับ

จมูกเรียวเล็กไม่มีแม้แต่จุดด่างดำขนาดมองใกล้ๆ ริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มถูกเคลือบด้วยลิปมันจนขึ้นสีชมพูมันวาว และสาเหตุที่ปากของเขาเป็นสีชมพูเมื่อเช้าก็เพราะไอ้นี่ที่เธอใช้สินะ

"หึ" ธรรศภาคย์หลุดขำออกมา

ทับทิมลืมตาพรึบขึ้นก็เจอกับใบหน้าคมคายมองเธอไม่วาง จนหญิงสาวยืดตัวขึ้นแล้วโน้มใบหน้าเข้าใกล้ สองแขนกอดคอเขารั้งไม่ให้อีกฝ่ายถอยห่างแล้วจดจ้องเข้าไปในดวงตาคู่คม

"แอบมองหนูเหรอคะ ผอ.กำลังคิดอะไรมิดีมิร้ายกับหนูหรือเปล่าคะ"

"ผมจะไปคิดอะไรกับคุณครับ"

ธรรศภาคย์ใจเต้นแรงมากเพราะอะไรไม่รู้

พยายามจับสองแขนเรียวให้ถอดออก แต่เหมือนอีกคนใช้กาวตาช้างมาแปะแกะไม่ได้เลย

"ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมถึงแอบมองหนูตอนหลับล่ะคะ"

ทับทิมถามยิ้มๆ หน้าแดงแบบนี้กำลังโกหกชัวร์

"แล้วทำไมคุณถึงชอบมองผมล่ะครับ"

ไม่ยอมเหมือนกันถามกลับบ้าง ทีทับทิมยังชอบมองเขาตลอด แล้วเขาจะมองเธอกลับบ้างมันแปลกตรงไหนกัน

"ก็ผอ.หล่อนี่คะ เบ้าหน้าฟ้าประธานชัดๆ เลขสี่แล้วแต่ยังหล่อมาก"

"คุณก็พูดเว่อร์ครับ"

ถึงจะมีความจริงอยู่มากก็เถอะ ใครๆ ก็ชมเขาแบบนี้กันทั้งนั้น เลขสี่แล้วยังหล่อมากเลยทีเดียว

"ไม่เว่อร์ค่ะ ไม่งั้นหนูจะรักผอ.เหรอคะ รักจนหัวปักหัวปำไปไหนไม่ได้เลยค่ะ"

"ไปเรียนได้แล้วครับ เดี๋ยวไปไม่ทันนะ"

ธรรศภาคย์พยายามจับแขนเรียวออกห่างอีกที คราวนี้ทับทิมยิ้มไม่หุบ เพราะผอ.ภาคย์ยิ่งหน้าแดงมาก แถมมันยังลามไปถึงหู

เริ่มรู้สึกอะไรบางอย่างกับอีทับทิมแล้วสินะ รักมั้ยไม่รู้ แต่หวั่นไหวแน่นอน

ยอมคลายแขนออกจากคอ แต่สวมกอดเอวของเขาแทน

"ผอ.ยังไม่บอกหนูเลยค่ะว่าแอบมองหนูทำไม"

ไม่สบตาเขาก็ได้เผื่อเขาไม่กล้าพูด สายตามองอะไรที่อยู่ตรงเป้ากางเกงแล้วกะขนาด

ด้วยความที่เขานั่งแล้วกางเกงสแล็คมันตึง ทำให้เห็นภาคย์น้อยของเขาได้ชัด

อู้วว้าว...แต่แบบนี้ไม่น่าเรียกภาคย์น้อยนะ! ภาคย์ใหญ่เลยล่ะ เท่าลำแขนอีทับทิมเลยนะขนาดยังไม่ตื่นตัว ถ้าตื่นจะขนาดไหนเนี่ย

"ไปเรียนได้แล้วครับ"

สะกิดบอกทับทิมอีกที เขาว่าทับทิมต้องได้ถอดรองเท้าวิ่งจริงๆ แล้วล่ะคราวนี้

"จูบหนูก่อนได้มั้ยคะแล้วหนูจะยอมไปเรียน"

ทับทิมเงยหน้าขึ้นมองอ้อนๆ ครั้งนี้ยอมไปก็ได้ เพราะเขาเองก็คงจะทำงานเหมือนกัน

"ไม่จูบครับ"

ธรรศภาคย์ส่ายหัวทันที แค่ทับทิมเข้ามานั่งบนตักของเขาในที่แบบนี้มันก็มากพอแล้ว

"งั้นหนูจูบเองก็ได้ค่ะ"

ยืดตัวขึ้นแล้วใช้สองมือประคองใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ เอียงหน้าทำมุมสี่สิบห้าองศาแล้วโน้มเข้าไปจูบกับริมฝีปากหยักอย่างรวดเร็ว ขบเม้มตามขอบปากเขาแม้จะไม่เปิดให้เธอได้เข้าไปข้างในก็ตาม

ละเมียดละไมไปกับความนุ่มหอม สัมผัสลมหายใจของกันและกัน ใช่แค่หน้าตาและผิวพรรณ แต่กลิ่นสัมผัสของผอ.ภาคย์มันสะอาดมากๆ

ทับทิมเปลี่ยนเป็นล็อกท้ายทอยเขาให้มั่นเมื่อมันต้องการมากขึ้น บดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มลงไปอย่างหนัก

ปากเล็กพยายามรุกรอยแยกระหว่างริมฝีปากของเขาออกจากกัน สุดท้ายเธอทำสำเร็จเมื่อเขาเผยอปากเล็กน้อยเธอรีบสอดแทรกเข้าไป

ลิ้นร้อนหยอกเย้ากับเรียวลิ้นสากด้านในแล้วดูดดุนเบาๆ ผงกศีรษะเข้าออกช้าๆ เปลี่ยนเอียงทำมุมสี่สิบห้าองศาไปอีกฝั่ง

มือเล็กลูบไล้จากลาดไหล่ลงมาป้วนเปี้ยนที่หน้าอกแกร่ง แน่น! แผงอกของผอ.ภาคย์ยังคงแน่นมากจากวันแรกที่ได้อิง

นิ้วชี้สแกนหายอดอกเม็ดเล็กกว่าของเธอหลายเท่าจนในที่สุดก็เจอ คลึงปลายนิ้วลงน้ำหนักไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงครางในลำคอของเขาออกมา

ทับทิมสัมผัสได้ว่าสัดส่วนที่อยู่ภายใต้กางเกงสแล็คที่เธออ่านกินเมื่อกี้มันเริ่มขยายตัวจนดันสะโพกของเธอขึ้นมา

ฮื่อออ ภาคย์น้อยของผอ.ยังคงใช้งานได้นะ เขาไม่ได้ตายด้านเลยสักนิด!

ทำท่าจะซุกจมูกลงแถวซอกคอของเขาเพื่อกระตุ้นอารมณ์มากขึ้นไปอีก เพราะหวังจะได้เห็นภาคย์น้อยแก้ผ้าเป็นบุญตา

ทว่าเขากลับจับมือเรียวของเธอออกห่าง แถมยังเบี่ยงหน้าหลบไม่ให้เธอทำ

ผอ.หนุ่มพยายามสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเองแล้วยกคนตัวเล็กลงยืนด้านล่าง

"ทำไมคะ" ทับทิมหน้างอ อารมณ์เขาเริ่มมาแล้วนะ รวมถึงตัวเธอด้วย กางเกงในเริ่มแฉะแล้ว

หากเขาจะมีอะไรกับเธอตอนนี้เธอไม่ติดเลย ยอมโดดเรียนวิชานี้ก็ได้เอา

"คุณไปเรียนเถอะผมจะทำงานแล้ว"

รีบเลื่อนเก้าอี้เข้าหาโต๊ะทำงานเพราะตอนนี้ภาคย์น้อยมันไม่น้อย! กลับดัดกางเกงสแล็คแน่นจนเห็นเป็นลำนอนพาดเหยียดยาวจนส่วนตรงปลายแทบจะโผล่ออกมาจากหัวกางเกงอยู่รอมร่อ

"ผอ.ขาาา"

"ไม่งั้นผมไม่ให้ขึ้นมาหาอีกนะครับ"

มองทับทิมด้วยสายตาดุๆ ทว่าฝ่ายนั้นไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่นิด กลับกันดีใจมากซะอีกเมื่อเขาบอกว่าจะให้เธอขึ้นมาหาได้

"งั้นหนูไปเรียนแล้วก็ได้ค่ะ"

เดินเข้าใกล้แล้วก้มลงหอมแก้มข้างซ้ายของเขาก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งไว้เพียงคนที่นั่งปวดหนึบตรงกลางกาย

เขาไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับใครก็ได้ ไม่ใช่เห็นผู้หญิงคนไหนก็มีอารมณ์ไปเสียหมด

แต่เขาก็ไม่ใช่คนตายด้าน โดนทับทิมกระตุ้นมาขนาดนี้มีหรือที่จะไม่รู้สึก

ตัดสินใจลุกเดินเข้าห้องน้ำ เพราะไม่งั้นไม่เป็นอันทำงานแน่ เพราะยัยเด็กแสบทับทิมคนเดียว!