ลิขิตรัก แสนเสน่หา

ลิขิตรัก แสนเสน่หา EP.14 ความรักที่ก่อตัวขึ้น (เงียบๆ) ในหัวใจ (1)

สามปีผ่านไป

จอมพลต้องหัวเสียอีกครั้ง เมื่อเขาไม่สามารถติดต่ออรพิมลได้ นี่เป็นครั้งที่สามของเดือนนี้แล้ว ที่อรพิมลไม่ยอมรับสายของเขา

“เป็นอะไรของแกวะไอ้จอม” ไตรภพถาม เกือบชั่วโมงแล้วที่จอมพลเอาแต่ถอนหายใจ ทำหน้าบึ้งตลอด ทุกวันนี้เขาแทบปรับอารมณ์ตามเพื่อนสนิทคนนี้ไม่ทันเลย

“เปล่า!”

“ก็ฉันเห็นอยู่ว่าแกอารมณ์ไม่ดี ทะเลาะกับหนูอรมาอีกหรือไง”

นับวันอารมณ์ของจอมพลยิ่งแปรปรวน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ใครๆ ก็เข้าหน้าไม่ติด ยิ่งถ้าเป็นเรื่องของอรพิมล สาวน้อยที่จอมพลรับมาอุปการะเมื่อสามปีก่อน ก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นไปอีก

“ฉันไม่ได้ทะเลาะกับหนูอร” จอมพลปฏิเสธทันควัน ทั้งที่ความจริงตัวเขาเองก็รู้ว่าตัวเขากำลังอารมณ์ไม่ดีด้วยเรื่องอะไร แต่จะบอกไตรภพออกไปก็ไม่ได้ ขืนเขาบอกความคิดที่อยู่ในใจขณะนี้ออกไป เชื่อเถอะว่าเขาต้องถูกไตรภพล้อเลียนไปอีกหลายสิบปี

“ถ้าไม่ได้ทะเลาะกับหนูอร แล้วแกอารมณ์เสียเพราะอะไร”

“เรื่องส่วนตัว”

“แล้วไอ้เรื่องส่วนตัวของนาย มันคงเกี่ยวกับหนูอรสินะ” ไตรภพยังคงรุกถามต่อ ก็เห็นกันอยู่ว่าไอ้เพื่อนโง่นี่กำลังอารมณ์เสียเรื่องอะไร จะมาปิดบังเขาไปเพื่ออะไร ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าสาเหตุของความหัวเสียและอารมณ์แปรปรวนของจอมพล ส่วนใหญ่มักมาจากอรพิมลเสมอและครั้งนี้ก็คงเป็นเหมือนครั้งก่อนๆ ทุกครั้งที่อรพิมลไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท จอมพลก็มักอารมณ์ไม่ดีเสมอ ยิ่งถ้าอรพิมลปิดโทรศัพท์มือถือด้วยแล้ว อาการของจอมพลก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้น จนบางครั้งตัวเขาเองยังคิดสงสัยเลยว่า จอมพลคิดอะไรเกินเลยกับอรพิมล และไม่ใช่เขาคนเดียวที่คิดแบบนั้น แม้แต่วายุภัทรก็ยังคิดแบบเดียวกับเขาเลย ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของจอมพลในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา ทำให้เขากับวายุภัทรคิดเหมือนกัน นั่นก็คือ จอมพลหลงรักอรพิมลอย่างแน่นอน

ยิ่งช่วงหลังๆ มานี่อาการของจอมพลก็ยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ โดยเริ่มตั้งแต่สั่งห้ามอรพิมลไปเที่ยวนอนค้างอ้างแรมต่างจังหวัดหรือแม้แต่ออกไปสั่งห้ามอรพิมลออกไปดูหนังกับเพื่อนสนิท ถ้าออกไปดูหนังและทานข้าวกับเพื่อนสนิท จอมพลก็ไปด้วย เรียกได้ว่าทุกสถานที่ที่อรพิมลไป ก็ต้องมีจอมพลตามไปด้วยเสมอ

“สารภาพมาตามตรงเลยดีกว่านายจอม” วายุภัทรเริ่มถามจอมพลอย่างคาดคั้น ก็เห็นกันอยู่ตำตาว่าอาการที่เป็นอยู่ของจอมพล มันคืออาการหึงหวง และไม่ใช่หึงหวงธรรมดา แต่หึงหวงมากซะจนเขากลัว...กลัวว่าจอมพลจะทำเรื่องโง่ขึ้นมา ถ้าอรพิมลไม่ได้คิดแบบเดียวกับเพื่อนสนิทเขา เรื่องราวคงเลวร้ายกว่าครั้งที่จอมพลตัดสินใจถอนหมั้นกับมรกตอย่างแน่นอน

“สารภาพอะไรของนายวะลม”

“ฉันว่านายเลิกปากแข็งได้แล้ว นายรักหนูอรใช่ไหม”

“เฮ้ย! นายถามตรงจุดไปไหมวะลม” ไตรภพโวยวายใส่วายุภัทรอย่างตกใจ ก็รู้อยู่หรอกว่าจอมพลหลงรักอรพิมล แต่เรื่องแบบนี้สมควรถามตรงๆ แบบนี้กันเลยหรือไง อีกอย่างจอมพลก็ยังไม่ได้ยอมรับออกมาตรงๆ ว่ารักอรพิมล แล้วยังเรื่องความต่างของอายุอีกล่ะ? ...

จอมพลแทบสำลักเหล้าที่ตนดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้ โชคดีที่เขากลืนมันลงไปได้เสียก่อน จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองสองเพื่อนสนิทอย่างแปลกใจ นั่นเพราะเขาคิดว่าตัวเองเก็บความรู้สึกที่มีแต่อรพิมลเอาไว้ลึกที่สุดแล้ว นึกไม่ถึงว่าสองคนนี้จะรู้ความรู้สึกที่เขามีแต่อรพิมลด้วย

วายุภัทรแปลกใจยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นจอมพลนั่งเงียบ เอาแต่มองแก้วเหล้าในมือหรือตกใจเรื่องที่เขารู้ว่ามันรักอรพิมลกันแน่ ถึงได้นั่งเงียบอยู่แบบนี้

“แกไม่ตกใจเลยเหรอ...ที่ฉันรู้ว่าแกรักหนูอร”

“ฉันก็ไม่ได้ตกใจอะไรนี่หว่า เพราะฉันรักหนูอรจริงๆ แล้วมันก็เป็นปัญหาใหญ่สำหรับฉันด้วย” จอมพลยอมรับหน้าตาเฉย เขาไม่มีความลับที่ต้องปิดบังวายุภัทรกับไตรภพอยู่แล้ว เรื่องที่เขารักอรพิมล นั่นก็เป็นเรื่องจริง เขาเลยไม่เห็นถึงประโยชน์อะไรที่ต้องปกปิดกับสองเพื่อนสนิท

“ปัญหาใหญ่อะไรของแกอีกวะไอ้จอม”

“หนูอรเพิ่งสิบแปดปี ที่สำคัญหนูอรเพิ่งจบม.ปลายด้วยซ้ำ แล้วฉันก็อายุมากกว่าหนูอรถึงสิบสามปี นี่มันเป็นปัญหาใหญ่ของฉันเลยนะเว้ยไอ้ลม”

“อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลขนะเว้ยเพื่อน”

“อะไรของแกไอ้ไตร อย่าบอกนะว่าแกแอบไปรักเด็กเข้าอีกคน” วายุภัทรหันมาประชดไตรภพอย่างช่วยไม่ได้ เขาก็พอรู้มาบ้างเหมือนกันว่าไอ้เพื่อนจอมหื่นคนนี้ชอบคบเด็ก ตั้งแต่ถูกลูกสาวนักการเมืองพรรคดังหักอก นิสัยและพฤติกรรมของไตรภพก็เปลี่ยนไป ยิ่งไปกว่านั้นมันยังลาออกจากตำรวจอีก

“ไม่เด็กแล้วเว้ย ผู้หญิงที่ฉันคบอายุเกินยี่สิบปีแล้วทุกคน” ไตรภพปฏิเสธคำพูดของวายุภัทร ผู้หญิงที่เขาคบส่วนใหญ่ก็บรรลุนิติภาวะกันทุกคน ที่ดูเหมือนเด็ก ก็เพราะผู้หญิงที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเขา ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแทบทั้งนั้น

“ระวังถูกเด็กหลอกนะไตร”

“ฉันไม่โง่ถูกหลอกเป็นครั้งที่สองหรอกนายลม” ไตรภพพูดจบก็ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกรวดเดียวหมดแก้ว เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาเคยถูกผู้หญิงคนหนึ่งหลอก เพราะเหตุการณ์ในครั้งนั้น ทำให้เขาตัดสินใจลาออกจากตำรวจ แล้วกลับมารับช่วงดูแลธุรกิจของครอบครัว

“พวกแกเลิกทะเลาะกันได้แล้ว” จอมพลโวยสองเพื่อนสนิทอย่างเหลืออด ก่อนจะวางแก้วเหล้า แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นกดเบอร์โทรศัพท์หาอรพิมลอีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมอรพิมลถึงไม่ยอมรับโทรศัพท์เขา

วายุภัทรส่ายหน้ากับพฤติกรรมแย่ๆ ของจอมพล เพราะมันเอาแต่ใจและอารมณ์ร้อนแบบนี้ไง อรพิมลถึงไม่เคยรับโทรศัพท์เวลาที่เธอออกไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท

“พอได้แล้วไอ้จอม แกจะโทร.ไปหาหนูอรทำไมนักหนาวะ อย่าลืมสิว่าแกเป็นคนอนุญาตให้หนูอรออกไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท”

“ฉันไม่ได้อนุญาต แต่เป็นแม่ฉันต่างหากที่อนุญาตให้หนูอรออกไปเที่ยวกับเพื่อน”

จอมพลพูดต่อด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สายตาเอาแต่จ้องมองโทรศัพท์มือถือในมือ ถ้าเขาอยู่ที่บ้าน เขาไม่มีทางปล่อยให้อรพิมลออกไปงานนี้แน่ หรือถ้าจะไปจริงๆ เขาก็ต้องไปด้วย

“แล้วหนูอรกับเพื่อนไปเที่ยวที่ไหน”

“ไม่รู้ แต่ที่ฉันรู้ก็คือ หนูอรไปเลี้ยงฉลองที่เรียนจบ ม.หก กับเพื่อน”

นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เขาหัวเสียเป็นอย่างมาก อรพิมลไปงานเลี้ยงฉลองที่เรียนจบที่ร้านไหนก็ไม่รู้ จะโทรศัพท์ไปถามใครก็ไม่ได้ เพราะเขามีแต่เบอร์โทรศัพท์ของอรพิมลคนเดียวเท่านั้น แล้วเบอร์โทรศัพท์เพื่อนสนิทของอรพิมล เขาก็ไม่มีเลยสักคน ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เขาคงเข้าไปตีสนิท และทำความรู้จักกับเพื่อนสนิทของอรพิมลก็คงดี

//////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...