จอมพลขับรถพาอรพิมลมาถึงบ้านพักตากอากาศที่พัทยาก็เกือบค่ำ คืนนี้เขาคิดจะพักที่นี่ พรุ่งนี้เช้าจึงเดินทางไปเกาะสีชัง ชายหนุ่มหันมามองคนที่สาวน้อยข้างกาย ที่ยังหลับสนิท ไม่ยอมตื่น ทั้งที่เขาจอดรถมาได้สักพักแล้ว
“ตื่นได้แล้วหนูอร ถึงที่พักแล้วนะ”
“อืม...” อรพิมลร้องครางเบาๆ เป็นการตอบรับ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อถูกหอมแก้มเสียฟอดใหญ่ ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง หันหน้ามามองคนขโมยหอมแก้ม แต่กลับกลายเป็นว่าเธอหันไปจูบปากเขาเสียได้
“ไม่ต้องขอบคุณที่ฉันปลุก ด้วยการจูบฉันก็ได้นะหนูอร”
“ม่ะ...ไม่ใช่นะคะคุณจอม”
“ไม่ต้องปฏิเสธฉันกลับมาทันทีก็ได้หนูอร ฉันรู้หรอกน่า”
“เอ่อ...อร...ขอโทษค่ะคุณจอม”
“ขอโทษทำไม ฉันไม่ได้โกรธหนูอรเสียหน่อย” ชายหนุ่มบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เขาไม่ได้โกรธกับสิ่งที่อรพิมลแสดงออกมาแม้แต่น้อย ที่จริงเขารู้สึกมีความสุขด้วยซ้ำ ที่เธอยอมตามใจและยอมมาเที่ยวกับเขาในครั้งนี้
“ไปกันเถอะ
