หลังจากผกามาสออกไปจากห้อง จอมพลก็ลุกจากโต๊ะทำงาน เดินมานั่งข้างอรพิมล หยิบกาแฟขึ้นมาจิบ สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าอ่อนหวาน รอยยิ้มอบอุ่นประดับอยู่บนใบหน้าหล่อคมสัน
“ไม่ต้องมายิ้มเลยนะคะคุณจอม คุณทำแบบนี้ไม่ถูกนะคะ คุณไปบอกคุณผกาได้ยังไงว่าพวกเราเป็นคู่หมั้นกัน”
“ฉันพูดความจริง หนูอรเป็นคนรักของฉัน คนรักของฉันก็ต้องเป็นคู่หมั้นของฉันด้วยสิ แล้วก็ต้องแต่งงานกับฉันด้วย”
“แต่เราเพิ่งจะคบกันนะคะคุณจอม แล้วเรื่องแต่งงานมันก็เป็นเรื่องของอนาคต อย่าลืมนะคะคุณจอม...ว่าอรเพิ่งจบม.ปลาย” อรพิมลตอบ ไม่พอใจกับคำอธิบายของเขาเลย จะให้เวลาเธอเตรียมตัวเตรียมใจหน่อยไม่ได้หรือไง จู่ๆ มาเปลี่ยนสถานะกันแบบนี้ ใครจะไปตั้งตัวทัน ที่ผ่านมาเธอไม่เคยคิดที่จะรักเขาในเชิงชู้สาวสักนิด เรื่องที่อยากตอบแทนบุญคุณที่เขาช่วยเหลือ และให้ชีวิตใหม่กับเธอ ก็คิดเอาไว้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีนี้ เรื่องแต่งงานนั่นถือเป็นเรื
