นับจากวันที่จ้านโหรวพาซิงเยียนไปอารามกับท่านแม่ นางก็มีท่าทีสดใสขึ้น ทั้งยังแวะไปหาหนิงเซียนทุกเช้า หลังจากเข้าร่วมประชุมเช้าเสร็จ บ้างก็พากันมาเล่นที่จวน อย่างเช่นวันนี้
เคร้ง!
“อ๊ะ แม่ทำได้ ลงไปแล้วๆ พวกเจ้าเห็นหรือไม่” พระสนมหวัง ออกจากวังมา เพื่อละเล่นโยนลูกดอกถึงจวนผิงจิ้ง แน่นอนว่าเรื่องที่หนิงเซียนจะไปแคว้นฉินทำให้พระนางกินไม่ได้ นอนไม่หลับอยู่หลายคืน แต่ก็ได้ซิงเยียนไปช่วยพูดว่าควรใช้เวลาต่อจากนี้ให้มีความสุขจะดีกว่า
วันนี้ทั้งวัน ครอบครัวสกุลหวัง พระสนมหวัง องค์หญิงเจ็ด รวมถึงเอ๋อร์เล่อเถียนปา มารดาของจ้านโหรว ต่างก็พากันมาเที่ยวเล่นที่จวนผิงจิ้งแต่เช้า บ่าวไพร่จึงสรรหาการละเล่นมาให้ผู้เป็นนายเล่นแก้เบื่อเช่นนี้
“พระสนมพึ่งเข้าเพียงดอกเดียว ดีใจเสียยกใหญ่เลยนะพ่ะย่ะค่ะ” เฟยหย่าเบะปากให้กับท่าทีดีใจของน้องสามี ทุกคนต่างโยนเข้ากระบอกไม้กันทั้งสิ้น เหลือเขาเพียงผู้เดียวที่โยนไม่เ
