“ข้าจะไปแคว้นฉิน ไม่ว่าพี่หญิงจะพูดอย่างไร ข้าก็จะไป” หลังจากที่หนิงเซียนลั่นวาจาเช่นนั้นกับพระบิดา ซิงเยียนก็รีบพาน้องสาวออกมาพูดคุยกันด้านนอก
“ที่ที่เจ้าจะไปอยู่ คือวังหลังของแคว้นฉินนะ” อย่างไรซิงเยียนก็ไม่มีทางปล่อยน้องสาวไปที่นั่นเด็ดขาด
“แต่เราก็อยู่วังหลังมาทั้งชีวิตนะเจ้าคะ มันจะแตกต่างกันอย่างไร”
“ต่างสิ เจ้าอยู่ที่นี่ในฐานะองค์หญิง เพราะเมื่อก่อนสนมทุกพระองค์สนใจแต่จะประสูติโอรส เราที่เป็นหญิงจึงอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้”
“…”
“แต่กับแคว้นฉินมิใช่ เพราะเจ้าจะไปอยู่ในฐานะพระชายารองขององค์รัชทายาท ที่มีพี่ชายน้องชายจ้องจะแย่งชิงตำแหน่งไปจากเขาอยู่ตลอด ชายาเอกคนก่อนหน้า ก็จมน้ำเสียชีวิตขณะตั้งครรภ์ที่สอง”
“ข้า-”
“รู้อย่างนี้ เจ้ายังอยากไปอยู่หรือไม่” ซิงเยียนเล่าเรื่องราวที่ตนเองรู้ให้น้องสาวฟัง เพียงแค่คิดว่าน้องสาวจะต้องไปอยู่ในสถานที่แห่งนั้น ดวงใจของนางก็ปวดหนึบราวกับมีคนมาบ
