ยัยหมูจอมงกของผม #1
1111 Words
นลินย้ายมาอยู่คอนโดของคิมหันต์ได้สองอาทิตย์แล้ว เธอทำงานบ้านทุกอย่างและทำกับข้าวให้เขาทานพร้อมกับของตัวเธอเองด้วย ชีวิตของเธอยังดำเนินไปอย่างเรียบง่ายถึงแม้ว่าบางครั้งคิมหันต์จะเอาแต่ใจไปบ้างก็ตาม
“กูว่ามึงกับนลินดูไปแล้วคล้ายผัวเมียกันเลยว่ะ ดูสิ ทำข้าวกล่องให้มึงมาโรงเรียนทุกวัน แถมยังทำงานบ้านอีก สบายเลยนะมึง นอนเป็นคุณชาย เสื้อผ้าก็มีนลินซักรีดให้เรียบร้อย เฮ้อ… พูดแล้วกูอิจฉามึงแล้วไอ้คิม”
“หุบปากมึงเลย อยู่ในโรงเรียนเดี๋ยวลินเสียหาย แดกเข้าไปเลยลูกชิ้นเนี่ย” คิมหันต์ยัดไม้ลูกชิ้นเข้าปากสิงหา ก่อนจะทานข้าวกล่องของตัวเองที่นลินทำให้อย่างเอร็ดอร่อย
“พูดเรื่องจริง อีกเดือนกว่าพวกเราก็จะเข้ามหา’ ลัยแล้ว ดีนะที่พวกเราเลือกเรียนเอกชน ไม่อย่างนั้นคงต้องได้แยกกันแน่ กูยิ่งหาเพื่อนยากอยู่” สิงหาบ่น
“ปากหมาแบบมึงก็สมควรหรอกที่จะไม่มีใครคบ” คิมหันต์เล่นเกมในโทรศัพท์ไปด้วย แต่ก็อดแขวะเพื่อนไม่ได้
“แล้วทำไมพวกมึงคบกับกูมาได้ตั้งนานล่ะ” สิงหาเอ่ยถามขึ้นมาอย่างข้องใจ คิมหันต์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเพื่อนสนิททั้งสอง
“กูสงสารมึงไงล่ะ ว่าแต่พวกมึงจะไปอยู่คอนโดที่เดียวกันหรือแยกกัน”
“อยู่ที่เดียวกันสิ โครงการของพ่อมึงอะ ถามคุณปราณให้กูกับสิงด้วยว่ามีห้องว่างใกล้กับห้องมึงหรือเปล่า แล้วลินจะเรียนที่เดียวกับพวกเราไหม” ทัพไทถาม
“ยัยงกนั่นไม่ยอม เห็นสอบติดหลายที่ กำลังเลือกว่าจะไปเรียนที่ไหนดี” คิมหันต์ว่า
“เก่งอะ แบบนี้ถ้าไม่ได้เรียนที่เดียวกันจะไม่ห่างกันเหรอ แล้วมึงจะยอมหรือไง หวงยิ่งกว่าหมาหวงกระดูกแบบนี้” ทัพไทแซว
“กูกำลังคิดอยู่ มึงจำพี่เอกได้หรือเปล่า ที่เป็นผู้จัดการดาราดังหลายคนอะ” คิมหันต์เกริ่น
“จำได้ ทำไมเหรอ อย่าบอกนะว่ามึงจะเข้าไปเป็นเด็กสังกัดพี่เอกน่ะ”
“กูกำลังคิดอยู่ พี่เอกส่งไลน์หากูตลอดเลย บอกว่าถ้ากูตกลงจะได้เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าแบรนด์ดังด้วย ค่าตัวเยอะ และพี่เอกบอกจะป้อนงานให้กูอีก เลือกเอางานที่กูสนใจ”
“มึงคิดยังไงจะไปเป็นดารา ปกติมึงมนุษยสัมพันธ์กับคนอื่นโคตรแย่” สิงหาทับถม
“กูอยากหาเงินให้ได้เยอะ ๆ เขาจะได้ไม่ลำบาก เห็นทำงานจนผอมแล้วสงสาร ถ้ากูมีเงินเขาคงสบายกว่านี้” ‘เขา’ ที่คิมหันต์พูดนั้นหมายถึงนลินที่หลังเลิกงานก็ต้องไปทำงานพิเศษที่เซเวนสองชั่วโมง หลังจากนั้นยังต้องมานั่งแพ็กของและทำความสะอาดห้อง ทำกับข้าวอีก พวกเขาอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างเพื่อนสนิท โดยที่มีคิมหันต์คอยดูแลเรื่องเงินให้เธอ
“พูดเหมือนมึงนี่ต้องอยู่แบบอด ๆ อยาก ๆ เนอะ ขอป๊าดิ จะไปทำงานให้เหนื่อยทำไม แล้วช่วงนี้มึงก็เก็บเงินตลอดไม่ใช่เหรอ ตั้งแต่มีลินเข้ามามึงก็รับความงกจากยัยนั่นมาหรือไง” ทัพไทส่ายหน้า
“กูโตแล้ว จะให้แบมือขอเงินป๊าตลอดได้ยังไง พวกมึงก็รู้ว่าป๊ากูไม่ชอบเขา ยิ่งเป็นแบบนี้กูยิ่งต้องยืนด้วยขาของตัวเอง เขาถึงจะพึ่งพากูได้”
“เออ… ดูแลดี ๆ แล้วกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอก พวกกูสนับสนุนมึงทุกอย่าง พวกเราไปอยู่กรุงเทพฯ หาอะไรทำกันดีไหม กูจะขอทุนจากพ่อกูแล้วพวกเราก็มาร่วมหุ้นกัน จะได้ตั้งตัวได้” สิงหาเสนอ
“กูกำลังคิดอยู่ กูว่าจะสร้างแพลตฟอร์มขายของเป็นของตัวเอง” คิมหันต์บอก จากนั้นทัพไทก็ชี้นลินที่กำลังเดินมา
“โน่น เมียมึงเดินมานู่นแล้ว พวกกูไปซื้อน้ำก่อนดีกว่า ดูหน้าหงิกมาเชียว สงสัยจะอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวพวกกูโดนลูกหลงไปด้วย”
ทัพไทกับสิงหารีบหนีบรรยากาศคุกรุ่นไปด้วยความรวดเร็ว นลินย่นคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นว่าพอเธอเดินมาพวกนั้นก็หายจ้อย ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ คิมหันต์
“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้นฮะหมูน้อย” คิมหันต์ยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะมองหน้านลินที่ตอนนี้เหงื่อผุดออกมาจนไรผมเปียก ท่าทางของเธอดูเหนื่อยเสียจนน่าสงสัย
“บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกชื่อนี้!” นลินหน้าบึ้งกว่าเดิมหลังจากได้ยินอีกฝ่ายเรียก เธอตวัดสายตาดุไปทางเขาอย่างเอาเรื่อง ทว่าเขากลับมองหน้าเธอด้วยสายตาอ่อนโยนพร้อมส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้
“ก็เธอเป็นหมูน้อยของฉันนี่ จะให้เรียกอะไรดีล่ะ หืม”
“ทำไมนายถึงจะไปเรียนเอกชนล่ะ ลินบอกแล้วให้อ่านหนังสือไม่ใช่เอาแต่เที่ยว เห็นไหม คิดว่าตัวเองเป็นลูกคนรวยจะทำตัวแบบไหนก็ได้หรือไง คิม นายจะเข้ามหา’ ลัยแล้วนะ ทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ด้วย อีกหน่อยนายต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทแทนพ่อนายนะ” นลินโวยวายขึ้นมาหลังจากที่นึกขึ้นได้ว่า คิมหันต์ไม่ได้ตั้งใจไปสอบอย่างที่เธอคาดหวัง
“โกรธฉันเรื่องนี้เหรอ ก็ใครจะไปเก่งแบบหมูน้อยกันล่ะ สอบติดตั้งหลายที่ แล้วสรุปเธอเลือกไปเรียนที่ไหน” พอรู้ว่าเธอโกรธเรื่องอะไรเขาก็ปลง นลินเป็นคนที่ถ้าตั้งใจทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ เขาชอบความมุ่งมั่นตั้งใจของเธอ เธอไม่เคยเถลไถล ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มของมืนเมา เธอชอบทำอาหาร รักความสะอาด และชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย สิ่งของที่เธอวางไว้ หากเขาย้ายไปวางที่อื่น เธอก็จะย้ายมันกลับมาวางไว้ที่เดิม ขนาดเขายังเคยโดนเธอดุในเรื่องที่ไม่อาบน้ำเวลาเมากลับมาเลย เธอต้องคอยจนกว่าเขาจะอาบน้ำเสร็จถึงจะยอมนอน ไม่อย่างนั้นก็จะนั่งอยู่แบบนั้นทั้งคืน ส่วนเขาก็ต้องตามใจเธอ อะไรที่พอยอมได้เขาก็ยอมอย่างที่ไม่เคยยอมใครมาก่อน แม้แต่พ่อของเขาเอง
- Writer
