เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง (คิม ฉันไว้ใจนายได้ใช่ไหม) #3
820 Words
สายวันต่อมา
“เธอทำอะไร” คิมหันต์ถามขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวทำอะไรขลุกขลักอยู่ในห้องครัว เธอตอบว่า
“ฉันหิว ยืมมาม่านายมาต้มก่อนนะ วันนี้ฉันจะไปหาซื้อของสดมาไว้ทำกินด้วย ฉันขอใช้ครัวนายได้ใช่ไหม”
“ได้สิ ฉันบอกแล้วไงว่าให้คิดว่าเป็นบ้านเธอเหมือนกัน เธอช่วยทำงานบ้าน กับช่วยฉันทำการบ้านด้วยล่ะ”
“อือ ได้สิ ขอบคุณนะ นายหิวหรือเปล่าฉันจะได้ทำเผื่อ”
“เธอกินไปเถอะ วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อน ไอ้สิงกับไอ้ทัพ เดี๋ยวฉันไปหาคีย์การ์ดสำรองให้ด้วย เผื่อเธอออกไปข้างนอกจะได้ไม่ต้องรอฉัน แล้วบางวันเพื่อนฉันอาจจะมาดูบอลที่นี่หรือเล่นเกม หวังว่าเธอคงไม่ว่านะ” คิมหันต์กล่าวเสียงเรียบ
“นี่มันห้องนายนะ ทำทุกอย่างแบบที่นายเคยทำนั่นแหละ เวลาพวกเขามาฉันจะอยู่ในห้องไม่กวนพวกนายแน่นอน” นลินรับปาก ก่อนที่คิมหันต์จะเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นเขาก็ออกมาด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีน เขายื่นคีย์การ์ดห้องให้เธอพร้อมกับวางเงินไว้ให้ด้วย เด็กสาวขมวดคิ้วมุ่น “นี่เงินค่าอะไร นายจะให้ฉันไปจ่ายบิลให้เหรอ”
“เปล่า ให้เธอไปซื้ออาหารสดมาไว้ทำกินไง อยากซื้ออะไรก็ซื้อ ตามสบาย” เด็กหนุ่มบอก หากแต่พอเห็นสีหน้าลังเลใจของเธอ เขาเลยพูดต่อว่า “รับไว้เถอะ ฉันรู้ว่าเธอเดือดร้อน อีกอย่างเธอจะได้ไปซื้อของมาทำอาหารอร่อย ๆ ให้ฉันกินด้วย ยังไงนี่ก็เป็นค่าอาหารที่พ่อโอนมาให้ฉันทุกเดือนอยู่แล้ว”
ได้ยินแบบนั้นนลินก็พยักหน้า เธอคิดว่าจะซื้อแต่ของที่จำเป็นเท่านั้นเพื่อช่วยประหยัดให้ได้มากที่สุด เพียงแค่นี้เธอก็เป็นภาระให้กับเขามากอยู่แล้ว
“ฉันไปแล้วนะ เจอกันตอนเย็น ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาฉันได้ตลอด” คิมหันต์เดินลับหายไปนอกประตูแล้ว นลินจึงหยิบเงินที่เขาวางทิ้งไว้ให้สามพันบาทขึ้นมา เธอเคยได้ยินม่านมุกบอกว่าที่บ้านของเขามีฐานะ สงสัยว่าจะจริงอย่างที่หล่อนว่า เขามีทั้งห้องส่วนตัวแล้วก็รถบิ๊กไบค์ด้วย
คิมหันต์ขี่บิ๊กไบค์มาที่บ้านของทัพไท และพบว่าสิงหาก็อยู่ที่นั่นด้วยเหมือนกัน วันนี้พวกเขานัดกันมาเล่นเกมใหม่ที่เพิ่งดาวน์โหลดมา พอเห็นหน้าเขาปุ๊บ ทัพไทก็อ้าปากบ่นทันที
“มาช้าจังวะ กูเล่นกับไอ้สิงจบไปสามรอบแล้ว”
“พอดีกูตื่นสายนิดหน่อย” คิมหันต์บอก อันที่จริงเขาวุ่นอยู่กับผู้อาศัยร่วมห้องคนใหม่ต่างหาก เด็กหนุ่มตั้งท่าจะเล่นเกม หากแต่เสียงโทรศัพท์สั่นขึ้นเสียก่อน เป็นเสียงเรียกเข้าจากคุณปราน
“สวัสดีครับคุณปราน” คิมหันต์กดรับสาย
(ผมเห็นคุณคิมส่งข้อความมาครับ รายการที่สั่งมีหม้อหุงข้าว เครื่องพรินต์ คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ และข้าวสาร ผมไม่แน่ใจว่าคุณคิมจะเอาไปทำอะไรครับ ผมจะได้รายงานคุณพัฒได้ถูก) ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
“ผมจะเอามาใช้เองนี่แหละครับ รบกวนคุณปรานจัดการให้ด้วยครับ ผมต้องการของทุกอย่างภายในวันนี้”
(ได้ครับ เดี๋ยวผมจะจัดการให้ มีอะไรอย่างอื่นอีกไหมครับ)
“เครื่องครัวถ้าได้ครบจะดีมาก ขอบคุณครับ ถ้าเป็นไปได้ไม่ต้องรายงานพ่อนะครับคุณปราน” คิมหันต์เอ่ยแกมขอร้อง และทันทีที่วางสาย ทัพไทเพื่อนสนิทก็เอ่ยทักขึ้นทันที
“ไอ้คิม มึงจะเอาของพวกนี้ไปทำอะไรวะ หรือว่ามึงเอาผู้หญิงไปไว้ที่ห้อง”
“เสือก”
“ถามก็ไม่ได้ ของพวกนี้มึงไม่เคยใช้ ปกติมึงทำกับข้าวเป็นหรือไงวะ” คิมหันต์ไม่ตอบ เขานั่งลงตั้งท่าจะเข้าเกมเสียเฉย ๆ “กูถามก็ไม่ตอบ มึงมีพิรุธนะเนี่ย”
“จะเล่นไม่เล่น ถ้าไม่กูจะกลับห้องไปนอน” คิมหันต์ตัดบท
“เล่นดิวะ กูตายไปสามรอบแล้ว มีแต่มึงที่จะพาพวกกูผ่านไปได้ กูข้ามตรงนี้ไม่ได้เลย โคตรยากอะ”
“สิง ไปหากับแกล้มกับเบียร์มาสิ มานั่งอ้าปากให้แมลงวันเข้าอยู่นี่แหละ ขอก๋วยเตี๋ยวให้กูด้วย กูยังไม่กินอะไรเลยแต่เช้าแล้ว” คิมหันต์มองหน้าสิงหา รายนั้นพยักหน้า
“เออ เดี๋ยวกูออกไปซื้อให้ แล้วมึงเอาอะไรไอ้ทัพ”
“ของกูขอข้าวมันไก่ไม่ติดหนัง”
- Writer
