ซ่งจื่อเหยียนสั่งให้สองคนพี่น้องดูแลซ่งจื่อห่าวให้ดี จากนั้นก็เดินทางเข้าตัวอำเภอ นางไปขอทำเรื่องผ่านทางและขอทำป้ายฐานะใหม่เพื่อการเดินทางที่ราบรื่น นางมีเงินจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำเรื่องเหล่านี้ ไม่ว่ายุคสมัยใดการใช้เงินแก้ปัญหาย่อมผ่านทุกเรื่อง
ผ่านร้านขนมก็ซื้อกลับไปหลายกล่อง บ้านเช่าของท่านปาคนนั้นนางเช่าเพียงวันละสามร้อยอีแปะ บุตรชายนางไปสงครามแล้วไม่ได้กลับมา สะใภ้ก็หนีไปทิ้งหลายชายวัยสิบสองปีไว้ให้นาง เด้กคนนั้นคือคนที่นางจ้างไปเกี่ยวหญ้าหมู ซ่งจื่อเหยียนซื้อขนมกับเสบียงแห้งเอาไปฝากย่าหลานคู่นั้นด้วย คู่ชีวิตตายจากบุตรชายก็ตายจากเหลือเพียงหลานชายคนเดียว ชีวิตแม่หม้ายหากไร้ทรัพย์ก็นับว่าลำบากนัก
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยนางก็เตรียมกลับบ้านเช่า นางเจอคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ ซ่งชุนอารองของนาง แต่เขาจำไม่ได้เพราะนางแต่งกายเช่นบุรุษ อีกทั้งยังมีไฝสามเม็ดที่นางแต้มขึ้นมา ได้ยินเขาสนทนากับคนท
