หลังจากที่ซ่งจื่อเหยียนไปแล้วเว่ยเซียวหยางก็กลับมาถึงจวนปลายยามอู่ เขาไม่เห็นนางกับสาวใช้จึงคิดว่าพ่อบ้านมารับนางไปแล้ว ส่วนเหวินเปียวได้แต่แอบคิดถึงร่างนุ่มนิ่มที่นอนกอดมาตลอดทั้งคืนหากเสร็จเรื่องเขาจะไปอี้โจว เว่ยเซียวหยางเรียกหาเหวินชางมาพูดคุยเพียงลำพัง
"นางว่าอย่างไรบ้าง"
"มิได้เอ่ยอันใดพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องเหตุใดไล่นางไปกระหม่อมอยากรู้เหตุผล ที่จริงนางอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้เกะกะ ขอเพียงสั่งไม่ให้พวกนางมาเพ่นพ่านก็ไม่น่ามีปัญหา"
"ซ่งชุนท่านอาของนางติดต่อซื้อขายแร่เหล็กกับต่างแคว้น เหวินชางข้าไม่ได้แต่งงานกับนาง หากสกุลซ่งได้รับผลจากเรื่องนี้นางจะรอดหรือในเมื่อนางแซ่ ข้าแค่อยากชดเชยที่เคยล่วงเกินนางจึงปล่อยนางไป"
"แล้วน้องสาวนางคุณหนูรองคนนั้น"
"นางแต่เข้าตำหนักองค์ชายห้าแล้ว ที่สำคัญหยางหมิงเป็นคนเช่นไรมิใช่เจ้าไม่รู้ หลานชายข้าผู้นี้งามเพียงรูปลักษณ์เท่านั้น เขาเห็นแก่ตัวเพียงใดสะสมอนุ
