เหวินเปียวพอใจมากที่คนใต้ร่างตอบสนอง เขาถอนริมฝีปากออกมาสบตากับนางก่อนจะเอ่ย
"วางใจเถอะ ข้ามิใช่บุรุษที่ข่มเหงสตรี กลับกันหากเจ้าอยากข่มเหงข้าๆ ยินดีอย่างยิ่ง"
"ใครอยากข่มเหงท่านกัน ออกไปได้แล้วข้าจะนอน"
"ข้าบอกแล้วว่าข้าจะนอนกับเจ้าที่นี่คืนนี้"
จากนั้นก็พลิกกายลงข้างๆ รั้งนางมากอดเอาไว้ ใบหน้างามซุกอยู่กับอกของเขา เย่วเล่อยกแขนขึ้นมากั้น เหวินเปียวหัวเราะก่อนจะกระซิบข้างหูเล็กๆ ของนาง
"ยิ่งดิ้นยิ่งทำให้ข้าตื่นตัวนะ แน่ใจหรือว่าจะไม่นอนเด็กดื้อ"
"ท่านกอดแน่นเกินไปข้าหายใจไม่ออก"
ใบหน้าเห่อร้อนจนรู้สึกได้ เหวินเปียวมองใบหน้างามผ่านแสงตะเกียงก่อนจะไล้แก้มนางเบาๆ
"เอาแขนออกมา อย่าดันข้าเย่วเล่อ"
"ข้า"
"กอดเอวข้าไว้ ถ้าเจ้าไม่ทำข้าจะ"
"กอดแล้วๆ ข้ากอดท่านแล้ว อย่าทำรุ่มร่ามนะข้าง่วงพรุ่งนี้ข้าต้องไปแล้ว ท่านอยากให้ท่านอ๋องกลับมาเจอพวกข้ายังอยู่หรือไง"
เย่วเล่อกอดเอวหนาของเขาไว้ก่อ
