Pagod na napahilot sa kanyang ulunan si Emperor Hadrian. Pagkatapos ay nanlulumo siya napasandal sa kanyang trono.
Habang tumatagal ay unti unti na nawawalan siya ng kanaisan na mabuhay pa. Hindi na niya alam ang ibig sabihin ng salitang 'kasiyahan'. Ang huling pag-ngiti pa niya ay nangyari bago manganak si Empress Maxima. Pakiramdam niya tuloy ay nabubuhay na lamang siya para punan ang mahalagang tungkulin niya bilang emperor ng kanyang emporyo.
"Kamahalan, nandito na po ang pinapatawag niyong mga kawal," pamamalita naman sa kanya ni Sir Girard, ang punong kawal ng palasyo ng emperor.
"Papasukin sila," walang kasaya-sayang pag-utos naman ng emperor.
Doon ay pumasok sa kwartong iyon ang mga kawal na may kasuotan ng kulay bughaw na baluti. Nang makarating ang mga ito sa harapan ni Empe
