พิศวาสผลาญใจ

EP.3 เจ้าสาวของอัศวิน

EP.3 เจ้าสาวของอัศวิน

“ค่ะ”

“เออนี่พ่อเกือบลืมไปเลย” จินตรัยขยับเข้าไปใกล้ๆ บุตรสาวแล้วกระซิบให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคน “อย่าลืมงัดลีลาเด็ดยั่วคุณอัศวินนะเกล้า เอาให้ผัวรักผัวหลงจนโงหัวไม่ขึ้น พ่อรับรองเลยว่าแค่ลูกยั่วนิดๆ หน่อยๆ ขี้คร้านคุณอัศวินจะหลงจนยอมให้ทุกอย่างที่ลูกต้องการแน่ๆ คราวนี้ล่ะลูกก็จะสบายไปตลอดทั้งชาติ ถ้าถึงตอนนั้นก็อย่าลืมเผื่อแผ่มาที่พ่อบ้างนะลูก”

“เอ่อ...” จอมขวัญหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์ แม้ว่าเมื่อตอนเธออายุ 14 ปี จะเคยมีเพื่อนขี้เหล้าของบิดาพยายามจะปลุกปล้ำขืนใจเธอถึงในห้องนอน โชคดีที่บิดามาเห็นเข้าเสียก่อนจึงช่วยเธอเอาไว้ได้ทัน นับตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหนอีกเลยนอกจากบิดา อีกทั้งยังหวาดกลัวสัมผัสจากผู้ชายอีกด้วย

“กะ...เกล้าจะพยายามค่ะคุณพ่อ”

“ต้องให้ได้อย่างนี้สิลูกพ่อ” จินตรัยหัวเราะอย่างมีความสุขแล้วลูบศีรษะของบุตรสาวด้วยความรัก รู้สึกว่าวันนี้บุตรสาวดูสวยแปลกตา ท่าทางระแวดระวังราวกับแม่กวางสาวระแวงภัยเช่นนี้อาจปลุกสัญชาตญาณนักล่าในตัวอัศวินให้ลุกโชนขึ้นมาก็เป็นได้

“ผมคงต้องขอตัวคุณจอมเกล้าไปก่อนนะครับ เพราะถ้าช้ากว่านี้เกรงว่าจะไม่ทันขึ้นเครื่อง” พลเกียรติเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ ก่อนจะพยักหน้าให้คนขับรถเปิดประตูรถตู้ให้หญิงสาวขึ้นไปนั่ง

“ขอบคุณค่ะ” จอมขวัญหันไปยิ้มและค้อมศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อขอบคุณคนขับรถ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ

จินตรัยขมวดคิ้วมุ่นอย่างแปลกใจเพราะรู้ดีว่าจอมเกล้าถือตัวมากแค่ไหน คำว่า ‘ขอบคุณ’ จะเอ่ยออกมาจากปากจอมเกล้าได้ก็ต่อเมื่อสิ่งที่จอมเกล้าได้รับนั้นมีค่ามากพอ น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้จอมเกล้ามักมองข้าม ยิ่งกับสาวใช้หรือคนขับรถจอมเกล้ายิ่งแทบไม่สนใจ มองผ่านราวกับคนเหล่านั้นไม่มีตัวตนด้วยซ้ำไป

‘หรือยายเกล้าจะแกล้งแสดงละครเป็นนางเอกแสนดี ทำตัวมีกิริยามารยาทเพื่อให้คุณอัศวินชมชอบ ลูกสาวเรานี่ฉลาดไม่เบา’ จินตรัยปัดความสงสัยทิ้งไปก่อนจะหันไปยิ้มให้กับพลเกียรติซึ่งนั่งเบาะหน้าข้างคนขับ

“ผมขอฝากลูกสาวด้วยนะครับ” เขายืนมองจนรถตู้ลับหายไปก่อนจะเดินเข้าบ้าน

“ยายขวัญ! ยายขวัญ! ลงมาได้แล้วลูกพ่อหิวข้าวจะแย่แล้ว ทำข้าวต้มให้พ่อกินหน่อยสิ” จินตรัยร้องตะโกนเรียกบุตรสาว ขณะเอนกายลงบนโซฟาแล้วหยิบซองขาวในกระเป๋าออกมาลูบคลำ เช็คจำนวนเงินห้าล้านที่อัศวินมอบให้เพิ่มเติมหลังจากยกหนี้สินให้ทั้งหมดเพื่อแลกกับบุตรสาวทำให้เขาอารมณ์ดี

เสียงเดินลงบันไดดังตึง ตึง ตึง คล้ายไม่พอใจทำให้ผู้เป็นบิดาถึงกับขมวดคิ้ว มองบุตรสาวคนโตที่ยืนหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่ตีนบันได ในมือถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

“ไปกินรังแตนที่ไหนมา ปกติพ่อไม่เคยเห็นขวัญโกรธใครง่ายๆ นี่นา” จินตรัยถึงกับผุดลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นอากัปกิริยาของบุตรสาว ใครที่ทำให้จอมขวัญโกรธได้นี่ต้องเป็นคนที่นิสัยแย่มากจริงๆ เพราะปกติจอมขวัญมักให้อภัยผู้คนรอบข้างเสมอ เขามักบ่นและคอยพร่ำสอนให้จอมขวัญหัดสู้และเอาเปรียบคนอื่นบ้าง ถ้าเราไม่ชิงเอาเปรียบคนอื่นก่อน เราก็จะเป็นฝ่ายโดนเอาเปรียบเสียเอง

ซึ่งไม่ว่าเขาจะเพียรพร่ำสอนสักเท่าไหร่ จอมขวัญก็ไม่เคยจำ มิหนำซ้ำยังใจดีอ่อนโยนกับใครต่อใครไปทั่ว จนน่ากลัวว่าจะถูกหลอกใช้เอาง่ายๆ

“ขอเงินหน่อยสิคะคุณพ่อ” จอมเกล้าหน้างอเป็นม้าหมากรุก อยากจะออกจากบ้านใจจะขาดอยู่แล้ว เพื่อจะได้ถอดเสื้อผ้าโคตรเชยนี่ทิ้งเสียที ไม่รู้ว่าพี่สาวฝาแฝดของเธอใส่ไปได้ยังไง ทั้งยาวทั้งรุ่มร่ามไปทั้งตัวแบบนี้

“อะไรกันร้อยวันพันปีขวัญไม่เคยขอเงินพ่อสักบาท แล้วนี่จะไปไหน” นอกจากจะไม่ควักให้แล้วยังซักไซ้อย่างจับผิดอีกด้วย

“จะไปเป็นครูพัฒนาชนบทที่ต่างจังหวัดค่ะ” จอมเกล้าโกหกคำโต เธอนัดคนรักหนุ่มมารอรับที่หน้าบ้าน โดยสั่งให้จอดเยื้องออกไปเพื่อไม่ให้คนในบ้านเธอสังเกตเห็น ไปอยู่กับภูวิทย์หนุ่มสังคมโก้หรู นอนบนเพนต์เฮาส์ชั้นบนสุดของคอนโดฯ สูงระฟ้า จะกิน จะเที่ยว จะทำอะไรก็มีภูวิทย์คอยเอาอกเอาใจไม่ห่าง

“อะไรนะ!”

“คุณพ่อฟังไม่ผิดหรอกค่ะ เอ่อ...ขวัญจะไปทำตามความฝันของตัวเอง” จอมเกล้าไม่พูดเปล่าเดินไปหยิบกระเป๋าเงินของบิดาที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วหยิบธนบัตรใบละหนึ่งพันบาทออกมาห้าใบ โดยไม่สนว่าบิดาจะทำหน้าประหลาดใจราวกับกำลังเห็นผี

เรื่องอะไรเธอถึงจะต้องปลอมตัวเป็นจอมขวัญที่วันๆ วิ่งวุ่นเป็นขี้ข้าให้คนนู้นทีคนนี้ที คนอย่างจอมเกล้าสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ไม่ยอมก้มหัวให้ใครโขกสับแน่

“นั่นมันเงินที่ขวัญเพิ่งให้พ่อนะ”

จอมเกล้าชะงักก่อนจะแก้ตัวออกไปว่า “ให้ได้ก็ขอคืนได้นี่คะ เดือนนี้ขวัญเงินไม่พอใช้ค่ะ ขวัญลาแล้วนะคะ ขวัญรีบ!”

“ขวัญจะไปได้ยังไงพ่อไม่ให้ลูกไปไหนเด็ดขาด แล้วงานทางนี้ล่ะหนูจะว่ายังไง เงินเดือนก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วไม่ใช่เหรอ ไอ้งานที่มีแต่อุดมการณ์แบบนั้นมันจะไปอิ่มท้องได้ยังไง ยิ่งซื่อๆ ไม่ทันคนถ้าไปโดนหลอกขึ้นมามันจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่นะลูก” จินตรัยทำท่าจะบ่นยาวทว่าบุตรสาวกลับไม่อยู่ฟัง สะบัดหน้าแล้วเดินกระแทกส้นเท้าออกจากบ้านไปแทบไม่เหลียวหลัง

“เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉันเนี่ย!” จินตรัยยืนอึ้งมองไล่หลังบุตรสาวคนโตด้วยความสับสน จู่ๆ ทำไมจอมขวัญถึงลุกขึ้นมาขัดใจเขาทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน ถึงเขาจะรักบุตรสาวไม่เท่ากันแต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเขาเป็นห่วงจอมขวัญมากไม่น้อยไปกว่าจอมเกล้า

เพราะรู้ดีว่าจอมขวัญซื่อไม่ทันคน ส่วนจอมเกล้าแม้จะเกียจคร้านไม่ยอมทำการทำงาน แต่ก็ฉลาดแกมโกง เอาตัวรอดได้อย่างไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ถ้าจะห่วงก็ต้องเป็นห่วงคนที่จอมเกล้าเข้าใกล้มากกว่า กลัวว่าฝ่ายนั้นจะโดนจอมเกล้าหลอกจนหมดเนื้อหมดตัว

เรียกได้ว่าเป็นฝาแฝดที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้วเลยทีเดียว

จินตรัยครุ่นคิดแต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เดียวเมื่อเขาก้มลงมองซองขาวในมือ ‘ได้เวลาแก้มือแล้ว’ จินตรัยยกมือพนมไหว้แล้วเป่าคาถาเรียกเงิน ก่อนจะใช้เช็คจำนวนเงินห้าล้านตบลงบนศีรษะหลายครั้ง “เฮง เฮง เฮง เงินทองไหลมาเทมา”