พิศวาสผลาญใจ

EP.2 เจ้าสาวของอัศวิน

EP.2 เจ้าสาวของอัศวิน

“อย่าทำแบบนี้สิเกล้า พี่เต็มใจทำเพื่อเกล้าเพื่อคุณพ่อ” จอมขวัญน้ำตาไหลเป็นสาย รู้สึกราวกับมีก้อนแข็งๆ แล่นมาจุกอยู่ที่ลำคอ ชีวิตนับจากนี้จะเป็นอย่างไรก็ไม่อาจรู้ได้ เธอต้องลาออกจากงานพนักงานบัญชีบริษัทเล็กๆ แห่งหนึ่งในใจกลางเมืองกรุงเทพฯ ต้องจากบ้านที่อยู่อาศัยมาตั้งแต่เกิด ต้องทิ้งสังคมที่คุ้นเคย เพื่อไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักแม้แต่หน้าตา

‘แกต้องแต่งงานกับคุณอัศวิน พ่อติดหนี้เขา 30 ล้านบาท ทั้งบ้านทั้งที่ดินทุกผืนที่เรามีโดนเขายึดไปหมดแล้ว ถ้าแกไม่แต่งแกกับฉันก็ต้องย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ ไม่มีที่ซุกหัวนอน ไม่มีหน้าตา ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรี คนเขาคงดูถูกดูแคลนกันทั่ว ว่าไอ้อีผู้ดีเก่าบ้านนี้อับจนจนต้องขายสมบัติกิน!’

เธอยอมรับเลยว่าแทบล้มทั้งยืนเมื่อจู่ๆ บิดาก็พูดถึงหนี้สินล้นพ้นตัว เธอไม่เคยรู้เลยว่าบิดาแอบเล่นการพนันมาหลายปีแล้ว ทรัพย์สินทยอยขายไปจนแทบไม่เหลือ จนกระทั่งล่าสุดบิดากลายเป็นผีพนันเต็มตัวข้ามไปเล่นการพนันที่ชายแดนไทยกัมพูชา เสียบ้าน ที่ดินให้กับเจ้าของบ่อนจนหมดตัว อีกทั้งยังยืมเงินเจ้าของบ่อนเล่นการพนันต่อหวังจะทวงทุนคืน วนเวียนอยู่แบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก พอกหนี้ไว้มากมายจนไม่สามารถหามาจ่ายได้ เจ้าของบ่อนจึงสั่งลูกน้องลากตัวไปทำร้าย จังหวะนั้นกระเป๋าเงินร่วงหล่น กางออกเผยให้เห็นรูปภาพของจอมเกล้าที่บิดาพกติดตัวไว้

อัศวินเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าของบ่อนเดินผ่านมาก้มเก็บกระเป๋าเงินที่หล่นตรงหน้า เกิดหลงรูปจอมเกล้าจึงเอ่ยปากขอบุตรสาวของจินตรัยไปเป็นภรรยา โดยใช้หนี้ทุกบาทให้จินตรัยและโอนหนี้สินมาไว้ที่เขาทั้งหมด

ดังนั้นอัศวินจึงกลายเป็นเจ้าหนี้ของจินตรัยเต็มตัว อีกทั้งยังช่วยไม่ให้จินตรัยถูกรุมกระทืบไปได้อย่างหวุดหวิด จินตรัยจึงรู้สึกรักและเทิดทูนอัศวินมาก ยกย่องว่าเขาคือผู้มีพระคุณที่มาช่วยชีวิตตนเอาไว้ ดังนั้นจอมเกล้าต้องตอบแทนบุญคุณเขาด้วยการแต่งงาน เพราะอัศวินอยากมีทายาทสืบสกุลโดยเร็วที่สุด!

‘แต่งงานกับคุณอัศวินเถอะนะเกล้า คุณอัศวินทั้งหล่อทั้งรวย เป็นผู้ชายที่สาวๆ ฝันถึงเชียวนะ ถ้าแกแต่งงานกับคุณอัศวินแกจะสบายนั่งกินนอนกินไปทั้งชาติ ถ้าพ่อไม่รักไม่ห่วงพ่อจะให้แกไปแต่งงานกับเขาทำไม’

จอมขวัญสลัดภาพเหตุการณ์เมื่อวันก่อนทิ้งไปก่อนจะหันมามองน้องสาวด้วยความรัก

“อย่าคิดมากเลยนะคะพี่ขวัญ คุณพ่อบอกว่าคุณอัศวินเป็นคนดี พี่เองก็เป็นคนดี นี่อาจเป็นโชคชะตาที่ทำให้พี่กับคุณอัศวินได้ครองคู่กันก็ได้นะคะ” จอมเกล้าพูดพลางกอดพี่สาวเอาไว้ ทว่ากลับแอบแบะปากอย่างดูแคลน

หึ! ยายพี่สาวหน้าโง่ แค่เธอร้องไห้บีบน้ำตา ตีอกชกหัวขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย แต่งเรื่องตั้งท้องกับผู้ชายที่รักและวางแผนจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ แต่ไม่กล้าบอกบิดาเพราะกลัวว่าท่านจะไม่ยอมรับ เพียงเท่านี้พี่สาวจอมซื่อบื้อก็หลงเชื่อสนิทใจ ยอมเสียสละโง่ๆ ไปแต่งงานกับเจ้าของไร่ชาแทนเธอ

‘เชิญโง่ไปคนเดียวเถอะ เธอไม่เอาด้วยแน่ เรื่องอะไรจะไปจมปลักอยู่ในไร่ในสวน เธอชอบความศิวิไลซ์ ชอบแสงสี ชอบความทันสมัย เกลียดพวกบ้านนอกคอกนาห่างไกลความเจริญเป็นที่สุด’

เดาได้เลยว่าผู้ชายที่ไม่มีปัญญาหาเจ้าสาวเอง คงจะแก่หงำเหงือกแทบจะต้องตะบันหมาก หันไปทางไหนผู้หญิงก็คงเมินหนี โถ...น่าสมเพชเวทนา คิดอยากมีภรรยาเด็ก สวย เปรี้ยว ซ่าอย่างเธอ ฝันไปเถอะ คนแก่ๆ ก็ต้องคู่กับของรสจืดจะได้ไม่เสาะท้อง ดังนั้นคงไม่มีใครเหมาะสมกับอีตาอัศวินเท่าจอมขวัญอีกแล้ว

จอมขวัญหยุดยืนอยู่หน้าประตูรั้ว หันกลับไปมองบ้านสีขาวหลังใหญ่ด้วยสายตาอ้างว้างเจ็บปวด 24 ปีที่เกิดและเติบโตที่นี่ ความทรงจำมากมายมีทั้งดีและร้ายแต่เธอจะขอจดจำแต่สิ่งดีๆ แล้วลืมเรื่องราวเลวร้ายเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะจดจำ อดคิดไม่ได้ว่าหากมารดายังมีชีวิตอยู่ บ้านคงเป็นบ้านและเต็มไปด้วยความอบอุ่นอย่างที่ควรจะเป็น

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองชั้นสองของตัวบ้าน เห็นจอมเกล้ายืนอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอก่อนจะซ่อนตัวหลังผ้าม่าน เธอยิ้มน้อยๆ อย่างสุขใจ ต่อให้เธอไม่มีความสุขแต่บิดาและน้องสาวมีความสุขก็คุ้มค่าแล้วที่ได้เกิดมา

‘แม่จ๋า...ขวัญทำตามคำสั่งเสียของคุณแม่แล้วนะคะ ขวัญดูแลคุณพ่อและน้องแทนคุณแม่มาตลอดหลายปี และตอนนี้ขวัญก็จะยอมเสียสละตัวเองเพื่อให้คุณพ่อและน้องได้มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย’

“เกล้า...” จินตรัยเดินมาลูบศีรษะบุตรสาวด้วยความรัก “เป็นเด็กดีนะลูก อย่าดื้ออย่าเอาแต่ใจจนคุณอัศวินระอาเด็ดขาด พ่อรักลูกนะ” พูดจบก็ดึงบุตรสาวเข้ามากอด รับรู้ได้ถึงแรงสั่นเทิ้มคล้ายจะร้องไห้ของบุตรสาว

อ้อมกอดของบิดาอบอุ่นเหลือเกิน... แม้ว่าท่านตั้งใจจะกอดจอมเกล้าหาใช่เธอก็ตาม

“ค่ะ” หญิงสาวตอบสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะกลัวบิดาจะจับได้ว่าเธอคือจอมขวัญหาใช่จอมเกล้าอย่างที่ทุกคนเข้าใจ

“ลูกคนนี้นี่รู้จักความ พอจะแต่งงานมีเหย้ามีเรือนละก็สิ้นฤทธิ์ดูเรียบร้อยขึ้นเป็นกองเลยนะ ต้องให้ได้อย่างนี้สิลูกพ่อ แล้วถ้าพ่อว่างเมื่อไหร่จะขึ้นไปเยี่ยมหนูนะลูก” จินตรัยหัวเราะชอบใจโดยที่ไม่ได้ระแวงสงสัยอะไรเลย เพราะปกติจอมขวัญไว้ผมดำขลับยาวถึงเอวและมักมัดหลวมๆ หรือไม่ก็ถักเปียอย่างไม่ใส่ใจนัก ทว่าบัดนี้ผมสวยดำขลับกลับย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อนแล้วมัดรวบขึ้นสูงเปิดให้เห็นใบหน้าสวยหวาน และลำคองามระหงอย่างที่จอมเกล้ามักทำอยู่เป็นนิจ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีหวาน ลิปสติกสีแดงสดจัดจ้าน สวมเดรสสายเดี่ยวสีแดงเลือดนกผ้าเนื้อบางเบาแนบสัดส่วน ชายเดรสสั้นเหนือเข่า เผยเนินอกอวบอัดและเรียวขายาวเรียวชวนมอง

ซึ่งจอมขวัญรู้สึกไม่มั่นใจเลย อยากจะเดินกลับเข้าไปหยิบผ้าคลุมไหล่มาห่มร่างกายเอาไว้ แต่ก็กลัวว่าจะไม่สมบทบาท เพราะไม่ว่าจะร้อนหรือหนาวจอมเกล้ามักยินดีที่จะอวดเรือนร่างให้ปรากฏแก่สายตาทุกคนโดยไม่สนใจสิ่งใด