We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
ขัดคำสั่ง
ฟึ่ด ฟึ่ด!! เสียงสูดน้ำมูกของคนตัวเล็กดังขึ้นต่อเนื่อง ไม่พอยังจามไม่หยุด ทิชชูที่ห้องพักเธอก็หยิบไปใช้จนหมด “บอกแล้วว่าลมทะเลมันแรง เชื่อฟังกันบ้างไหม” “หนูบอกแล้วไงว่าหนูจะไม่รบกวนคุณ...” “มีเวลาอยู่นี่ตั้งหลายวัน ทำไมต้องอยากออกไปด้วยก็ไม่รู้” ปากก็บ่นให้เธอ แต่มือก็กดโทรหาคนสนิทที่อยู่อีกห้องให้ไปซื้อข้าวซื้อยามาให้ “ก็หนูตื่นเต้น...หนูอยากออกไปเอง...คุณเคยเห็นแล้วคุณก็พูดได้สิ...แต่ทั้งชีวิตหนูไม่เคยมาเลย” พอพูดมาแบบนี้ก็ดุไม่ลงเลย สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วลากเธอไปที่ห้องน้ำ “ยื่นหน้ามาแล้วกลั้นหายใจไว้” “คุณจะทำอะไร...” น้ำค้างเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อเขาถือถุงยาเข้ามาด้วย “ล้างจมูก จะได้ไม่เป็นหวัด” “ไม่เอาอะ...เดี๋ยวหนูสั่งออกไปก็พอแล้ว...” มือเล็กดันไซริงค์ที่เขาดูดน้ำเกลือเต็มหลอดออกจากด้านหน้า แล้วหมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในห้อง “ไม่ได้!!” “ไม่เอามันจะแสบจมูก” ร่างเล็
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
