Captivated Hearts

KABANATA 7

Kabanata 7

His kiss hits differently now. Kung kanina ay ako lamang ang nag i-initiate ng halik ngayon ay tila siya na ang nagmamando. He pulled me close to him, encircling his hand around my mid waist.

Goosebumps swarmed every part of my body as he delved in. I gently tugged at his collar, out of breath. Damn, he is a good kisser!

Tila nalasing ako sa halo-halong sensasyon. Marami na rin ang nahalikan kong lalaki, ilan sa kanila ay mga fling lang at pantapal sa kay Stephan. Gusto kong ipamukha kay Stephan na hindi ako ang tipo ng babae na dapat niyang pakasalan.

But why do I feel I'm in danger right now? Tila hindi ito ang laro na nakasanayan ko?

Kaya bago pa man ako madala ng emosyon ko ay malakas ko na siyang tinulak.

Octavius slid over my lips, grinning, "Is that all you can do little rascal?"

I clenched my teeth when I heard his last words.

"Let's be real, you did have a lot of fun shoving your tongue down my throat in public. And, now you asking me that question?" I smirked. My red-gold brows arched slowly as my arms crossed over my breasts.

I saw his jaw tighten and look away. Tila tinamaan siya sa sinabi ko. Sino bang lalaki ang hindi lalambot pag ako na ang kaharap. Bukod sa pera ko maraming lalaki na ang lumuhod sa'kin. But I'm not easily to tame. Hindi ako ang tipo ng babae na mabilis bumigay.

"You are one of the norm girls I've met, nothing is special" aniya sa buo at mababang boses.

What?! Nanlaki ang mga mata ko. That's a totally insult.

Hindi ko na natagalan pa at tinalikuran ko na siya. The hell with him. Bakit ko ba hihintayin na may sabihin pa siyang maganda tungkol sa kin?!

Mas mabuti na rin ang nangyari, atleast bayad na ako sa utang ko sa kanya at wala na akong magiging problema. Pinasya kong hanapin si Lorna kung saan kasayaw ito ni Luke kanina ngunit wala na sila doon kahit pa sa lamesa nila Derek ay hindi ko na sila napansin.

Naglikot ang mga mata ko kasabay ng patay sindi na ilaw ay pilit ko siyang hinanap. f**k, where the hell are you Lorna!

Saglit akong tumungo sa sulok at sumadal sa pader. Mabilis kong dinukot sa aking purse ang cell phone para tawagan siya ngunit hindi n'ya sinasagot ang tawag ko.

"Hinahanap mo ba ang friend mo? He's with Luke. I saw them go out earlier." I heard the familiar voice of Octavius beside me.

My eyes narrowing as I stared at him. "Anong sinabi mo? Hindi pwedeng sumama si Lorna kay Luke!" Tila mas lumakas ngayon ang kabog ng dibdib ko. Paano kung saan siya dalhin no'n? Paano kung may makakilala sa kanya at ipaalam kay Stephan?

"Dalhin mo ako sa kanya ngayon din?!"

Ngunit imbes na tumango ay umiling ito. Habang prenteng nakasandal sa pader. arms folded over his damn chest. Mabilis akong umiwas ng tingin. Damn! Natataranta ka na nga at nag-aalala pero bakit sa iba pilit nag po-focus ang nga mata mo Cons!

"I can't reach him either. Maybe we can contact them tomorrow," he said unbothered.

"The hell you don't! Of course, you couldn't because he's your friend!" Pinagsingkitan ko na siya ng mata.

"Hindi ba may number ka niya? Bakit hindi mo tawagan?" anito matapos ay walang pasabi na akong tinalikura.

Bagsak ang balikat na sinundan ko na lang siya ng tingin habang papasok sa tiyak kong pinto sa off limit sa lahat. I clenched my teeth while staring at him.

Sa huli ay ginawa ko ang sinabi n'ya tinawagan ko si Luke at ilang segundo lang ay sumagot na ito sa kabilang linya.

"Hi! This is Constantia, remember? Pwede ko bang malaman kung kasama mo si Lorna ngayon. I'm her friend," I said in low tone.

"Constantia, yeah I remember you! Si Lorna, nandito nga siya actually she's fall asleep. Masyado na kasi marami ang nainom n'ya. I ask her to send her home pero hindi n'ya masabi kung saan. So, I decided na dito ko na lang siya dalhin sa hotel. But Promise I have no ill intentions towards her," mahabang paliwanag ni Luke.

I rolled my eyes. Kung hindi siguro ako tumawag malamang may nangyari na! f**k!

"Pwede mo bang sabihin sa'kin anong hotel 'yan?"

Binanggit naman n'ya sa'kin ang pangalan ng hotel ngunit hindi ko alam kung saan 'yon. Nakay Lorna ang susi ng kotse kaya hindi malamang na mag taxi na lang ako para sunduin siya.

Its past three in the morning at wala pang ganong sasakyan at dahil wala naman kami sa kabisera ay hindi talaga masyadong dumadaan ang pampublikong sasakyan dito pag ganitong oras. Isa na lang ang naisip kong paraan sa ngayon 'yon ay ang hintayin si Octavius at makisabay dito.

Malamang na iisa lang ang hotel na tinutuluyan nila.

Tinanong ko sa guard kung lumabas na ba ang boss nila at sinabing nasa loob pa ng kaniyang opisina. Kaya pinasya kong maupo malapit sa entrance nang sa gano'n ay mabilis ko siyang makita paglabas n'ya.

Ilang minuto pa akong naghintay bago ako tawagin ng guard na siyang nagpatalon sa'kin sa gulat.

"Ma'am nandito na po ang sasakyan ni Sir Andreas

Mabilis akong lumingon sa sasakyang pahinto sa tapat ng guard booth. Tumayo ako at walang pasabing lumapit at kinatok ang binatana ng kaniyang sasakyan. Ilang segundo pa ang nagdaan bago n'ya ako pagbuksan.

"You need to take me to the hotel where my friend takes by your f*****g friend!" Pagsisimula ko.

"Bakit ko naman gagawin 'yon? I already gave you a favor. Isn't just enough?" his voice was low and cold.

Naglabas akong ng mabigat na hangin sa dibdib upang lunukin ang sinabi n'ya ngunit hindi ko na napigilan pang lumabas ang mga salita sa aking bibig.

"Kapakanan ng kaibigan ko ang pinag-uusapan natin dito at hindi ang problema na meron tayong dalawa!":

Pansin ko ang pagsulyap ng guard sa'kin at ilang standbyers sa labas ng establisymento na nagpatigil sa paghi-histerikal ko.

"Get in, little rascal," he ordered.

Sa tingin ko ay napansin din n'ya ang pagpukaw ng atensyon ng ilan sa naging pagtatalo namin.

"Papasakayin din pala. Papakipot pa," bulong ko habang kinakabit ang seatbelt sa aking katawan.

"I like your acting. No surprised you used to create a scene that favoured you," umpisa niya matapos sumibad ang sasakyan palayo sa lugar.

I rolled up my eyes. "Anong gusto mong sabihin ko? Alukin ka ng aliw para pasakayin mo ako?!"

Narinig ko ang pagtawa n'ya at sunod-sunod na umiling. "You're Unbelievable."

Tumahimik na lang ako dahil baka kung saan pa mapunta ang usapan. Hinayaan ko na lang siyang mag drive nang tahimik habang ako ay unti-unti nang nilamon ng antok...

My eyes were sore from the sunlight that hit my face. Kusot ang mata na dumilat ako at kinapa ang malambot na higaan. Ngumiti ako at niyakap pa ang malambot na unan na hinila ko sa aking tabi.

Ngunit ganon na lang ako napabalikwas ng bangon nang mapagtanto na iba ang kama na hinihigaan ko sa dapat na kama na nirentahan namin ni Lorna.

"Holy sh*t! This isn't my room. Where in the world am I?"