EP03 ป๊ะป๊าขี้อ้อน
1276 Words
23 : 45 PM
เปรี้ยง! เสียงฟ้าร้องดังลั่นทำให้ร่างเล็กที่นอนหลับไหลสะดุ้งตื่นตกใจด้วยครับกลัว แม้ว่าในห้องจะเก็บเสียงอย่างไรแต่เธอก็ได้ยินมันอยู่ดี
"ฮรึก ป๊ะป๊า" เสียงหวานร้องเรียกหาป๊ะป๊าเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือจนลืมไปว่าเมื่อช่วงหัวค่ำเธอเพิ่งจะงอนเขาไป
"อึก!" เธอจำได้ว่าก่อนนอนเธอปิดม่านในห้องหมดแล้วหนิ ทำไมตอนนี้ม่านในห้องเธอเปิดออกทำให้เห็นแสงฟ้าแล็บสลับกับเสียงฟ้าร้องจนเธอตกใจกลัว
คิดได้ดังนั้นก็รีบเปิดประตูออกจากห้องนอนแล้วกดรหัสแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของป๊ะป๊าเธอโดยเร็ว ด้วยความสั่นกลัว
หมับ!
"ฮือ ป๊ะป๊า" เธอรีบสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วสวมกอดป๊ะป๊าเธอแนบแน่นตัวสั่นเทา สักพักเธอก็รู้สึกอุ่นใจเมื่อมีมือหนาของป๊ะป๊าลูบศรีษะและแผ่นหลังบอบบางเพื่อปลอบประโลมเธอก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายสวมกอดเธอแนบแน่นแล้วกดจูบหน้าผากเล็กอย่างอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องกลัวนะเด็กดี ป๊ะป๊าอยู่ตรงนี้แล้ว" เขาเอ่ยเสียงอ่อนคลี่ยิ้มอ่อนโยนแล้วค่อยๆ หลับตาไปพร้อมๆ เธอ อ๋อ ลืมบอกไปว่าตอนเธอหลับ เขานั่นแหละที่เป็นคนแอบไปเปิดม่านในห้องเธอเพื่อให้เธอมานอนกับเขานั่นแหละ อยากง้อหรอกไม่ใช่ไรนะ
เช้าวันต่อมา
"อื้อ~" ดวงตากลมโตค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ เพื่อปรับโฟกัสก่อนจะพลิกตัวกลับไปสวมกอดร่างหนาเพื่อหาความอบอุ่นแก่ร่างกายอย่างลืมตัวซึ่งก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมามอง เธอเห็นดังนั้นจึงเบะปากงอนๆ หันหลังให้เขาทว่ากลับรั้งเธอกลับมาสบตาแต่โดยเร็ว
"หนูงอนป๊ะป๊า อื้อ" เธอเบะปากงอนๆ แต่ทว่าต้องเบิกตาโพลงเมื่อป๊ะป๊าจูบเธอก่อนจะหลับตาพริ้มรับสัมผัสของเขาอย่างเต็มใจ
"อื้ม ป๊ะป๊า"
มือหนาล็อคศรีษะทุนเล็กเพื่อล็อคหน้าเธอเข้ามาประกบจูบอย่างอ่อนโยน ก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่หางตาของยัยตัวเล็กอย่างแผ่วเบา
"ป๊ะป๊า" เธอเอ่ยเสียงสั่นแก้มร้อนผ่าว ไม่รู้ทำไมเธอต้องเขินเขาด้วย แต่ก็สงสัยเพราะจูบกันจะต้องเป็นแฟนและรักกันเหมือนที่เพื่อนๆ บอกเธอแต่ทว่าป๊ะป๊าเลี้ยงเธอมา เขาจะจูบเธอทำไมกัน คิดได้ดังนั้นก็พลิกตัวหันหลังให้เขาซ่อนความเขินอาย ซึ่งเขาก็รั้งเธอมาสวมกอดอีกครั้งแนบแน่นจนทำให้แผ่นหลังบอบบางแนบชิดกับแผงอกแกร่ง
"ป๊ะป๊าไม่ได้หาแม่ใหม่ให้หนูสักหน่อย ทำไมหนูถึงคิดไปเอง หื้ม ป๊ะป๊ารักหนูคนเดียว ป๊ะป๊าไม่ได้รักคนอื่นอย่างที่หนูเข้าใจนะคะ" เขาเอ่ยเสียงอ่อนโยนก่อนจะซุกหน้าเข้าหาซอกคอระหงสูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายเธอในยามเช้า
"ก็หนูกลัวป๊ะป๊าไม่รักหนู กลัวว่าป๊ะป๊าจะมีลูกใหม่แล้วทิ้งหนูไว้คนเดียว" เธอเบะปากเอ่ยเสียงสั่นน้ำตาคลอเบ้า
"ป๊ะป๊าสัญญา ป๊ะป๊าจะรักหนูคนเดียว ไม่ร้องนะคะ หายโกรธป๊ะป๊านะคนดี" เห็นยัยตัวเล็กร้องไห้แบบนี้เขายิ่งเจ็บปวดใจมากกว่า ดวงตาที่เขาเฝ้าทะนุถนอมกำลังเปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำตาโดยที่เขาเป็นต้นเหตุทำให้เธอร้องไห้เสียใจ
"จริงๆ นะคะ ป๊ะป๊าจะไม่รักใครจริงๆ นะ" เธอเอี่ยวหน้ามาถามเขาพร้อมคลี่ยิ้มหวานทั้งน้ำตาก่อนจะรีบพลิกตัวกลับแล้วเข้ามาสวมกอดเขาแนบแน่นพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งออดอ้อนเมื่อคืนดีกับป๊ะป๊าเธอแล้ว
"ครับ ป๊ะป๊าสัญญา"
ฟอดด! "ง่วงก็นอนเถอะค่ะ" เขาหอมแก้มป่องๆ นั้นอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะสวมกอดเธอ วันนี้เขาไม่เข้าบริษัทเพราะอยากเอาเวลามานอนกอดยัยตัวเล็กตอนนี้ซะมากกว่า บรรยากาศหนาวๆ แบบนี้แล้ว นอนกอดยัยตัวเล็กที่บ้านมีความสุขกว่าเยอะ
"ป๊ะป๊าขา มะเมื้อกี้ป๊ะป๊าจูบหนู เอ่อ" เธอพูดเสียงตะกุกตะกักแก้มร้อนผ่าวทุกครั้งที่นึกถึงตอนที่เขาจูบเธอ
"หื้ม? ทำไมคะ ป๊ะป๊าจูบหนูไม่ได้เหรอ?" เขาคลี่ยิ้มเอ็นดูเธอก่อนจะจูบหน้าผากเล็กหลายครั้งย้ำๆ อย่างคลั่งรัก
"กะก็เพื่อนๆ ที่โรงเรียน พวกเขาบอกหนูว่าถ้าจูบกันต้องเป็นแฟนกันและรักกันถึงจะจูบกันได้" เธอเอ่ยบอกเขาตาแป๋ว
"ก็ใช่ไงคะ ก็เรารักกัน ป๊ะป๊ารักหนู หนูก็รักป๊ะป๊า เพราะงั้นป๊ะป๊าก็จูบหนูได้" เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะลูบศรีษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยนเมื่อเธอทำท่าเหมือนจะนอนหลับอีกครั้ง ก็แน่น่ะสิ เมื่อคืนกว่าเธอจะหลับเขาก็ปลอบอีกนานจนแทบไม่ได้นอนเหมือนกัน เธอนอนได้แป๊บเดียวก็ตื่นขึ้นมาอีกรอบเพราะแสงจากฟ้าแล็บมันเล็ดลอดเข้ามาในห้องนอน
"นอนเถอะค่ะเด็กดี ป๊ะป๊าจะกอดหนูเอง" เขาเอ่ยยิ้มๆ
วันต่อมา
"ป๊ะป๊าขา เฟรย่าอยากไปเที่ยว ป๊ะป๊าพาเฟรย่าไปได้คะ?" เธอเล่นโซเชียลแล้วเปิดมาเห็นทะเลแพนตอน ชายหาดสีน้ำเงินเรืองแสงซึ่งมันสวยมากๆ เลย
"หื้ม ไปไหนคะ?" เขากอดเอวบางอย่างแผ่วเบาในขณะที่เธอกำลังนั่งบนตักของเขา ส่วนเบื้องหน้านั้นกำลังนั่งทำงานบนโต๊ะทำงานส่วนตัวในห้องทำงานของตัวเอง
"นี่ค่ะ" เธอพลิกตัวเอนหลังพิงอกแกร่งทำให้เขาตกใจรวบเธอแนบแน่นเพราะคิดว่าเธอจะตก จนทำให้เธอร้องซี๊ดออกมาเหมือนเจ็บปวดบางอย่าง
"อ๊ะ! ซี๊ด หนูเจ็บ"
อย่าทำเสียงแบบนี้ ป๊ะป๊าใจคอไม่ดีเลย
"หนูเป็นอะไรคะ ป๊ะป๊าขอโทษ หนูเจ็บมากมั้ย!?" เขาถามเสียงตื่นเพราะคิดว่าเธอบาดเจ็บตรงไหนโดยที่เขาไม่รู้รึเปล่า
"อื้อ หนูปวดเต้าค่ะ น่าจะใกล้เป็นประจำเดือน" เธอเอ่ยตอบคำถามของเขา เขาจึงทำสีหน้าวางใจเมื่อเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก
"เดี๋ยวป๊ะป๊าปรึกษาหมอว่าจะทำยังไงให้หนูไม่เจ็บ โอเคมั้ยคะ?" เขาเห็นเธอทำสีหน้าปวดแบบนี้คงเจ็บมากไม่น้อยเลย เขาไม่ได้มีความรู้เรื่องผู้หญิง ดังนั้นปรึกษาหมอดีที่สุด
"ค่ะ" เธอพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะนั่งพิงอกเขาทั้งอย่างนั้นจนเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
หมับ!
"อื้อ" เธอครางในลำคองึมงำก่อนจะพิงตัวนอนสบายๆ เมื่อสัมผัสได้กับเตียงนุ่มๆ
จุ๊บ! "ฝันดีนะคะ" เขากดจูบหน้าผากมนอย่างแผ่วเบาก่อนจะผละตัวออกมาจากเธอเพราะต้องเข้าประชุม อีกไม่กี่วันต้องบินไปดูงานที่อิตาลี บ้านเกิดของตัวเองโดยที่เขาต้องเอายัยตัวเล็กไปด้วย ต้องไปหลายวัน เขาไม่อยากปล่อยให้เธออยู่บ้านกับลูกน้องโดยที่ไม่มีเขา
ยอมเพราะรักนะเนี่ย ยอมพาเธอมาอยู่ไทยเพื่อความปลอดภัยของเธอเองนั่นแหละ ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องเธอมากไปกว่านี้ แม้ว่าทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นจะถูกเก็บไปหมดแล้วก็เถอะ
- Writer
