Mafia life ป๊ะป๊าหนูเป็นมาเฟีย

"ฮือ ป๊ะป๊าหนูอยู่ไหน ฮรึก ฮือ ป๊ะป๋าขา ฮรึก" เสียงร้องไห้โฮของเด็กน้อยอายุสามขวบร้องไห้ดังลั่นคฤหาสน์หลังใหญ่ถามถึงผู้เป็นบิดาคนเดียวของเธอ ในหน้าหวานดวงตากลมโตเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาที่ร้องไห้เป็นเวลานานจนดวงตาแดงก่ำ "เอายังไงดีครับ คุณหนูน้อยร้องไห้ไม่หยุดเลย" คิงส์มือขวาคนสนิทของเจ้าพ่อมาเฟียอย่างไบรอันเอ่ยถามด้วยสีหน้าลำบากใจเมื่อเด็กน้อยร้องไห้โฮถามหาผู้เป็นพ่อที่เพิ่งถูกยิงเสียชีวิต "เห้อ มึงทำให้เด็กนี่หยุดร้องไห้ทีดิ้" มาเฟียหนุ่มปิดหน้าอย่างเครียดๆ เมื่อเพื่อนสนิทอีกคนของตัวเองเสียชีวิตและก่อนตายมันยังฝากฝังให้เขาดูแลเจ้าตัวเล็กนี่แทนมันต่อจากนี้ "ฮือ ป๊ะป๊าอยู่ไหน ฮรึก ป๊ะป๊า" เสียงเล็กพูดไม่ชัดร้องไห้หาผู้เป็นพ่ออย่างเสียใจ เธอกลัวกลุ่มผู้ชายพวกนี้ "ออกไปก่อนไป" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิทให้ออกไปเพราะเขาต้องการคุยกับเด็กน้อยนี่เป็นการส่วนตัว "มานี่มาตัวเล็ก" น้ำเสียงอ่อนลงของเขาบอกกับเด็กน้อย ให้ตายเถอะหากลูกน้องมาได้ยินเขาพูดแบบนี้ มีหวังมันหัวเราะเยาะแน่ๆ "ฮรึก กะกลัว มะไม่เอา" เด็กน้อยถอยหลังหนีด้วยความกลัว "ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว มาหาป๊ะป๊ามา" เขายื่นมือไปตรงหน้าหวังให้เด็กน้อยแตะเพื่อความอุ่นใจของเธอ "ฮรึก ป๊ะป๊าเหรอ?" เด็กน้อยเริ่มลังเล "ครับ มาหาป๊ะป๊ามาเด็กดี" เขาคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะนั่งยองๆ เพื่อให้เด็กน้อยเดินเข้ามาหา หมับ! "ฮรึก ฮือ" เมื่อเด็กน้อยสบตากับแววตาอบอุ่น เธอจึงวิ่งเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่นอย่างไม่ลังเลด้วยความกลัวทั้งน้ำตา "ต่อไปนี้เรียกฉันว่าป๊ะป๊า โอเคมั้ยครับ" มือหนาลูบศีรษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะโอบอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแนบอก "ง่วงก็นอนนะครับ ป๊ะป๊าอยู่ตรงนี้" เขาสัมผัสถึงความกลัวของเธอเพราะเธอตัวสั่นและไหนจะกำปกเสื้อเชิ้ตของเขาแน่นราวกับหวาดระแวง ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอและเพื่อนสนิทของเขาเจออะไรกันมาถึงต้องกลัวจนตัวสั่นขนาดนี้ ต่อจากนี้เขาสัญญาว่าจะดูแลเด็กคนนี้เท่าชีวิตเหมือนคำสัญญาที่ให้ไว้กับไทเป.. หลังจากนั้นเด็กน้อยก็หลับไหลคาอกแกร่งด้วยความอ่อนเพลียเมื่อหนีตายมานานหลายชั่วโมงโดยที่ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองนั้นได้ตายไปแล้ว... 15 ปีต่อมา เด็กน้อยในวันนั้นได้เติบโตมาเป็นสาวสวยวัยแรกแย้มในวันนี้ เฟรย่า เด็กน้อยลูกสาวสุดรักสุดหวงของเจ้าพ่อมาเฟียอย่างไบรอัน เธอถูกเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนประวัติทุกอย่างและใช้นามสกุลอยู่ในตระกูลของไบรอันเพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริงและจะไม่มีใครรู้ว่าเด็กคนนี้คือใครและมาจากที่ไหน "ฮือ ป๊ะป๊า ฮรึก ป๊ะป๊า!" เสียงหวานร้องไห้โฮวิ่งไปหาผู้เป็นบิดาในห้องนอนตรงข้ามอย่างใจเสียเมื่อร่างกายเธอมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปจนตกใจ หมับ! "เป็นอะไรคะ น้องเฟรย่าเป็นอะไรหื้ม?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามลูกสาวเมื่อเห็นว่าเธอร้องไห้วิ่งออกมาจากในห้องนอนของเธอเอง "ฮึก ป๊ะป๊า ฮือ เลือดออก ฮรึก น้องเฟรเลือดออกที่ตรงนั้น ฮือ น้องเฟรเป็นอะไรคะ ทำไมเลือดต้องออกมาจากตรงนั้น" เด็กน้อยถามเสียงสั่นเครือสะอึกสะอื้นไห้ด้วยความตกใจเมื่อเธอตื่นเช้าแล้วพบว่ามีเลือดไหลออกมาจากตรงนั้นของเธอ "ครับ น้องเฟรเป็นอะไร เลือดออกตรงไหน!?" เขาถามเสียงตื่นเมื่อรับรู้ว่าเด็กน้อยเลือดออก เธอบาดเจ็บตรงไหนกัน? เมื่อเด็กน้อยเลื่อนมือมาจับตรงนั้นและบอกเขา เขาถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าเธอเป็นรอบเดือนครั้งแรก อ่า แล้วกูต้องทำยังไงวะเนี่ย! เขาปลอบเธอจนหยุดร้องไห้แล้วบอกให้เธอนั่งรอ ก่อนที่เขาจะออกไปเสริชอินเทอร์เน็ตดูข้อมูลเกี่ยวกับรอบเดือนผู้หญิงว่าเขาจะต้องทำยังไงบ้างจนสุดท้ายก็รู้เรื่อง "ปะปวดท้อง มันปวดหน่วงๆ ป๊ะป๊า หนูจะเป็นอะไรมั้ย ฮึก!" เธอสวมกอดป๊ะป๋าของเธอเมื่อจัดการตัวเองเสร็จแล้ว เขานั่นแหละทำทุกอย่างให้เธอเพราะเธอไม่รู้เรื่อง ป๊ะป๊าเลี้ยงเธอมายิ่งกว่าไข่ในหิน "ไม่เป็นไรครับ อย่าร้องไห้นะคะเดี๋ยวไม่สวยนะ" เขาใช้ถุงน้ำร้อนประคบร้อนให้เธออย่างอ่อนโยนก่อนที่เธอจะเผลอหลับคาอกเขาเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ "ยิ่งโตยิ่งสวย หวงไปหมดแล้วเนี่ย" เขาบ่นพึมพำก่อนจะจัดท่าให้เธอนอนหลับพักผ่อนดีๆ ซึ่งเขาจะต้องลงไปสั่งงานลูกน้องในวันนี้ เธอเป็นแบบนี้เขาคงลางานสักวัน "วันนี้เข้าบริษัทแทนกูด้วย เฟรย่าไม่สบาย" เขาเอ่ยเสียงราบเรียบเมื่อเดินลงมาชั้นล่างของบ้าน "ครับนาย" มือหนาลูบศีรษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยนเมื่อเขากลับเข้ามาในห้องนอนแล้วสวมกอดร่างเล็กแนบอกแกร่ง ทุกวันนี้เขาเลี้ยงเฟรย่ายิ่งกว่าอะไร หวงเธอและซ่อนเธอจากความอันตรายทุกอย่าง เขาเลี้ยงเธอในแบบของเขาหรือจะเรียกว่าไร้เดียงสามากจนเกินไปจนเธอนิสัยเป็นเด็กน้อยทั้งที่อายุ 18 แล้ว คิดหนักไม่น้อยที่เธอต้องเข้ามหาวิทยาลัย เรื่องราวในอดีตวันนั้นมันก็น่าขำที่เขาเป็นพ่อคนในช่วงอายุ 19 ปี และเพิ่งรับตำแหน่งแทนผู้เป็นบิดาในอายุยังน้อย แต่ใครจะคิดหล่ะว่าเขาจะสามารถเลี้ยงเฟรย่าจนเติบใหญ่ถึงวันนี้ได้ เรื่องราวของเพื่อนสนิทอย่างไทเปเขาก็ยังคงตามสืบเรื่องราวอยู่ แต่ทว่ากลับไม่สามารถรับรู้ได้ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น น้องชายของไทเปอย่างไทเปอร์ก็ยังคงตามหาเฟรย่าซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเฟรย่าคือใคร เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นแม้กระทั่งน้องชายพ่อเธอ เขาเปลี่ยนประวัติเธอทุกอย่างและเลี้ยงเธอไม่ให้คลาดสายตาเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าอันตรายจะมาถึงเธอเมื่อไหร่ เขาสัญญากับไทเปแล้วว่าจะดูแลเธอเท่าชีวิต เฟรย่าไม่เหลือใครนอกจากเขาเพียงคนเดียว เฟรย่าถูกเลี้ยงมาอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แน่นอนว่าผู้ชายไม่สามารถมีใครเข้าใกล้เธอได้เพราะเขาหวง ของรักของเขาใครก็ห้ามแตะต้องทั้งนั้น