Neredeyse bir ay olmuştu ama Serkan hala ortalarda yoktu. Eve geldiğimde giyinme odasında eksilen kıyafetleri görmüştüm ama normal kıyafetler değildi. Sanırım yine arkadaşlarıyla gezmeye gitmişti. O kadar umurunda değildim ki! Her şey normalmiş gibi kalkıp gezmeye gidiyordu. Ona boşanalım dediğim günden beri hep yaptığım gibi yine ağlamaya başlamıştım.
Karşıma geçip en azından gitme diyebilirdi ama yapmamıştı. Gelip boşanma davasını açalım da demiyordu. Öylece arkasına bakmadan gitmişti. Ben bu adamı sevmiştim ama kendimi ona layık görememiştim işte. Bu hissettiklerimle bocalarken Meryem karşıma geçip yok denecek kadar az olan özgüvenimi de yerle bir etmişti.
Evde depresyonda takılırken Sevgi anne arayınca sesimi normal bir tona bürüyerek açtım. ‘’Efendim anne.’’ dediğimde karşıdan tela
