รู้เช่นนี้… จะไม่รักเสียแต่แรก รู้เช่นนี้… ไม่รู้จักกันเลยเสียยังจะดีกว่า
เจ็บปวดนัก เขาไม่รัก เขาไม่ดี เขามีใหม่ ในหัวบอกว่ามิควรให้ค่ากับคนเยี่ยงเขา มิมีคุณอันใด รังแต่จะทำเราย่ำแย่ แต่ใยใจจึ่งไม่หยุดเจ็บ รู้ว่าทุกข์ที่ใด ยังจักเทียวเวียนกลับไปคิดถึง ตอกย้ำถูกทิ่มแทงซ้ำๆ จนใจพรุนอยู่ร่ำไป
เรือ3ลำล่องลงใต้มาตามลำคลองใหญ่ สมิงเลือกนั่งอยู่ลำท้ายที่ปลอดคน ใบหน้างามต้องโผกผ้าปิดบังความอดสูอยู่ตลอด สายตาอมทุกข์ผินแลมองข้างทาง น้ำในคลองกว้างใสไหลเย็น ลึกจนมองมิเจอก้นบึ้ง
ลมพัดเอื่อยๆดังคอยปัดเป่าขจัดความหมองมัวให้หายไปเป็นระลอก บ้างผ่านป่าทึบทิวทัศน์แปลกงามตา แต่ความขื่นขมของใจไม่อาจถูกขจัดสิ้นไปได้สักที
สมิงนึกเคืองฐานะต้อยต่ำของตนเอง เป็นไพร่ในเรือนนาย อยากหนีหายจากเขายังทำไม่ได้ แล้วหลังจากนี้ต่อไปจักทำเช่นไร มองหน้ากันเช่นไร เขามิกลั้นแกล้งเอาหรือ
เรือนเคยอยู่ของตนคงไม่แคล้วมีคนมาสวม
