หลงไปไม่เป็นแล้ว
1430 Words
ฉันจ้องผู้หญิงคนนั้นแบบไม่พอพระทัยสุดๆ ฉันต้องไม่พอใจอยู่แล้ว ฉันไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับคุณพายุ แล้วมันเป็นใครถึงได้มาตามติดคุณพายุแบบนี้
“มันเป็นใครคะ?” ฉันเอ่ยถามแบบคนไม่มีมารยาทค่ะ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์มาเฟคอ่อนหวานค่ะ แรงๆซัดกันไปเลย
“อ๋อ เธอชื่อชะเอมน่ะเป็นเลขา แล้วน้ำค้างมาได้ไง แล้วพี่หมอกมาไหม?” เหมือนจะถามฉันแต่ก็มีพี่สาวของฉันพ่วงมาด้วย
“น้ำค้างมาคนเดียวหนาวแล้วน้ำค้างอยากเข้าบ้านค่ะ”
“แล้วกระเป๋าล่ะ?!”
“หลังบ้านค่ะ” ฉันพูดเสียงเรียบนิ่ง ข่มความโกรธเอาไว้สุดฤทธิ์ค่ะ ไม่ได้โกรธคุณพายุนะคะแต่ฉันโกรธผู้หญิงคนนั้นถึงแม้ฉันจะยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคุณพายุ แต่ฉันก็โกรธแล้วค่ะโกรธที่เขามาวุ่นวายถึงแม้ว่าจะเป็นเลขาแต่นี่มันเลยเวลางานแล้วนะคะเลขาจะมาวุ่นวายอะไรอีก
“เดี๋ยวฉันไปเอากระเป๋าให้” คุณพายุเดินไปหลังบ้านค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆฉันค่ะ เธอเหยียดยิ้มเหมือนสมเพชฉันค่ะ อีนังนี่มันร้าย
“เป็นแค่น้องญาติก็ไม่มีสิทธิ์มากอดพายุนะ” มันพูดภาษาไทยใส่ฉันค่ะ แสดงว่ามันคนไทย ดีล่ะ ไทยๆเจอกันก็ไม่ต้องรักษามารยาทค่ะ
“แล้วหล่อนล่ะยะ เป็นแค่เลขาก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเขานอกเวลางานแบบนี้” ฉันเชิดหน้าขึ้นค่ะ จองหองนิดๆ
“เธอรู้ไหมว่าพายุเขาจีบฉัน”
“แล้วไง? ก็แค่จีบอะ ไม่รู้จีบจริงหรือเปล่า? แกเคยเห็นที่กำลังเป็นกระแสอยู่หรือเปล่า? บางคนก็ชอบประสาทนะ คิดเองเออเองก็มี เพราะฉะนั้นต่อให้เขาจีบเธอจริง... มันก็แค่จีบค่ะ” ฉันส่งยิ้มร้ายกาจ เรื่องอะไรฉันจะมาอ่อนไหวกับคำพูดของผู้หญิงหน้าด้านน้อยกว่าฉัน เรื่องหน้าด้านไร้ยางอายฉันมีกว่าเยอะค่ะ มันไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องอ่อนไหวไปกับคำพูดที่ฉันไม่ได้เห็นการกระทำของคุณพายุ ด้วยสายตาของฉันเอง
“เขามาเป็นปีแล้วจ้ะเด็กน้อย ฉันกับเขากินกันหลายครั้งแล้วด้วย” โห! เอดอก แม่ง! ไร้ยางอายชะมัด
“เหอะ! 10เดือนกับ28วัน ไม่ถึงปีจ้ะคุณป้า” ฉันกอดอกค่ะ ไม่ได้สนใจว่าใครจะยังไงหรอก ถึงเขาจะกินกันจริง ฉันไม่สนค่ะ ความรักมันบังตาฉันมืดบอดหมดแล้ว ว่าที่ผัวอายุจะ40แล้ว เรื่องผู้หญิงมีบ้างจะแปลกอะไร
“แกมาเรียกฉันว่าป้าไม่ได้นะยัยเด็กกะโปก” เธอชี้หน้าฉันค่ะ
“เด็กกระโปกที่สวยกว่าป้าหนังเหี่ยวค่ะ”
“กรี๊ด!! ยัยเด็กบ้า!ฉันจะตบแก” เสียงกรีดร้องนึกว่าเปรตร้องของส่วนบุญ แปลกนะ! ฉันกลับไม่ได้รู้สึกกลัวคำขู่ของเธอเลยแม้แต่น้อย
“มาสิคะ จมูกทำมาแพงเปล่า กล้าลองหมัดฉันไหม? ฉันพร้อมบวกกับเธอมากฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนแอหรือแกล้งตอแหลเหมือนเธอนะ แรงมาแรงกลับด่ามาด่ากลับร้ายมาร้ายกลับไม่โกงค่ะ” ฉันยกมือขึ้นตั้งการ์ด ยัยชะมดจ้องมองฉันราวจะกินเลือดกินเนื้อ ฉันตั้งให้มันชะมดค่ะ ชะเอมคงไม่เหมาะกับมัน
“อีเด็กผี ฉันรู้ว่าแกคิดอะไรกับพายุ แกไม่มีทางทำสำเร็จหรอก”
“เหรอ? ดูนี่สิจ้ะ” ฉันยกมือขึ้นค่ะ แหวนประจำตระกูลของคุณพายุมันวงใหญ่มากค่ะ ฉันเลยใส่นิ้วโป้งแทน อวดค่ะ อยากเห็นคนคลั่งตาย
“นังๆ” มันชี้หน้าฉัน
“แหวนประจำตระกูลจ้ะ เขาให้ฉัน ไม่รักกันจริงไม่ให้กันหรอกนะคะ แหวนแบบนี้มีแค่ไม่กี่คนค่ะและก็เป็นคนสำคัญที่ได้มันด้วย”
“นังเด็กผี”
“ นังป้า” แต่ไม่ทันที่ศึกระหว่างฉันกับยัยป้าหน้าปลวกจะเกิดขึ้น คุณพายุก็เดินมาค่ะ เล่นเอาฉันกับยัยมนุษย์ป้าปรับสีหน้าแทบไม่ทัน ฉันรีบปรับสีหน้าอย่างนางตัวร้ายในละครค่ะ ฉีกยิ้มหวานให้กับคุณพายุเลย
“มาแล้วครับ” คุณพายุลากกระเป๋าของฉันมาค่ะ ฉันรีบเดินไปลากช่วยเขาค่ะ “เดี๋ยวฉันเปิดประตูก่อนนะ”
“ค่ะ” คุณพายุเขายิ้มให้ฉัน ตายค่ะ! รอยยิ้มของเขาและออร่าความหล่อของเขามันกำลังทำฉันคลั่ง คลั่งรักคลั่งหลงแต่ไม่อยากคลั่งน้ำตานะคะ55555
คุณพายุไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปค่ะ บ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่ามาก เฟอร์นิเจอร์ราคาแพงพร้อมกับอุปกรณ์ต่างๆถูกตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามค่ะ บ้านสวยมากภายในก็สวยมันเป็นบ้านในฝันของผู้หญิงหลายๆคนเลยค่ะ และหนึ่งในนั้นก็คือฉันด้วย
“นั่งก่อนนะชะเอม เดี๋ยวผมเอากระเป๋าน้ำค้างไปเก็บก่อน”
“ค่ะ”
“น้ำค้างขึ้นไปดูด้วยกันไหม?”
“ไปค่ะ” ฉันรีบควงแขนคุณพายุเลยค่ะ ยัยผู้หญิงคนนั้นเบ้ปากใส่ฉันค่ะ ฉันมาเหนือฉันไม่กลัวค่ะ ฉันไม่ได้พึ่งมาทีหลังฉันมาก่อนผู้หญิงคนนั้นตั้งนานแล้วฉันชอบเขาตั้งแต่ฉันอายุ 8 ขวบ ฉันใช้เวลาชอบเขามาตั้ง 10 ปี ยัยผู้หญิงยัยผู้หญิงไร้ยางอายเพิ่งจะมาชอบเขา ไม่รู้ว่าชอบมานานแค่ไหน แต่ฉันต้องนานกว่าแน่นอน
“ชะเอมไปด้วยดีกว่า”
“ก็ได้ครับ จะได้เอางานไปด้วยเลย”
“ค่ะ” ยัยชะมดเดินตามมาค่ะ คุณพายุพาฉันขึ้นไปข้างบน มันมีห้องหลายห้องมากค่ะ แล้วแต่ละห้องก็สวยๆทั้งนั้น
“สวยไหม? ห้องนี้”
“สวยค่ะ”
“คุณพายุอยู่ห้องไหนคะ?”
“ห้องข้างๆครับ” โอ้ยพูดเพราะค่ะ อีค้างตายแล้วตายอีก เขินสุดๆ ตัวก็หอมมาก
“เดี๋ยวฉันไปหยิบแฟ้มงานให้นะ”
“ค่ะ” ยัยชะมดส่งยิ้มหวานเลยค่ะซึ่งมันขัดหูขัดตาของฉันเป็นอย่างมากฉันเกลียดรอยยิ้มของมันมากๆเลยค่ะ คุณพายุเดินไปเปิดประตูห้องก่อนจะหยิบแฟ้มงานออกมา 3-4แฟ้ม แล้วยื่นให้ยัยชะมดค่ะ
“นี่ครับ งานด่วนนะครับ ผมเซ็นเรียบร้อยแล้ว เมื่อเช้าผมดันลืมเอาไป แก่แล้วก็แบบนี้”
“ยังไม่แก่เลยค่ะ คุณพายุยังหล่อยังเท่ห์ดูดีอยู่มาก หน้าตาหล่อเหลาคมคายหุ่นก็กำยำรวมๆแล้ว ทำให้ผู้หญิงหลงรักได้ไม่ยากเลยค่ะ” มันจีบปากจีบคอพูดฉันล่ะเกลียดมันจริงๆค่ะอยากจะตบให้หัวทิ่มเลย
“ขอบคุณครับ”
“ค่ะ”
“ได้แล้วก็ไปสิยะ” ฉันพูดอย่างไม่พอใจ มันค้อนฉันแต่ก็สงวนท่าทีไว้ค่ะ
“งั้นเอมขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ” ยัยชะมดเดินไปค่ะฉันรู้อยู่หรอกว่ามันไม่ได้อยากไป แต่ถ้าจะอยู่ก็กระไรอยู่ใช่ไหมล่ะคะ ในเมื่อฉันไม่ได้เต็มใจให้มันอยู่
“คุณพายุขา” ฉันฉีกยิ้มหวานก่อนจะสวมกอดคุณพายุค่ะ อกนี้มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน ฉันอยากกอด อยากอยู่ในอ้อมกอดของเขาไปตลอดชีวิตของฉัน
“ครับ” เขาลูบหัวของฉันเบาๆค่ะ
“น้ำค้างรักคุณพายุนะคะ” หอมแก้มฟอดใหญ่ๆ2ฟอด บดเบียดหน้าอกหน้าใจใส่เขา อีกไม่นานหรอกค่ะเขาเสร็จฉันแน่
“รักเหมือนกันครับ น้ำค้างคือน้องสาวที่น่ารักเสมอเลย” น้องสาวเหรอ? หึ! อีกไม่นานหรอกฉันเลื่อนสถานะให้ดู
“มากกว่าน้องได้ไหมคะ?”
“อะไร? ไม่พูดแล้ว ไปจัดข้าวของออกจากกระเป๋าดีกว่า”
“มากกว่าน้องนะ”
“เดี๋ยวไปทำอาหารให้ทานก่อนนะ”
“ค่ะ”
“จัดเสร็จก็ลงไปนะ” เขาเดินไปที่บันไดค่ะ
“คุณพายุคะ”
“ครับ” เขาหันมาค่ะ
“แดดแรงทำให้หน้าพัง แต่คุณพายุน่ารักจังทำให้น้ำค้างหน้าแดง” อุ้ยเขินเล่นเองเขินเองค่ะ
“เด็กบ๊อง” เขาเดินลงไปค่ะ แต่เขาหน้าแดงมากกก หลงผัวไปไม่เป็นแล้วค่ะ กรี๊ด!!
- Writer
