“มันเป็นใคร?!
1388 Words
หลังจากรับประทานเสร็จ ฉันก็ช่วยพวกแม่บ้านเก็บจานชามค่ะ มากินข้าวบ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ถึงแม้จะปั้นวัวควายให้เล่นไม่ได้ก็ช่วยทำงานแล้ว ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอกค่ะ น้ำค้างคนสวยทำได้
“อีค้างมึงไม่ต้องทำหรอก พวกแม่บ้านเขาจัดการกันเอง มึงไปหาลุงพายุ... “
เพียะ!
“โอ้ยยยย!! อีเวงงง!!” มันร้องออกมาทันทีเมื่อฉันตีปากมันเน้นๆ แรงๆ มาเรียกคุณพายุว่าลุงได้ไง ฉันไม่ให้เรียก เขายังหล่อดูดีอยู่เลย เรียกลุงถือว่าหยาบคายมากสำหรับฉัน
“เดี๋ยวกูตบมึงอีกข้อหาปากหมา” ฉันง้างมือขึ้นอีกค่ะ
“พอแล้วอีห่านจิก มึงรีบไปเลย ปากกูแตกไหมวะ?”
“เวอร์แล้วมึง!”
“ปะ... พี่ไปส่งน้ำค้าง วันหลังจะพาน้ำฝนไปหาบ่อยๆ”
“ค่ะ”
“กูไปส่งมึงด้วย”
“มาสิ” น้ำฝนรีบก้าวเท้ายาวๆมาเลยค่ะ ฉันขึ้นรถไปด้วยหัวใจที่ลิงโลดฉันจะได้เจอว่าที่สามีในอีกไม่กี่นาทีแล้ว รถสุดหรูขับเคลื่อนออกไปพร้อมหัวใจที่เต้นรัวเร็ว เกือบ1ปี มันนานเกินพอแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันต้องเจอเขาสักที
พี่น้ำเหนือหันมามองฉันเป็นระยะค่ะ ฉันนั่งตรงกอดอกตัวเองมองทางข้างหน้า ส่วนเพื่อนเสร่อของฉันนั่งเบาะหลังค่ะ
“ค้างพี่กูโสดนะ”
“อืม” ฉันพยักหน้าค่ะ ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อหรอกค่ะ โสดแล้วไง? จำเป็นที่ฉันต้องสนใจไหม? ก็ไม่ค่ะ เขาหล่อดูดีตรงสเปคของสาวหลายๆคน รวมถึงสเปคของฉันด้วย แต่ฉันไม่ได้สนใจนี่คะ ฉันมีผู้ชายที่ฉันรักอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องรับใครเข้ามา
“น้องน้ำค้างมีแฟนยังครับ?”
“คือ...” เรียกแฟนได้ไหมอะ ว่าที่ผัวจะดีสุดนะ ตอบไงดี
“อีค้างยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แต่มันมีว่าที่แฟนค่ะพี่เหนือ”
“อ๋อเหรอ? แค่ว่าที่แค่ไม่ใช่แฟนอ่ะนะ” พี่เขายกยิ้มมุมปากค่ะ โอ้ยยยยน้อ ฉันสวยค่ะยิ้มอย่างพอใจ พี่เหนือพูดแบบนี้เขาสนใจฉันแน่นอน
“ใกล้ถึงยังคะ?” เปลี่ยนบทสนทนาค่ะ ไม่อยากแสดงกิริยามารยาทไม่ดีใส่พี่เขา ฉันไม่ชอบคือไม่ชอบค่ะ
“ใกล้แล้วครับ”
“ดีจังค่ะ” ฉันยิ้มร่าอย่างพอใจ หัวใจรัวราวกับกลองชุด จะได้เจอแล้ว จะได้เจอผู้ชายที่ฉันรักแล้ว
รถขับไปจนกระทั่งถึงค่ะ บ้านหรูตั้งอยู่สูงขึ้นไป บ้านว่าที่ผัวน้ำค้างจะตั้งอยู่บนเขาสวยงามเลย สวยสุดๆ หิมะขาวโพนยิ่งทำให้บ้านสวยค่ะ สวยจนอยากจะกรี๊ดเลย มันสวรรค์ชัดๆ
“ให้ไปส่งข้างในไหม? “
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“งั้นพี่จะจอดรถตรงประตู น้ำค้างก็ไปกดกริ่งเรียกเขาเองแล้วกันนะ”
“ค่ะ” พอรถจอดฉันก็รีบลงจากรถเลยค่ะ อากาศหนาวมากเลย หนาวจับขั้วหัวใจเลย
“ให้อยู่เป็นเพื่อนไหม?”
“ไม่ค่ะ” ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธเรื่องอะไรฉันจะมาให้เขาอยู่เป็นเพื่อนล่ะ เผื่อคุณพายุมาแล้วพี่น้ำเหนือไม่กลับบ้าน อยู่คุยต่อกับคุณพายุเขาก็จะมาเป็นกอขอคอฉันน่ะสิ ฉันผู้คิดรอบคอบอยู่เสมอ ฉันต้องรอคุณพายุกลับมาเอง เผื่อจะได้สวีทวิดวิ้วกัน จะได้มีความสุขกับเขาบ้าง
“งั้นเดี๋ยวพี่เอากระเป๋าลงให้ แต่ถ้าญาติของน้ำค้างยังไม่มาโทรหาพี่เลยก็ได้นะ เดี๋ยวพี่จะมารับไปบ้านก่อน”
“ค่ะ”
“นี่นามบัตรครับ” พี่เขาเดินไปเปิดประตูรถพร้อมกับหยิบนามบัตรและกระเป๋าออกมาให้ฉัน
ฉันรับมาค่ะก่อนจะคลี่ยิ้มให้พี่เขา แค่เห็นสายตาฉันก็รู้แล้วว่าพี่เขาคิดอย่างไรกับฉัน แต่ฉันไม่สนใจหรอกค่ะฉันเป็นคนรักเดียวใจเดียวและมั่นคง ไม่มีทางที่ฉันจะนอกใจคุณพายุแน่นอน เมื่อฉันมาถึงขนาดนี้แล้วฉันต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเป็นของฉันคนเดียว
ฉันหยิบแหวนประจำตระกูลของคุณพายุออกมาจากกระเป๋าค่ะ แหวนที่มันสลักนามสกุลของคุณพายุเอาไว้
ถ้ามีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในชีวิตคุณพายุ ผู้หญิงคนอื่นก็ยังไม่มีของแทนใจเหมือนที่ฉันมี ฉันมีของแทนใจของสำคัญเอาไว้ให้คิดถึงมาตั้งแต่เล็กๆ ถ้าผู้หญิงคนไหนกล้ามายุ่งกับของฉัน ฉันจะฟาดฟันมันให้หมดทุกคน และเชื่อฉันสิว่าคนอย่างฉันเอาจริงแน่นอน
“พี่กลับแล้วนะ”
“ค่ะ” ฉันโบกไม้โบกมือให้ยัยน้ำฝนกับพี่น้ำเหนือขณะที่รถแล่นออกไป ฉันยิ้มอย่างมีความสุข แล้วเดินไปกดกริ่งที่หน้าบ้านค่ะ แต่ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ฉันเลย ฉันนั่งรออยู่นานมากก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วยกกระเป๋า ขึ้นโยนข้ามรั้วไปเลยค่ะ
รั้วบ้านของคุณพายุไม่สูงนะคะเป็นรั้วไม้สูงระดับอกแค่นั้นค่ะ ฉันก็เลยถือวิสาสะปีนเข้าไปเลย เรื่องอะไรฉันจะมายืนรออยู่ตรงนี้ ฉันหนาวตายแน่ๆ อย่างน้อยให้ฉันได้ไปนั่งอยู่ตรงเฉลียงหน้าบ้านก็ยังดี หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาคุณพายุค่ะ ติดค่ะแต่ไม่มีใครรับ
ผ่านไป1ชั่วโมงค่ะ
ตอนนี้หนาวค่ะ หนาวมากหนาวสุดๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกสิคะ หนาวค่ะหนาว ฉันเดินไปเดินมาอยู่หน้าบ้านค่ะ บ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ทำไมถึงไม่มีคนใช้
อา... ฉันคิดออกแล้ว เข้าไปรอสิคะรอไร ฉันลากกระเป๋าไว้หลังบ้าน แล้วก็เริ่มเปิดหน้าต่างบ้านค่ะ หนาวขนาดนี้หนาวตายกันพอดี
“เชี่ย!! จะล็อคทำไมเนี่ย หนาวจะตายอยู่แล้ว” ฉันสบถออกมาอย่างหัวเสีย ได้แต่เฝ้ารอคอยคุณพายุกลับมา
กรรมของคนสวย กรรมของคนอยากมีผัว อุปสรรคแม่งเยอะเกิน ผ่านไปอีก1ชั่วโมงค่ะ
บรืน! เสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้านฉันชักโมโหแล้ว ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ฉัน ฉันรีบก้าวเร็วๆเลยค่ะ คุณพายุกำลังเดินมาจากโรงรถค่ะ
ใบหน้าคมคายร่างกายกำยำชวนกอด ไม่เจอกันนานหล่อเวอร์หล่อสุดๆ หล่อโฮกฮากกระชากใจ หล่อกว่าพระเอกนิยายก็ผัวอีน้ำค้างนี่แหละค่ะ พ่อคุณพ่อขนุนหนัง หล่อมากกกก
จากที่โกรธๆคุณพายุอยู่หายเลยค่ะ ฉันแพ้ความหล่อหลงจนหาทางออกไม่เจอแล้ว คุณพายุเดินยิ้มมาไปที่ประตูบ้านค่ะ
“คุณพายุคะ?” เขาค่อยๆหันมาอย่างช้าๆเหมือนพระเอกเกาหลีอะค่ะ ฉันต้องกรี๊ดไหมคะผู้หล่อขนาดนี้ หล่อไปอีก ฉันกำลังละลายราวกับเทียนพรรษาโดนไฟแล้วค่ะ
“นะ... น้ำค้าง” เขาทำหน้าตกใจเมื่อเจอหน้าฉัน ดีใจจนทำหน้าเหวอเลยเหรอ5555 แพ้ความสวยอีค้างล่ะสิ
“คุณพายุ!” ฉันวิ่งไปกระโดดกอดคุณพายุเลยค่ะ เขาถึงกับทิ้งถุงของลงพื้นเพื่อรับตัวฉัน เขาไม่ได้ตั้งตัวเลยค่ะ แต่กลิ่นตัวของเขามันหอมสุดๆ ฉันรักเขา
ฟอด ฉันหอมแก้มเขาฟอดใหญ่เลยค่ะ แก้มก็หอมตัวก็หอม
“นะ... น้ำค้างมาได้ไง?” คุณพายุเอ่ยถามฉันเสียงสั่นเขายังทำหน้าตาตื่นไม่หาย แต่ไม่ทันทีฉันจะเอ่ยอะไรตอบเขา เสียงหวานใสก็เอ่ยขึ้น
“มีอะไรหรือเปล่าพายุ?” ฉันตวัดสายตาไปมองเจ้าของเสียงทันที ยัยผู้หญิงคนนั้นยืนมองฉันกับคุณพายุสลับไปมา หึ ยัยผู้หญิงคนนี้มันเป็นใครทำไมมันถึงมากับคุณพายุได้
“เอ่อ...น้ำค้างน่ะ เป็นน้องสาวญาติ”
“อ๋อค่ะ”
“มันเป็นใคร?!!” ฉันจ้องหน้าคุณพายุพร้อมกับจ้องมองผู้หญิงคนนั้น หวงผัวไม่จำเป็นต้องพูดดีค่ะ
- Writer
