แม้จะฝึกฝนกำลังภายในมาสักระยะแล้ว แต่กลับไม่สามารถใช้การได้อย่างใจปรารถนานัก
แต่ถึงกระนั้นเมิ่งถิงเซ่อยังมุ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าทิศทางที่ตนมุ่งไปนั้นจะมีป่าไผ่หนาแน่นรออยู่
ทิวไผ่ทอดยาวล้อมรอบจวนแห่งหนึ่งไว้ เมิ่งถิงเซ่อจึงหยุดมองแล้วมุ่นหัวคิ้ว ในความทรงจำจากร่างนี้รวมถึงสิ่งที่ท่านผู้เฒ่าหวงซวนบอกเล่า ยังไม่เคยมีสถานที่ที่บ่งบอกว่ามีป่าไผ่หนาทึบเลยแม้แต่น้อย
ทว่าในเมื่อเป็นสถานที่ของผู้อื่น ย่อมไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว จึงทำเพียงยืนอยู่ด้านนอก ทอดมองทิวไผ่ที่เอนไหวตามลมฤดูไม้ใบผลิเนิ่นนาน น่าประหลาดที่กลิ่นไผ่หลังกำแพงนี้กลับให้กลิ่นอายสดชื่นและสงบนัก
ทิวไผ่เอนไหวบางเบา แต่ใจคนกลับล้ำลึกยิ่ง
เดิมทีหน่วยเงาพยัคฆ์ที่แฝงตัวเหนือกำแพงสูงชัน กำลังเตรียมพร้อมรับมือกับผู้บุกรุกแล้ว ขอเพียงคนผู้นั้นรุกล้ำเข้ามามีหรือจะเหลือชีวิตรอดกลับไป แต่พอเห็นอีกฝ่ายยืนนิ่งพวกเขาจึงเอาแต่มองหน้า
