ตอนที่ 3
1072 Words
“ทุกวันทุกคืน คุณคิลล์เอาแต่ดื่มและก็ดื่มค่ะ เมื่อเดือนก่อนคุณดีนเห็นคุณคิลล์ยังไง ตอนนี้สภาพย่ำแย่ยิ่งกว่าตอนนั้นอีกค่ะ ดิฉันพยายามดูแลทุกอย่าง แต่ก็ไม่สามารถขัดคำสั่งของคุณคิลล์ได้ ทำได้แค่เพียงยืนมองคุณคิลล์กรอกเหล้าอย่างไม่มีทางเลือก”
ดีแลนมองนาเดียอย่างขอบคุณ เขารู้ดีว่านาเดียจงรักภักดีกับคิลเลียนมาก เพราะทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนเล่นกันมาก่อนในสมัยเด็กๆ
“ฉันขอบใจเธอมากนะนาเดีย ถ้าไม่มีเธอ ป่านนี้เจ้าคิลล์จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
“มันเป็นหน้าที่ของดิฉันค่ะ ดิฉันยินดีทำทุกอย่างเพื่อให้คุณคิลล์มีความสุข”
“ขอบใจเธออีกครั้งนะ”
นาเดียยิ้มบางๆ
“คุณดีนจะขึ้นไปหาคุณคิลล์บนห้องเลยไหมคะ ดิฉันจะนำไปค่ะ”
ดีแลนอมยิ้ม ก่อนจะเรียกให้นาเดียเดินตามเข้าไปในห้องรับแขก
“ยังหรอก เธอตามฉันมานี่ก่อน”
นาเดียเดินตามร่างของดีแลนไปด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะอ้าปากค้างเติ่งเมื่อเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกเต็มๆ ตา
“คุณไอรีน!”
ท่าทางตกใจแทบช็อกของนาเดียทำให้ดีแลนยิ้มพึงพอใจออกมา
“เหมือนไหม นาเดีย”
“คุณดีน... คุณไอรีน... คุณไอรีนตายไปแล้วนี่คะ แล้วนี่...”
“อย่าทำหน้าซีดเหมือนเจอผีแบบนั้นสินาเดีย ผู้หญิงตรงหน้าของเธอไม่ใช่ผีสักหน่อย”
ยิ่งดีแลนพูด นาเดียก็ยิ่งไม่เข้าใจ และยิ่งตกใจมากยิ่งขึ้น หล่อนถอยหลังกรูดไปที่ปากประตู พลางส่ายหน้าด้วยความหวาดกลัว
“ผีค่ะ... ผีคุณไอรีน... ผี...”
“ดิฉันไม่ใช่ผีค่ะ ดิฉันเป็นคน...”
มัลลิกาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของนาเดีย จากนั้นก็คว้าท่อนแขนของนาเดียเอาไว้ก่อนที่เจ้าหล่อนจะวิ่งหนีไป
“ดิฉันเป็นคนค่ะ”
“ไม่จริง! คุณไอรีน... อย่าตามมาหลอกมาหลอนนาเดียเลยนะคะ อย่า...”
นาเดียสติแตกเพราะความหวาดกลัว แต่ไม่นานก็ได้สติเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนจากฝ่ามือของผู้หญิงตรงหน้า
ผีไม่มีทางตัวอุ่นแบบนี้...
“คุณ... ไม่ใช่คุณไอรีน”
มัลลิการะบายยิ้ม ดีแลนที่ยืนอยู่ด้านหลังก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้า
“นี่คือมัลลิกา บารอฟ ผู้หญิงที่จะช่วยดึงเจ้าคิลล์ขึ้นมาจากนรก”
นาเดียจ้องหน้ามัลลิกาด้วยความแปลกประหลาดใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีส่วนไหนเลยที่ไม่เหมือนไอรีน ภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้วของคิลเลียน
“ไม่จริง... ไม่มีทางเป็นไปได้ ทำไมเหมือนกันแบบนี้”
นาเดียขยี้ตาตัวเองเพราะไม่อยากเชื่อ ดีแลนที่มองอยู่หัวเราะเบาๆ
“เห็นไหม ขนาดเธอยังแยกไม่ออกเลย คราวนี้แผนของฉันสำเร็จแน่นอน”
“คุณดีน... คุณดีนคิดจะทำอะไรกันคะ”
“ฟังนะนาเดีย เธอคือคนที่พวกเราไว้ใจที่สุด ดังนั้นหน้าที่ของเธอต่อจากนี้ไปก็คือการดูแลและคอยแนะนำมัลลิกาให้กระทำทุกอย่างให้เหมือนกับที่ไอรีนเคยทำ ไม่ว่าจะเป็นรสชาติอาหาร ไม่ว่าลักษณะท่าทาง หรือแม้แต่การพูด เธอต้องแนะนำให้มัลลิกาเป็นไอรีน คาร์ตันให้สมบูรณ์แบบที่สุด”
นาเดียจ้องหน้ามัลลิกา มองด้วยสายตาไม่พอใจ
“แต่ใครก็แทนที่คุณไอรีนของดิฉันไม่ได้ ดิฉันไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่เธอ ดิฉันมีนายหญิงเพียงคนเดียวเท่านั้นค่ะ”
“ฉันเข้าใจ และก็รู้ดีว่าเธอจงรักภักดีกับไอรีนมากแค่ไหน แต่ถ้าเธอไม่ทำ เจ้าคิลล์มันก็จะต้องมีสภาพเป็นครึ่งผีครึ่งคนแบบนี้ไปชั่วชีวิต เธอทนเห็นเพื่อนวัยเด็กของเธอเป็นแบบนี้ได้หรือนาเดีย”
มัลลิกามองหน้านาเดียอย่างพิจารณา พยายามมองให้รู้ลึกไปถึงความนึกคิดที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้ แต่สิ่งที่มองเห็นกลับคือความเฉยชา ว่างเปล่าเท่านั้น
“ดิฉัน...”
“ทำตามคำสั่งของฉันนาเดีย”
“แต่วิญญาณของคุณไอรีนจะต้องเสียใจมาก ที่ดิฉันปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่เธอ”
“วิญญาณของไอรีนจะต้องดีใจมากต่างหาก ที่เจ้าคิลล์จะกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง”
“ไม่มีทางค่ะ คุณไอรีนไม่มีทางยินดี”
นาเดียเถียงเสียงแข็ง
“ไอรีนเป็นคนจิตใจดี เธอมองโลกในแง่ดีเสมอ เธอจะต้องเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำ และถ้าเธอจงรักภักดีกับไอรีนอย่างจริงใจ เธอก็ปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน ช่วยเหลือมัลลิกาให้สวมรอยเป็นไอรีนให้แนบเนียนที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถทำได้”
นาเดียหลบสายตาคมกริบของดีแลน ก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบา
“ถ้ามันคือคำสั่ง ดิฉันก็จำเป็นต้องทำค่ะ”
“ใช่ เธอต้องทำ และต้องทำให้ดีด้วย”
ดีแลนเค้นเสียงหนักแน่นออกมาก่อนจะหันไปพูดกับมัลลิกา ในขณะที่นาเดียรีบหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีก
“คุณนาเดียคงไม่พอใจดิฉัน”
“อย่าไปใส่ใจเลยมัลลิกา นาเดียน่ะเขาจงรักภักดีกับไอรีนมาก และสองคนนี้สนิทกันมากด้วย จึงไม่แปลกหรอกที่นาเดียจะต่อต้านเมื่อเธอจะก้าวเข้ามาแทนนายหญิงของเขาน่ะ”
มัลลิกายิ้มบางๆ แต่ภายในอกเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ เพราะสายตาของนาเดียเต็มไปด้วยความเป็นอริรุนแรงนัก
“ดิฉันเข้าใจค่ะ และดิฉันจะพยายามให้ถึงที่สุด”
“ดีมาก งั้นเราขึ้นไปหาเจ้าคิลล์กันเถอะ”
ดีแลนหมุนตัวเดินตรงไปยังบันไดและก้าวขึ้นไป มัลลิกามองตามขั้นบันไดที่ทอดยาวขึ้นสู่ชั้นที่สองของตัวคฤหาสน์อย่างชั่งใจ ภาวนาให้คิลเลียนไม่มองหล่อนเป็นอริเหมือนกับนาเดีย และก็หวังว่าเขาจะเชื่อว่าหล่อนคือไอรีน คาร์ตันจริงๆ แต่ถึงแม้จะพยายามคิดในแง่ดียังไง หัวใจกลับหนักอึ้งราวกับมีก้อนหินเป็นสิบก้อนอัดอยู่ในนั้น หญิงสาวถอนใจแรงๆ อีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินตามร่างสูงของดีแลนไป
งานของหล่อนเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ...
งานที่แปลกประหลาดที่สุดในโลก!
- Writer
