น้ำตาร่วงพรู เป็นความเจ็บช้ำที่อรอุษาเปิดปากพูดให้ใครฟังไม่ได้
แม่ลูกหนึ่งใช้หลังมือปาดน้ำตา พร้อมกับพูดเสียงปนสะอื้น
“ค่ะ คุณวัตรคือพ่อของตาณัติ”
ภูมิภัทรยิ้มหยัน หากเวลานี้เขาเผชิญหน้ากับปริวัตร หมอหนุ่มแน่ใจ เขาตะบันหน้าไอ้ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนั้นแล้ว
“อุษาเป็นเด็กกำพร้าที่คุณท่านรับมาอุปการะ คุณวัตรไม่รู้หรอกค่ะ ก่อนที่จะจากบ้านเทพศิริมา อุษาท้อง เขากำลังจะไปเรียนต่อ และอุษาไม่อยากถูกคนบ้านนั้นบีบให้กำจัดลูก พี่หมอก็รู้ คนตระกูลใหญ่เขาไม่ยินดีกับ ‘ลูกนอกสมรส’ หรอก”
ไม่ว่ายุคสมัยใน ต่อให้คนส่วนใหญ่นับถือความเท่าเทียมกันในการเป็นมนุษย์ แต่ก็มีคนส่วนหนึ่งที่ยกตัวเหนือคนอื่น และยอมไม่ได้หากเลือดของพวกเขาถูกปนเปื้อน ยังมีอารยะธรรมแบบนั้นแทรกซึมอยู่ในสังคม พวกเขาแฝงตัว แสร้งทำตัวเป็นคนดีเหมือนเช่นคนอื่นๆ แต่ความจริงแล้ว...พวกเขาเหยียดหยันคนที่ต่ำกว่า รังเกียจ และไม่เต็มใจต้อนรับสักนิดเดีย
