“พี่หมอคะ...” อรอุษาผวา ทรงตัวลุกขึ้นยืน เธอเดินเข้าไปปรามภูมิภัทร หากเป็นเพราะเธอ ทำให้เขาผิดใจกับญาติสนิท เธอก็คงไม่สบายใจ
“ยะ! ฉันรู้แล้วว่าแม่อุษาน่ะ แม่ของลูกเธอ ฉันไม่คิดว่าคนฉลาดอย่างเธอ จะคว้าเอาแค่กรวดทรายข้างทางมาประดับเรือนแหวน แต่เอาเถอะ ...เธอเลิกกับแม่นี่แล้วนี่ นับว่าเธอยังมีความคิด ไม่เสียแรงที่ได้เลือดพ่อเธอมาบ้าง ฉันจะไม่ยุ่งกับเรื่องของแกก็ได้นะตาภูมิ ฉันจะถือเสียว่า คนที่กันฉันออกไป คือพวกเธอ ไม่ใช่เพราะฉัน”
“ครับ น้าพิมพ์เข้าใจแบบนั้นได้เลยครับ”
สำหรับพิมพ์ศรี ในสายตาภูมิภัทร หากจะเสียญาติคนหนึ่งไป เพราะสายตามืดบอดของเขา ภูมิภัทรก็ไม่เสียดาย
“ฉันจะไปคุยกับพี่นิ่มก่อนกลับ”
พิมพ์ศรีสะบัดหน้าใส่ นางเดินออกไปจนพ้นชายคาบ้านหลังเล็ก ภูมิภัทรจึงทิ้งตัวนั่ง เงยหน้ามองสีหน้าหมองๆ ของอรอุษา “อย่าไปใส่ใจเลยอุษา ครอบครัวพี่กับน้าพิมพ์ไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไร ยังงงอยู่เลยว่าทำไ
