“ฉันจะไม่มีวันเสียใจ” ชายหนุ่มพูดตัดบท เขาจับปลายคางอรอุษา และโน้มตัวลง ‘จูบ’ เพื่อตัดเสียงกวนใจน่ารำคาญ
อรอุษาพยายามขืนตัว แต่เธอจะสู้แรงปริวัตรได้เหรอ? ในยามปกติเธอก็ไม่เคยสู้เขาได้ เวลานี้สติของปริวัตรเหลือไม่เต็มร้อย ผสมกับแรงโกรธยิ่งทำให้เขามีกำลังแรงมากขึ้นนับเท่าตัว
“อะ…อื้อ…อย่า…อย่าทำอุษาเลยค่ะ”
ปริวัตรถอนจูบอย่างแสนเสียดาย และเมื่อชายหนุ่มไม่ได้ปิดปาก เสียงเว้าวอนก็ดังขึ้นมาให้เขาหงุดหงิดหัวใจเข้าพอดี สายตาเย็นชามองคราบน้ำตาที่ไหลเปื้อนนวลแก้มด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเต็มหัวใจ
“เลิกร้องไห้ได้แล้วอุษา ต่อให้เธอร้องไห้จนตาย...ฉันก็จะไม่หยุด!!” ชายหนุ่มตวาดเสียงแหบ
“อย่า...” หญิงสาวยกมือดันแผ่นอกเขาไว้ กันไม่ให้ปริวัตรลดตัวลงมาใกล้ ความรู้สึกหวามๆ ที่เขาเริ่มไว้ กำลังทำให้เธอหลอมละลาย
“อย่าห้ามฉันเลยอุษา เธอก็รู้นี่ ฉันชอบเธอแค่ไหน” ปริวัตรโน้มตัวลงมาใกล้ๆ เขากระตุกยิ้มมุมปาก ชาย
