ไม่จริงนะ กษัตริย์มาซาฮาฟนิยมแบบนี้เหรอเนี่ย แล้วเธอควรทำเช่นไรดี
“มีชุดอื่นไหมนาเดีย ฉันไม่ใส่หรอกนะ” นิลลนาปฏิเสธทันที คงไม่สามารถทนใส่มันได้หรอก
“เอ่อ... คือ... ชุดอื่นก็คล้ายกันค่ะ”
อยากจะบ้าตายใครจะไปใส่ลง ถ้าอย่างนั้นใส่ชุดเดิมยังดีกว่าอีก แต่มันก็คงมีกลิ่นเหงื่อแล้ว
“ชุดไหนก็ได้นาเดีย หรือชุดแบบเธอก็ได้ แล้วตอนกลางวันพระสนมคนอื่นใส่อะไรกันล่ะ อย่าบอกนะใส่แบบนี้เดินทั้งวันน่ะ” เธอชักฉุนขึ้นมา
“เอ่อ... ห้องเสื้อเตรียมมาให้แบบนี้ค่ะ นาเดียแค่ทำตามหน้าที่ คงไม่มีชุดสำรองแล้ว”
นิลลนาแหงนหน้ามองเพดานลิ้นดุนแก้ม เธอจะทำยังไงดีเนี่ย คืนนี้คงไม่มาวุ่นวายหรอกนะ ใส่ก็แล้วกันพรุ่งนี้ค่อยให้นาเดียจัดการเอามาเปลี่ยนให้ใหม่แต่เช้า
ร่างอรชรสาวเท้าออกมาจากฉากกั้นในสภาพสวมชุดนอน มองดูราวกับนักระบำเปลืองผ้า นาเดียกวาดตามองรอยยิ้มระบายทั่วในหน้า
“คุณสวยมากเลยค่ะ”
คนฟังไม่ยินดี รู้สึกโล่งจนต้อ
