ตอนที่ 10
1197 Words
ราชองครักษ์หนุ่มสาวเท้าหยุดยืนเบื้องหน้า นางกำนัลลุกแล้วก้าวตามไปอย่างเงียบๆ นางคงพอใจที่ได้เพื่อนเชื้อชาติเดียวกัน แล้วตัวพระองค์เล่าพอใจหรือไม่กับฝันค้าง จนถึงตอนนี้ยังรู้สึกกรุ่นภายในพระหทัยอยู่เลย
อัสลันหยุดยืนหน้าห้องนาเดียชำเลืองมองเล็กน้อยก่อนจับลูกบิดเปิดประตู คนในห้องชะงักดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนกคิดว่าเป็นกษัตริย์มาซาฮาฟบุกรุกเข้ามาอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นหญิงสาวผิวขาวเหลือง ผมสีดำสนิท ถูกรวบมัดไว้เรียบร้อยในชุดสาหรี กำลังก้าวเข้ามาหน้าตาหมดจด
เห็นหญิงแปลกหน้าหมอบอยู่กับพื้นท่าทางนอบน้อม นิลลนารีบตรงเข้าประคองด้วยความตกใจเพราะไม่เคยมีใครทำเช่นนี้
“หม่อมฉันชื่อนาเดียถูกส่งมาให้ปรนนิบัติพระสนมเพค่ะ”นาเดียรีบบอก
น้ำเสียงเปล่งออกมาเป็นภาษาไทยแม้ไม่ชัดเท่าเจ้าของภาษาแต่ฟังออกได้ง่าย คนฟังยิ้มแก้มปริ
“นี่เธอเป็นคนไทยเหรอ!”เธอถามน้ำเสียงตื่นเต้น
“หม่อมฉันเป็นลูกครึ่งเพคะ พ่อของหม่อมฉันเป็นคนไทย”
นิลลนาได้ฟังนึกยินดีอย่างน้อยก็มีเพื่อนที่พูดคุยภาษาเกิด ไม่เช่นนั้นเธอคงเบื่อหน่าย แต่คงไม่หรอกเพราะสักวันจะหนีจากวังอันแสนสวยงามแห่งนี้ให้จงได้ ร่างบางพยุงสตรีชาวซากวัยนั่งลงบนเก้าอี้หวายเบาะกำมะหยี่แล้วตนเองหย่อนก้นตรงข้ามกัน
“เราดีใจมากเลยที่มีคนพูดภาษาไทยได้อยู่ที่นี่”หญิงสาวยิ้มกว้าง
นาเดียวกวาดตามองอย่างชื่นชมต่อสตรีไทย ผิวพรรณขาวเนียนลออ ใบหน้ารูปไข่เรียวเล็ก เส้นผมนุ่มสลวยดูเงางาม ริมฝีปากระเรื่อสีชมพู่ แก้มแดงสุกปลั่งราวกับผลแอปเปิ้ล รูปร่างอรชรดูมีทรวดทรงน่ามอง
“หม่อมฉันก็ดีใจเพคะ ที่ได้มาปรนนิบัติพระสนม”
นิลลนายกมือห้าม “อย่าเรียกว่าปรนนิบัติเลย ฉันไม่ต้องการแบบนั้นหรอก แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าพระสนม ฉันไม่ได้เป็น”
“แต่หม่อมฉันจำเป็นต้องทำนะคะ เพราะถูกฝ่าบาทรับสั่ง หม่อมฉันไม่อยากบกพร่องต่อหน้าที่ค่ะ”
คนฟังระบายลมหายใจ อากาศไม่ร้อนเท่าใดนักแต่เธอไม่ได้อาบน้ำมานานแล้ว เหนียวตัวจนแทบทนไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นนาเดีย ฉันขออาบน้ำก่อนได้ไหมเหนียวตัวสุดๆ แล้วก็... กับฉันไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์เพราะฉันไม่ใช่ราชวงศ์ เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง”
“เอ่อ...” นาเดียอึกอัก “คงไม่ดีหรอกเพคะ”
นิลลนาถอนหายใจยาว
“เชื่อฉันเถอะนาเดีย ฉันไม่ชอบพิธีรีตองอะไร ความจริงอยากหนีให้พ้นๆ เสียจากที่นี่ แต่หนทางยังไม่มี ฉันอยากได้เพื่อนไม่ได้อยากได้คนรับใช้”
“แต่ถ้าใครได้ยินเข้า พระสนมจะถูกตำหนิเอาได้ แล้วหม่อมฉันจะถูกลงโทษด้วย” นาเดียหลุบตามองพื้น
“ถ้าอย่างนั้นเวลาอยู่ข้างนอกนาเดียค่อยใช้คำราชาศัพท์กับฉันก็แล้วกัน ฉันเองก็เห็นใจไม่อยากเห็นเดียถูกลงโทษ ได้ไหม”
ข้ารับใช้ระบายยิ้ม เป็นเช่นนี้เธอค่อยโล่งใจ ไม่อยากนั้นพระสนมอาจถูกตำหนิ เธออาจต้องได้รับโทษอีกด้วย
“ได้เพคะ”
“ยังไม่ทันไรเลย ใช้คำราชาศัพท์กับฉันอีกแล้ว” นิลลนาระบายยิ้ม
“ได้ค่ะ”
จบบทสนทนา นาเดียเดินตรงเข้าด้านหลังม่านซึ่งเป็นฉากกั้นสำหรับห้องน้ำ จัดการเปิดก๊อกในอ่างหินขนาดใหญ่ แล้วออกมาด้านนอกเพื่อไปยังห้องเก็บเครื่องหอมและดอกไม้นานาพรรณ พระสนมที่นี่ต่างใช้มันชำระผิวกายให้สะอาดหอมจรุงใจเพื่อมัดใจต่อองค์กษัตริย์
ข้ารับใช้สาวเลือกกลิ่นน้ำหอมพร้อมดอกกุหลาบแดง เดินตรงมายังห้องบรรทมพระสนม แล้วหลบเข้าด้านหลังฉากอีกครั้งเทกลิ่นกุหลาบลงตามด้วยดอกไม้ แล้วก้าวมาด้านนอก
“เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณจะลงแช่เลยไหม เดี๋ยวนาเดียช่วยถอดเสื้อผ้าให้” เธอบอกแล้วรีบก้าวเข้าใกล้
นิลลนาลุกยืนยกมือห้าม “ไม่ต้องเลยจ้ะ ฉันทำเองได้”
คนตัวเล็กสาวเท้าไปยังฉากกั้นปลดเสื้อผ้าตนเองออก มองดูในกระจกเห็นร่องรอยของพระองค์อย่างชัดเจน ขอบตาเริ่มผ่าวร้อนน้ำตาเอ่อ ทำไมเธอต้องมาเผชิญชะตากรรมเช่นนี้ด้วย อยากกลับเมืองไทยก็ไม่ได้ กลายเป็นนางสนมด้วยการถูกบังคับ
ร่างบางลงแช่น้ำเพื่อผ่อนคลายกลิ่นหอมทำให้อยากหลับตาลง อย่างน้อยช่วงเวลานี้ขอเพียงฝ่าบาทไม่มายุ่งเกี่ยวคงดี หากทรงติดใจนางสนมคนใดคนหนึ่งคงทำให้เธอคลายไปได้หลายเปราะทีเดียว นาเดียยืนมองอย่างกระสับกระส่าย ปกติแล้วสนมนางอื่นต้องมีคนคอยถูหลัง ขัดผิว แต่ทว่ากับพระสนมนิลลนา พระนางไม่ต้องการเลย หากไม่ทำตามหน้าที่ฝ่าบาทจะทรงตำหนิเธอหรือเปล่า
“ให้ฉันช่วยถูหลังให้ไหมคะ” นาเดียตะโกนถามผ่านฉากกั้น
“ไม่ต้องจ้ะนาเดีย ฉันทำเองได้”
“แต่ว่า...”
“ไม่ต้องกลัวหรอกในห้องนี้ไม่มีใครอยู่ทำตัวตามสบายเถอะ ไม่มีใครว่าเธอได้ ถ้าว่าฉันจะออกรับแทน”
คนฟังก้มหน้านิ่ง “นาเดียแค่ต้องการทำหน้าที่ค่ะ เพราะปกตินางกำนัลต้องคอยปรนนิบัติพระสนมของฝ่าบาทอยู่แล้ว”
“นาเดียนี่มันยุคไหนแล้ว ฉันอยู่เมืองไทยทำอะไรเองจนชินให้มีคนมาคอยช่วยเหลือมันแปลกๆ น่ะจ้ะ ฉันอยากคุยกับนาเดียเหมือนเพื่อนมากกว่าข้ารับใช้นะ”
นางกำนัลอย่างเธอคอยปรนนิบัติรับใช้มาตลอด เกิดตื้นตันขึ้นมา เพิ่งเคยเห็นพระสนมมองเธอเหมือนเพื่อนมากกว่าข้ารับใช้อันเหยียบย่ำได้ตามอำเภอใจ เสียงเงียบด้านนอกทำให้คนหลังฉากรู้สึกแปลกใจ
“นาเดีย ยังอยู่ไหม” นิลลนาร้องเรียก
“อยู่ค่ะ มีอะไรให้นาเดียรับใช้เหรอคะ”
“ไม่มีหรอกจ้ะ นึกว่านาเดียหายไปไหน” เธอหัวเราะร่าแล้วจัดการกับคราบไคลบนตัวเองต่อ
นางกำนัลสาวกรีดน้ำตาตนเองแล้วอมยิ้ม หากเป็นพระสนมองค์นี้ เธอคงปรนนิบัติด้วยความเต็มใจ ไม่ต้องหวาดหวั่นว่าตนจะทำอะไรไม่ถูกใจอีก
นิลลนาจัดการกับตนเองเรียบร้อยลุกยืนก้าวเท้าออกจากอ่าง ใช่สิ เธอไม่มีชุดเลยเพราะถูกพาตัวมาโดยที่สัมภาระยังคงค้างอยู่ในโรงแรม แล้วจะใส่อะไรได้ล่ะ
“นาเดีย”
คนถูกเรียกชะงัก “คะ”
“มีชุดไหม ฉันไม่มีชุดใส่เลย”
“มีค่ะ นาเดียตั้งไว้ตรงเก้าอี้ข้างอ่างน้ำเห็นไหมคะ”
เธอมองตามเห็นชุดสีแดง คิ้วบางขมวดมุ่นหยิบมันออกมาดู ท่อนบนเป็นชั้นในสีแดงสดมีระบายตรงชาย พร้อมด้วยกางเกงชั้นในจีสตริง กระโปรงผ้าบางเบา เท่าที่มองมีไว้สำหรับใส่เต้นระบำหน้าท้องอันแสนเย้ายวนตาต่อเพศตรงข้าม หากใส่มีหวังคงถูกคุกคามทางเพศแน่
“นาเดียนี่มันชุดอะไรกัน”
“เป็นชุดนอนค่ะ พระสนมสวมใส่กันทั้งนั้น”
- Writer
