กษัตริย์มาซาฮาฟทรงชะงักด้วยความแปลกพระทัย ก่อนแย้มสรวลด้วยความพอพระทัยต่อสิ่งที่นางกระทำในตอนนี้ พระหัตถ์เริ่มเลื่อนลูบไล้แผ่นหลังแผ่วเบาคนตัวเล็กขนลุกเกรียว
“ยะ...อย่านะเพคะ ทรงทำเช่นนี้กับหม่อนฉันไม่ได้”หญิงสาวร้องห้ามเสียงสั่น
“ทำไมถึงทำไม่ได้ล่ะนิลลนา”ทรงตรัสเสียงแหบพร่า สูดกลิ่นหอมมวลบุบผชาติจากกลิ่นกายอันแสนนุ่มเนียน
“เพราะหม่อมฉันไม่ยินยอมยังไงล่ะเพคะ!”
“เจ้าคิดว่าห้ามข้าได้อย่างงั้นหรือนิลลนา รู้สถานะตัวเองหรือเปล่าว่าอยู่ที่ไหน”
คนฟังนิ่งงันทำเช่นไรดี ดูเหมือนเธอคงยั่วโมโหฝ่าบาทเอาเสียแล้ว แบบนี้มีแต่เสียงเปรียบน่ะสิ เริ่มครุ่นคิดหนักทันใด จะหาทางทำให้ฝ่าบาทยอมปล่อยได้อย่างไร
“ฝ่าบาท หม่อมฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอพระองค์ทรงเมตตาด้วยนะเพคะ”เธอรีบเอาอาการป่วยมาอ้าวทันที เพราะเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา
“ข้าถามคาซาลแล้วเกี่ยวกับอาการของเจ้านิลลนา”
เธอจะสิ้นไร้หนทางเช่นนี้หรือ ไม่หรอ
