ข้ารับใช้สาวลุกยืนเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าออกมาหนึ่งชุด เพราะเห็นเจ้านายตนเองไม่สวมใส่อะไร นิลลนามองตนเองแก้มเนียนเริ่มแดงปลั่งเพราะความขัดเขิน
“ขอโทษนะคะที่ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้คุณในบ่อกลางแจ้ง”
“ไม่เป็นไรหรอกนาเดียอย่าคิดมาก ดีเหมือนกันฉันจะได้ระวังตัวเอาไว้”
เธอรับเสื้อผ้ามาสวมใส่เรียบร้อย ก่อนสาวใช้ประจำกายหายออกจากห้อง นิลลนาทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งแล้วระบายลมหายใจ คราวนี้พระองค์จะทรงรู้จักกับคำว่ามารยาอิสตรีอย่างแท้จริง
พระวรกายสูงใหญ่เอนพิงพระเก้าอี้เปลือกพระเนตรหรี่ลงสีพระพักตร์ครุ่นคิดตลอดเวลา ขณะอยู่ในห้องทรงอักษร ราชองครักษ์เห็นความผิดปกติของกษัตริย์อย่างชัดเจนจนอดเปิดปากสอบถามไม่ได้
“ฝ่าบาททรงมีเรื่องกวนพระทัยหรือพะยะค่ะ”
กษัตริย์มาซาฮาฟทรงมององครักษ์คู่ใจทรงระบายพระอัสสาสะ
“ไม่มีอะไรหรอกอัสลัน ก็แค่อยากรู้ว่านางจะทำอะไร”
“นาง... หมายถึงพระสนมหรือพะยะค่ะ”
“ใช่”
อัส
