บทที่ 5 คนสำคัญ
885 Words
“...รู้แล้วแกก็ไปคุยกับหมอนั่นให้กลับมาทำชมรมกับเรา อย่างน้อยก็ได้สตาฟมาเพิ่ม เผลอ ๆ อาจจะได้เยอะกว่ายี่สิบคน”
“เห็นด้วย” ครามยกมือขึ้น ครามก็หล่อมากพอดึงสาว ๆ แต่ก็ติดตรงที่มีแฟนแล้ว ฉันส่ายหน้าเบา ๆ มันไม่ดีหรอกที่เราจะยังติดต่อกัน เราเลิกกันแล้ว
“สตาฟต้องเป็นคนมีแฟนแล้ว”
“ก็ควินตันมีแฟนแล้วไง” พูดไม่ออกเลย ลืมไปเสียสนิทว่าไอ้นั่นนอกใจฉัน “เถอะน่า มันก็นานแล้ว”
“อือ ๆ” ฉันพยักหน้ารับ ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เสียใจเรื่องของควินตันแล้วล่ะ เดี๋ยวจะลองไปคุยดู
“เอ...ทำไมแกตอบตกลงง่ายจัง หรือว่าห้องหัวใจมีใครมาแทนที่แล้ว”
“หือ พะพูดอะไรของแก ใครจะมาแทนที่ไม่มีหรอก” ฉันส่ายหน้าเบา ๆ ทว่า
ติ้ง!
หมับ!
“อ๊ะ...ยังไม่รับอีกเหรอเนี่ย!” อยู่ ๆ เสียงแจ้งเตือนไอจีของฉันก็ดังขึ้น ทำให้ฉันรีบคว้าโทรศัพท์มาดู ทว่ากลับไม่ใช่อย่างที่คิด แต่พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นยัยนัตตี้กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่
“อะไรของแก”
“ฮ่า ๆ เขิน ๆ ทำเป็นเขิน” ฉันกลอกตาไปมา ฉันยังไม่ได้เขินอะไรเลยนะ จะเขินอะไรล่ะ ก็ไอ้หมอนั่น...
ติ้ง!
“กรี๊ดดดด รับแล้ว!!” ฉันส่งเสียงกรีดร้องดังลั่นเมื่อหน้าจอโทรศัพท์มันขึ้นมา @TanThai accept your follow request นั่นหมายความว่าเขารับฟอลไอจีฉันแล้ว!
“หึ นี่น่ะเหรอไม่สนใจ” ฉันได้ยินเสียงของยัยนัตตี้แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจ รีบกดเข้าไปดูหน้าไอจีว่าเขาโพสต์อะไรบ้าง ทว่า
“อ้าว...มีแต่แมว” พอกดเข้าไปดูรูปกลับมีแต่รูปแมว ทำเอาฉันหน้าแห้งทันที จะส่องดูหน่อยว่า...มีแฟนหรือเปล่า
“หึ แมวที่บ้านของแทนน่ะ เยอะอยู่นะ น่าจะเป็นทาสแมว”
“เหรอ...” ฉันกดเข้าไปดูแมวตัวสีเทาขนยาว ๆ พร้อมกับอ่านแคปชัน ‘เจนนี่’ เอ...แปลก ๆ แฮะ “แมวชื่อเจนนี่ด้วย”
“หืม เจนนี่เหรอ” นัตตี้ชะโงกหน้ามาดูหน้าจอโทรศัพท์ของฉัน ทว่า
“ก็ไม่แปลก แมวฉันชื่อลิซ่า” ครามพูดขึ้น ก่อนจะโดนยัยนัตตี้ดึงหู
“มีแฟนแล้ว บอกให้เปลี่ยนชื่อเป็นอย่างอื่นทำไมต้องตั้งชื่อเป็นผู้หญิงคนอื่นด้วย” ฉันปล่อยให้สองคนนี้ทะเลาะกัน ก่อนจะหันมาสนใจไอจีของเขาต่อ คงไม่แปลกที่เขาจะตั้งชื่อแมวว่าเจนนี่ เพราะเป็นชื่อผู้หญิงที่เป็นสมาชิกวงแบล็กพิ้งค์ที่ดัง ๆ ผู้ชายก็คงชอบกันล่ะมั้ง
“เอ...จบที่เดียวกันด้วยแฮะ” ฉันเห็นรูปที่เขาถ่ายกับเพื่อน ๆ กลุ่มใหญ่ เป็นชุดนักเรียนเดียวกันกับโรงเรียนของฉัน ไม่แปลกที่เรียนโรงเรียนนี้ แต่แปลกที่เขาบอกว่าไม่รู้จักฉัน ทั้ง ๆ ที่ตอนเรียนฉันป๊อปมาก
“เอ้อ!...ฉันคิดออกละ” อยู่ ๆ ยัยนัตตี้ก็โพล่งเสียงออกมาหลังจากทะเลาะกับครามเสร็จ ฉันหันไปมองเธอ
“เราก็ไปหาผู้ชายหล่อ ๆ มาล่อคนสมัครด้วยดีมะ ไม่ต้องเอาความสมัครใจ แต่เราไปเอาคนดัง ๆ มาสมัครใช่ป่ะ สมาชิกในชมรมที่จะร่วมเล่นเกมจับคู่ก็จะได้มาสมัครกันเยอะ ๆ คลิปยูทูบก็จะได้ดังไปด้วย”
“จริงด้วยแฮะ ใคร ๆ ก็อยากเป็นแฟนกับคนหล่อ คนสวย คนเก่งกันทั้งนั้น ถ้าดึงมาได้ก็คงมีคนมาสมัครเยอะ”
“น้องแทนไทด้วย”
“หือ...หมอนี่เนี่ยนะ มีคนติดตามแค่สองร้อยกว่าเอง ไม่เห็นดังตรงไหน”
“ไม่ดัง? หรือแกไม่รู้ย่ะ นี่แกไม่ได้เข้าไปดูในเพจ FU Sexy Boy ใช่ไหม คนกดไลค์รูปน้องเป็นหมื่นคน ที่แกเห็นคนติดตามน้อยเพราะเขาไม่รับต่างหาก”
“หือ...” น่าคิดแฮะ แต่ว่าถ้าเขาดังแล้วเท่ากับว่ามีคนขอฟอลโลว์เยอะมากแน่ ๆ เลย แสดงว่าที่เขารับฉันนั้น... “กรี๊ด!”
“โอ๊ย! อะไรของแกเนี่ยยัยคอนกหวีด!” ครามตะคอกเสียงดังเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของฉัน ซึ่งหมอนี่ชอบเรียกฉันว่านกหวีดเพราะฉันชอบกรี๊ดมาก ๆ
“มีเรื่องอะไรดี ๆ ล่ะ” นัตตี้ว่าอย่างรู้ใจ
“แกบอกว่าเขาไม่ค่อยรับคนใช่ป่ะ แต่เขารับฉันแสดงว่าฉันก็สำคัญน่ะสิ” ฉันว่าด้วยความดีใจ แต่ เอ...ฉันดีใจขนาดนี้ได้ยังไง!
“คนสำคัญเหรอ มือเขาอาจจะไปโดนก็ได้มั้ง”
“ไอ้คราม! ไม่ขัดความสุขเพื่อนมันจะตายไหม” นัตตี้หันไปทึ้งผมแฟนตัวเอง ซึ่งคำพูดนี้ก็น่าคิด แต่...บ้าหน่า ใครมันจะไปมือลั่นกดโดนฉันพอดี เอาเป็นว่าลองส่งข้อความไปก่อนดีกว่า
“ไง...” ฉันส่งไปก่อน แต่เดี๋ยวนะ...ให้ตายสิอยู่ ๆ ฉันก็ส่งข้อความหาผู้ชายก่อน ไม่จริง ๆ โลกถล่มฟ้าสลายคนอย่างเจนนี่ไม่มีทางส่งข้อความหาผู้ชายก่อน!
แต่ก็ส่งไปแล้ว >///<
- Writer
