บทที่ 6 แฟนใหม่ของแฟนเก่า

946 Words
เวลาต่อมา... แทนไทยังไม่ตอบข้อความของฉัน มันแย่มากที่ฉันกำลังนั่งรอข้อความจากผู้ชายที่เพิ่งเจอกัน แต่ยัยนัตตี้บอกว่าเราสองคนเคยเจอกัน เพราะน้องเขาอยู่บ้านติดกับยัยนัตตี้และฉันก็ไปบ่อย แต่ก็นั่นแหละ ฉันไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนนอกจากควินตัน เราคบกันมานาน และเขาก็ขี้หวงมาก หลังเลิกเรียนฉันก็มาทำตามที่ยัยนัตตี้คิด นั่นคือมาหาควินตันที่คณะวิศวะฯเพื่อขอให้เขากลับไปอยู่ชมรม ฉันเพิ่งสังเกตว่าคณะวิศวะฯอยู่ติดกับคณะทันตแพทย์ แทนไทเรียนที่นี่แน่ ๆ ...บ้าหน่า ใครจะเดินไปดูกัน แต่เอ...ทำไมฉันมาอยู่ที่คณะทันตะฯได้ล่ะ อึกอักเล็กน้อยหลังจากรู้ตัวว่าเผลอเดินมาที่คณะทันตะฯแล้ว สายตาหลายคู่กำลังมองมาที่ฉัน ซึ่งฉันเหมือนกับตัวสัตว์ประหลาด ถ้าจะว่าอย่างนี้ก็ไม่ผิด ...ฉันอยู่ในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นจุดจู๋ และย้อมผมสีแดง แปลกแยกจากคนที่นี่ที่มักแต่งกายด้วยระเบียบของมหา’ลัยทั้งชุดนักศึกษาเรียบร้อยบางคนก็ใส่เสื้อกาวน์ด้วย ทว่า “โอ๊ะ! อยู่ที่นี่จริงด้วย” ฉันอุทานเสียงหลงเมื่อมองเห็นใครบางคนที่ฉันอยากเจอ แทนไท...ผู้ชายตัวสูงอยู่ในชุดนักศึกษา เขาดูหล่อสะอาดสะอ้านเหมือนลูกคุณชายประมาณนั้น แต่งตัวเนี้ยบตามฉบับของแพทย์ ถ้าฉันเดินเข้าไปหาเขา เขาจะคิดว่าฉันมาตามเขาหรือเปล่า รู้งี้น่าจะลากยัยนัตตี้มาด้วย แต่ยัยนั่นก็ติดแฟน ทว่า “นี่ใช่แฟนเก่าพี่ควินตันไหมวะ มาทำไมที่นี่อ่ะ” “แก...เลิกกันไม่ดีเลย ฉันเห็นพี่ควินตันลบรูปนางออกหมดเลยนะ” เสียงซุบซิบนินทาดังเข้าหู ทำให้ฉันหมดอารมณ์ที่จะอยู่ที่นี่ก็เลยหมุนตัวเดินกลับ ทว่าวินาทีนั้นเองที่หางตาของฉันมองเห็นว่าแทนไทมองเห็นฉันแล้ว แต่เอาเถอะ...ไว้วันหลังก็แล้วกัน ฉันเดินกลับมาที่คณะวิศวะฯแล้วก็เจอควินตัน...กับนังผู้หญิงหน้าด้านคนหนึ่ง “เจนนี่...” ควินตันเห็นฉันก่อน ผู้ชายตรงหน้าเป็นลูกครึ่งอังกฤษ เขาหล่อมากพอที่จะได้เป็นพระเอกและกำลังดัง ควินตันมองฉันด้วยแววตารู้สึกผิด ซึ่งผู้หญิงข้าง ๆ เขาก็เป็นดาราที่ดังอยู่แล้ว “ฉันมีธุระอยากขอคุยกับควินตันหน่อย” ฉันว่าเสียงเรียบ ควินตันไม่มีคุณค่ามากพอให้ฉันร้องไห้คร่ำครวญ เขาเป็นคนนอกใจฉันกับนังผู้หญิงคนนี้ และฉันไม่จำเป็นต้องเซ้าซี้ “ควินตัน เค้าว่าอย่าเลยดีกว่านะ เค้าเป็นห่วงควินตันน่ะ” นางผู้หญิงข้าง ๆ เขาว่าน้ำเสียงออดอ้อน ให้ตายเถอะฉันจะอ้วก “ไม่เป็นไรหรอก เจนนี่ไม่ใช่คนใจร้ายหรอก” “หึ...” ฉันแค่นหัวเราะออกมา ตอนนี้เราสามคนยืนอยู่บนฟุตบาทหน้าตึกคณะวิศวกรรม “แต่ดูเธอเหมือนจะโกรธพี่อยู่นะคะพี่ควินตัน” “โอ๊ย! ปลอมแค่หน้าก็พอนิสัยไม่ต้องปลอมด้วย!!” ฉันโพล่งเสียงออกมาอย่างคนเหลืออด ทำเอาผู้หญิงตรงหน้าสะดุ้ง มากไปกว่านั้น...ควินตันก็มองฉันด้วยสายตาไม่พอใจอีกด้วย “ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้น ฉันแค่จะมาบอกให้นายกลับไปอยู่ที่ชมรมของฉัน ถ้ายังคิดว่าที่ผ่านมาเราเคยรักกัน” ฉันรีบพูดให้จบ ๆ แววตาของควินตันทำให้ฉันเกลียด ก่อนที่ “ฉันไม่อนุญาตหรอก เธอเป็นแฟนเก่า เธอคิดว่ามันเหมาะสมนักหรือไงที่จะมาชวนแฟนคนอื่นไปทำกิจกรรมร่วมกัน” “อ้อ แล้วมันเหมาะสมนักหรือไงที่เธอมาแย่งเขาไปจากฉัน ส่วนไอ้นี่ก็เลวมากเหลือเกินนะ ถ้าจะเลิกกับฉันก็หาผู้หญิงดี ๆ กว่าฉันหน่อยไม่ได้หรือไง นี่อะไร...” “แก...” “ปลอมทั้งตัว” เพี๊ยะ! ใบหน้าของฉันสะบัดทันที ความเจ็บแปล๊บใบหน้าไม่เท่าเจ็บใจ ฉันหันไปมองควินตันที่ยังคงยืนนิ่งปล่อยให้อีผู้หญิงคนนี้ตบหน้าฉัน ทว่า ปิ๊ด! เสียงบีบแตรรถก็ทำให้ฉันสะดุ้ง ก่อนจะรู้ตัวว่าตัวเองได้ถอยลงมาที่ถนนแล้ว ทว่าคนที่อยู่ในรถนั้น “แทนไท” ฉันพึมพำชื่อเจ้าของรถยนต์ออดี้นี้ และเขาก็รอให้ฉันขึ้นไปบนฟุตบาท วินาทีนั้นเองที่ฉันคิดจะทำอะไรบางอย่าง รีบยื่นมือไปตบหน้าแฟนใหม่ของควินตัน เพี๊ยะ! “กรี๊ดด!!” ก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูรถคันหรูของแทนไท ทำเอาเจ้าของรถตกใจดวงตาเบิกกว้างทันที “ขับไปก่อน!” “ทำบ้าอะไรของเธอ” เขาไม่ขับไปตามที่ฉันบอก ฉันก็เลยยื่นมือไปดึงพวงมาลัยรถของเขาอย่างถือวิสาสะ “เธอ!” “ไปเถอะขอร้องล่ะ ฉันอยากให้ผู้หญิงคนนั้นหัวเสียที่เอาคืนไม่ได้” ฉันส่งสายตาอ้อนวอนเขา กระทั่งเขายอมขับรถออกไปในที่สุด เห็นอย่างนั้นฉันก็เลยกดปุ่มเลื่อนกระจกลงแลบลิ้นให้กับแฟนใหม่ของควินตันด้วยความสะใจ ซึ่งอีกฝ่ายกำลังโวยวายกับควินตัน ราวกับกำลังทะเลาะกันอยู่ เห็นอย่างนั้นก็ยิ่งสะใจ แต่พอหันหน้ามามองคนขับรถนั้น “อุ้ย!...” เขาก็มองฉันด้วยความไม่พอใจ แทนไทมีสีหน้าหงุดหงิดมาก ๆ หงุดหงิดชนิดที่ว่าใบหน้าของเขาคงไม่เคยสัมผัสคำว่ามีความสุขมาก่อนในชีวิต...
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD