บทที่ 11 ฉันจะมีแฟนก่อนวาเลนไทน์
1020 Words
“แกหมายความว่าแกจะลงเล่นหาคู่ด้วยงั้นเหรอ”
“ใช่”
“อ้าว! แกไม่เข้าใจเหรอที่ฉันแนะนำแทนไทให้ก็เพราะอยากให้แกมีแฟนแล้วแกจะได้เป็นประธานชมรมไง” ฉันส่ายหน้าเบา ๆ
“เราจะตั้งกติกาใหม่ โดยการที่ฉันเป็นทั้งประธานแล้วก็เป็นทั้งคนลงเล่นด้วย ใส่โฆษณาลงไปเลยว่า ประธานจะลงเล่นด้วย ฉันจะมีแฟนก่อนวาเลนไทน์ คนคนนั้นไม่ว่าจะเป็นใครต้องยอมสารภาพรักกับฉันในวันวาเลนไทน์”
“เอ่อ ถ้าไม่มีล่ะ เอ่อ ฉันหมายถึง แกก็รู้ว่าถ้าตอนสุดท้ายแกไม่ได้ถูกสารภาพรักแล้วจะไม่แห้วเหรอ หมายถึงจะมีคนเข้ามาดูน้อยไหมอ่ะ” นัตตี้คงกังวลเรื่องยอดคนมาดูยูทูบ เพราะเราได้รายได้ในส่วนนี้ด้วย
“ไม่ต้องกังวล แทนไทไง ฉันจะทำให้หมอนั่นมาสารภาพรักกับฉัน”
“เอ่อ...”
“แกไม่เชื่อฉันเหรอ” ยัยนัตตี้ผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมกับทำหน้าตาว่าคงเป็นไปไม่ได้ราวกับว่ารู้อยู่แล้ว
“ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้นะ แต่ว่าแกไปชวนน้องเขามาเล่นให้ได้ก่อนเถอะย่ะ”
เอ่อ..จริงด้วยแฮะ
“โอเค ฉันไปชวนคืนนี้แหละ เพราะว่าเขาอยู่ห้องตรงข้ามฉันเอง” ยัยนัตตี้ถึงกับกุมขมับให้กับการลงทุนลงแรงของฉัน แต่ฉันคิดว่ามีความเป็นไปได้นะที่เขาจะมาสารภาพรักกับฉัน อย่างน้อยเมื่อคืนฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเขา เขาอาจจะชอบคนตลกก็ได้ คิดว่านะ
ตกเย็น...
ฉันกลับมาเอาของใช้ที่บ้าน รู้สึกดีไม่น้อยที่พ่อไม่อยู่บ้านก็เลยเก็บของอย่างสบายอารมณ์
“คุณหนูจะไม่กลับมาแล้วเหรอคะ”
“กลับสิคะป้าน้อย” ฉันเอ่ยบอกคนรับใช้ ซึ่งเธอไม่ต่างจากพี่เลี้ยงของฉัน “หนูแค่ยังไม่พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงนี้ค่ะ และก็...มีบางอย่างให้ทำที่คอนโดด้วย”
“หือ บางอย่าง?”
“ตามหารักแท้น่ะค่ะ คิก ๆ” ฉันว่าแกมหัวเราะอย่างคนอารมณ์ดี ซึ่งป้าน้อยก็กำลังช่วยเก็บเสื้อผ้าให้ฉันด้วย
“ดีใจที่คุณหนูได้เจอรักแท้ค่ะ คนเก่าก็ช่างมันนะคะ”
“นั่นสิ ช่วงนี้หนูลืมความเศร้าจากควินตันไปเลย” หรือจะจริงอย่างที่เขาว่ากัน การจะลืมแฟนเก่าได้ก็ต้องมีใหม่ ไฉไลกว่าเดิม หล่อกว่าเดิมแถมเรียนทันตแพทย์อีกด้วย ปวดฟันก็ไม่ต้องกลัว แต่ว่าถ้าโดนฟัน โอ๊ะ...ฉันคิดอะไรของฉัน
“คุณหนูเป็นอะไรคะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บิดไปมามีอะไรหรือเปล่าคะ” ป้าน้อยจับตัวฉันพลิกไปพลิกมาราวกับว่าฉันถูกตัวอะไรกัด แต่ความจริงฉันแค่เขินความคิดของตัวเองแค่นั้น
“เปล่าหรอกค่ะ เสร็จแล้วเอาไปแค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวมาเอาทุกอาทิตย์”
“โอเคค่ะ ถ้าคุณหนูอยากกินอะไรก็โทรหาป้าได้เลยนะคะ ป้าจะทำไปให้”
“โอเคเลยค่ะ” ฉันฉีกยิ้มกว้างก่อนจะโผลเข้ากอดป้าน้อย ฉันรักของฉันเหมือนกับเป็นแม่เลยล่ะ ทว่า
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“กลับมาแล้วเหรอเจน” เสียงคุณพ่อ ท่านคงมาเคาะประตูเรียกฉัน
“ป้าว่าคุณหนูคุยกับคุณท่านดี ๆ ดีกว่านะคะ เมื่อเช้าคุณนภาเธอดูเป็นคนดีมากเลยค่ะ ลูกสาวก็น่ารักเหมือนตุ๊กตา คงไม่มีพิษมีภัยหรอกค่ะ”
“นั่นแหละค่ะที่ฉันกลัว” ฉันก้มหน้าลง ทั้งคู่มีบุคลิกผู้ดีและน่ารักมากแค่เห็นฉันก็รู้สึกได้ว่าสองแม่ลูกนี้ไม่ได้เลวร้าย แต่ถ้าทั้งสองคนนี้ดีมาก ฉันก็คงถูกแย่งความรักจากคุณพ่อไปหมด
...ฉันลาป้าน้อยเสร็จก็เดินออกมาจากห้อง เห็นคุณพ่อยืนรออยู่ ท่านมีสีหน้าเป็นกังวลมาก
“คุยกันหน่อยไหม”
“ค่ะ” ฉันตอบเสียงเรียบ ก่อนที่คุณพ่อจะค่อย ๆ อธิบาย
“พ่อกับน้าภาคบกันมาสองเดือนแล้ว เธอเป็นคนดีลูกสาวก็เป็นคนดี...”
“หนูรู้ค่ะ หนูไม่ได้ว่าอะไร อีกอย่างหนูไม่มีสิทธิ์ไปหวงคุณพ่อหรอกค่ะ ที่หนูไปนอนคอนโดเพราะต้องทำชมรมจริง ๆ” ฉันว่าเสียงสั่น ความเจ็บปวดคือฉันเป็นแค่ลูกบุญธรรม ไม่มีสิทธิ์ไปห้ามอะไร
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์อะไรล่ะ พ่อเลี้ยงหนูมาก็รักหนูเหมือนลูกแท้ ๆ อย่าพูดแบบนี้เลย”
“รักเหรอคะ อึก ถ้ารักพ่อน่าจะถามหนูบ้าง ให้หนูเตรียมใจว่าพ่อกำลังปันพื้นที่นี้ให้คนอื่นด้วย” อยู่ ๆ น้ำตามากมายก็ไหลออกมา ฉันรีบสูดน้ำมูกและยกมือขึ้นปาดน้ำตาทันที
“เจนนี่...”
“หนูขอเวลาปรับตัวค่ะ หนูไม่ได้ห้ามอะไรเลย แล้วก็อยากให้คุณพ่อมีความสุขค่ะ หนูแค่ขอเวลาสักพัก” ฉันพูดออกมาจากใจ ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณพ่อ ท่านเป็นผู้มีพระคุณต่อฉัน
“โอเค ถ้าหนูพร้อมก็กลับมานะ ถ้าต้องการอะไรก็โทรหาพ่อ”
“อึก ขอบคุณค่ะ หนูจะกลับมาแน่ ๆ ค่ะ” คุณพ่อขยับเข้ามาหาฉันก่อนจะรั้งฉันไปกอด ท่านไม่ค่อยแสดงออกแบบนี้ แต่พอได้กอดก็รู้สึกว่าท่านก็เป็นห่วงความรู้สึกของฉันไม่ใช่น้อย
...พอเดินออกมาจากบ้านก็เป็นพั้นซ์กับแม่ของเธอยืนมองอยู่ ทั้งคู่เหมือนจะเข้ามาหาฉัน แต่ฉันก็ไม่อยากคุยด้วย
“ไว้หนูพร้อมหนูจะคุยด้วยค่ะ” ฉันว่าขึ้นโดยไม่ได้มองหน้าท่าน ทว่า
“ถ้าเรื่องของพี่แทนไท ฉันขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ” เสียงเล็กของพั้นซ์ก็ดังขึ้น นั่นทำให้ฉันหันขวับมามองทันที เธอต้องการอะไรกันแน่
- Writer
