เธอเดินตามหญิงสาวผู้นั้นไปห่างๆ
“ที่นี่มีคนงานกว่าสามสิบชีวิต ค่อยๆ ทำความรู้จักไปนะ พี่ชื่อใบเตย...เป็นกึ่งๆ ผู้จัดการร้าน...” หล่อนเฉลยตำแหน่งตัวเอง...พร้อมกับแจงรายละเอียด
หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก...เธอกวาดตามองไปรอบๆ ตัวด้วยความทึ่ง! แหล่งบันเทิงในต่างประเทศเธอเที่ยวมาจนปุ แต่ที่นี่กลับหรูหรา เทียบเท่าสถานที่ที่เธอเคยผ่านตามาเลย เขาช่างล้ำสมชื่อ ‘เจ้าพ่อแหล่งบันเทิง’ จริงๆ
“เธอทำตรงนี้นะ คิดเงิน แล้วก็พริ้นต์บิล พร้อมกับรายงานรายรับตอนเลิก...”
หญิงสาวมองอุปกรณ์ตรงหน้างงๆ เธอหันไปยิ้มแหยๆ ให้เพื่อร่วมงานรุ่นพี่
“นั่งลงเถอะ เดี๋ยวจะสอนวิธีใช้ให้...มีรายละเอียดมากหน่อยนะ หากเงินหายเธอต้องรับผิดชอบ” เกิดมาคณานางค์ไม่เคยแตะต้องอุปกรณ์พวกนี้เลย ดีแต่สำรวยไปวันๆ พอถึงเวลาต้องทำงานเข้าจริงๆ เธอเลยกลายเป็นคนโง่
“ไม่ยากหรอกนะ...ดีกว่าออกไปเดินเสิร์ฟอาหารเยอะ สวยๆ แบบนี้แขกคงลวนลามตายเลย” บร
