กว่าพวงดอกแก้วจะนำพาอาหารในจานนั้นลงสู่กระเพาะทั้งหมด ก็ใช้เวลานานพอสมควร ซึ่งในตอนที่ฐานทัพพาเธอออกมาจากร้านอาหารนั้น กรกนกและเพื่อนได้ออกไปก่อนแล้ว หญิงสาวรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ที่ไม่ต้องเจอหน้าพี่สาวอีกครั้งในตอนที่เดินผ่านโต๊ะที่เธอนั่งรับประทานอาหารเมื่อสักครู่นี้
“คุณทัพไม่ทำงานต่อแล้วเหรอคะ” พวงดอกแก้วถามเสียงเบาหวิว ในตอนที่เขาจูงมือเธอมายังลานจอดรถ
“ไม่ จะกลับบ้าน” หญิงสาวพยักหน้ารับทราบ และเมื่อขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อย พวงดอกแก้วชำเลืองตามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนตัดสินใจพูดสิ่งที่เธอคิดอยู่ในหัวตลอดเวลาหลังจากที่กรกนกมาพูดกับเธอ
“คุณทัพคะ” คนถูกเรียกปรายตามองเจ้าของเสียงหวานครู่เดียว แล้วหันไปสนใจถนนตรงหน้าต่อ
“เอ่อ...ดอกแก้วขออยู่ที่บ้านเฉยๆได้มั้ยคะ เอ่อ...คือว่า ดอกแก้วออกมากับคุณทัพก็ไม่ได้ทำงานอะไร ให้ดอกแก้วอยู่ที่บ้าน ยังจะพอมีประโยชน์บ้าง ดอกแก้วจะทำงานบ้านที่บ้านหลังให
