“เอ่อ...ก็ดอกแก้วกลัวคุณทัพจะรอนาน เลยทำอะไรง่ายๆ แต่รับประกันความอร่อยนะคะ หมูเนี่ย ดอกแก้วหมักใส่ตู้เย็นไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว มีความนุ่มละมุนลิ้น กินแล้วฟินไปอีกหลายวันเลยค่ะ” หญิงสาวรีบอ้างสรรพคุณอาหารที่ตัวเองทำ ฐานทัพยิ้มมุมปาก หยิบช้อนส้อมขึ้นมาคนราดหน้าที่มีควันบางเบาลอยอ้อยอิ่งตรงหน้า แต่พอชายหนุ่มจะตักเข้าปาก กลับมีเสียงห้ามปราม จนเขาต้องชะงักช้อนค้างกลางอากาศ “เดี๋ยวค่ะ! คุณทัพจะไม่ปรุงก่อนเหรอคะ”
“ก็คุณบอกว่าอร่อย ถ้ามันอร่อยแล้ว ผมยังต้องปรุงอีกเหรอ” พวงดอกแก้วยิ้มจืดเจื่อนให้คนตรงหน้า
“เอ่อ...ดอกแก้วแค่คิดว่า คุณทัพอาจจะชอบรสชาติที่จัดจ้าน อย่างน้อยเติมพริกสักหน่อยมั้ยคะ” ฐานทัพถอนหายใจ ส่งสายตาดุให้ พวงดอกแก้วรีบก้มหน้า ตาดุพิฆาตแบบนี้ เขาต้องรำคาญเธอแน่ที่ไปเซ้าซี้
“ขอโทษค่ะ” ชายหนุ่มส่ายหน้า เอื้อมไปตักพริกป่นมาใส่ตามที่เธอแนะนำ
“ใส่แล้ว” พวงดอกแก้วเงยหน้าขึ้นมองเขาตาโต ฐ
