เพื่อนของพี่ข้างบ้าน

1445 Words
ล่าหัวใจนายอัศวิน ผ้ายับที่พับไว้ เขียน บทที่ 3 ตกเย็นพ่อชวนอิเลโอมากินข้าวที่บ้านดีที่พี่เคลียร์กับคู่แฝดสองคนนั่นมาด้วย แล้วนี่อิเลโอยังขอโชว์ฝีมือทำอาหารเองด้วย โอ้ยจะกินได้รึป่าวเหอะ -ในครัว- “ก็ตามสบายนะของในครัวอยากได้อะไรก็หยิบมาใช้เลย จริงๆ ชวนแขกมานี่ต้องทำให้แขกกิน ดันให้แขกทำกินเองซะนี่ 555” แหมถูกคอกันใหญ่ “ ไม่เป็นไรครับ ช่วยๆ กัน” คนดีเค้าก็ตอบแบบนั้นอะนะฟังแล้วหมั่นไส้ “ เออนะ เต็มที่ๆ เอ้ากล้วยไม้ เดี๋ยวอยู่ช่วยพี่เค้าหยิบจับอะไรในครัวไปนะ พ่อไปดูลูกกล้วยไม้ที่เอามาลงใหม่ก่อน” “ จ่ะพ่อ” สนุกแน่งานนี้ หึหึ พอพ่อให้หลัง ฉันก็รีบไปช่วยคุณพี่เลโอทันที “ ทำเป็นเร้อ” ฉันเข้าไปนั่งแล้วแกล้งพูดลอยๆ “ทำอร่อยด้วย” ได้ยินเสียงตอบกึ่งเสียง แต่มือยังวุ่นอยู่กับการจัดแจงข้าวของ เมื่อเช้าเราไปเจอบึงบัวกันด้วย พี่แกเลยอยากจะกินแล้วทำไปเล่าให้พ่อฟัง พ่อใช้ใครล่ะ ก็ไอ้ไม้นี่แหละ ต้องลำบากไปเก็บมา ตังก็ไม่ได้ ค่าพายเรือก็สูญ ฉันนั่งดูเชฟเลโอลอกสายบัวอยู่ตรงข้ามกัน จู่มันก็ละมือแล้วเงยหน้ามองฉัน “ ลุงช้างให้มาช่วยนิ นั่งเซ่ออะไรล่ะ ช่วยกันดิ” “ เอ้า เห็นคล่อง นึกว่าจะฉายเดี่ยว” “ อย่าบอกนะว่าทำไม่เป็น” นายเลโอโวยเสียงดัง แหมให้มันน้อยๆ หน่อย นี่ใคร กล้วยไม้กะทองแดงนะเว้ย ฉันเดินไปคว้ามีดบางมา จากนั้นหยิบสายบัวขั้นมาลอก “ เห้ยยยยย ลอกหนาขนาดนี้จะกินอะไรมันล่ะ แล้วดูมีด อันใหญ่ขนาดนั้นจับถนัดรึไง” “ ถนัดสิ ใหญ่ๆ สิดี หั่นผักก็ได้ หั่นหมูก็ได้ ฟันหน้าคนยังได้เลย” ฉันว่าพร้อมกับยกมีดโชว์ “ มันใหญ่ไป นี่ๆ เอาอันนี้ไป” หมอนั่นยื่นมีดตัวเองให้ฉันแล้วลุกไปหยิบอีกอันมาแทน เรื่องมาก อันไหนก็มีดทั้งนั้นอะ “ ดูเค้าทำกันแบบนี้” ฉันชะโงกหน้าไปดู แหมมือไม้ปรานีตกว่าผู้หญิงอีกนะ ค่อยๆ ลอกแต่ไม่ช้า “ ทำ” แล้วอยู่ๆ มันก็ยื่นมาให้ฉันทำต่อ พอฉันรับมามันก็ไม่ไปไหน ยืนจ้องตาไม่กระพริบ “มีอะไรทำ ก็ทำไปสิจะมาจ้องทำไม” “ จะได้ดูไง ว่าเป็นหรือไม่เป็น” เอางี้เลยหรอ อะไรวะทำให้ดูรอบเดียว จะให้เป็นเลยรึไง “ เร็วๆ” หมอนั่นพูดพร้อมกับเอามีดเคาะโต๊ะ โว้ยจะเร่งทำไมวะ คนก็รีบแล้วเนี่ย เพราะเกร็งด้วยล่ะมั้งมือไม้มันสั่นไปหมด อย่านะเว้ยไม้จะเสียชื่อเอานะเว้ย “ โอเค” ฉันเพิ่งเริ่มทำอีบ้านั่นก็พูดขึ้นมา “ โอเคอะไร” “ โอเค วางมีดแล้วไปทำอย่างอื่น” “ ทำไม” “ เสียดายของ หรืออยากไปลอยคอเก็บใหม่” เออออ ไม่ทำก็ไม่ทำ ฉันวางมีดแล้วลีกขึ้นไปหยิบไข่ออกมาเตาะใส่ถ้วย เจียวไข่กินก็ได้วะ ฉันติดแก๊สทอดไข่ไม่สนใจว่าอีกคนจะวุ่นแค่ไหน อวดดีนักปล่อยให้ทำคนเดียวไปเลยเหอะ “ หอมดี เจียวเผื่อด้วย” เหอะ ทำเป็นมาออกคำสั่ง ฉันตักไข่ตัวเองใส่จานแล้วปิดแก๊ส จากนั้นก็เดินไปเปิดตู้เย็นเอาไข่ออกมาเพิ่ม จังหวะที่เติมเครื่องปรุง มันก็คิดอะไรเจ๋งๆ ขึ้นมาได้ ฉันหันไปมองคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาหั่นสายบัวอย่างไม่มองหน้ามองหลัง ก่อนจะจัดการเทน้ำปลาแบบถึงเครื่องใส่ลงในไข่เจียวสูตรพิเศษ “ ต้มน้ำให้ด้วย” จ้า จ้า~ ฉันยกกระทะลงแล้วเอาหม้อใส่น้ำตั้งไฟ “ เสร็จแล้วนะ” “ อืม” “ วางไว้นี่นะ” “อืม” อืมๆ อยู่นั่นแหละ อยากให้กินจะแย่แล้ว “ กินเลยสิเดี๋ยวตักข้าวให้” ฉันว่าก่อนจะวิ่งไปที่หม้อข้าว “ ไม่ต้อง” หมอนั่นละมือจากมีดแล้วหันมามองฉัน มันไหวตัวทันแล้วป่าววะ “ ทะ ทำ ทำ ทำไมอะ” “ จะกินเปล่าๆ ไว้นั่นแหละเดี๋ยวไปกิน” หู่ววว รอหมอนั่นไม่มากินสักทีฉันเลยเดินไปหยิบแก้วกาแฟมาตักน้ำในหม้อที่กำลังจะเริ่มร้อน กินโอวันตินหน่อยดีกว่า “ ถรุยยยยย แอะ “ ฉันหันควับไปชื่นชมผลงานของตัวเอง 555555 “ เอาน้ำมากินดิ โคตรเค็ม” ก็แหงล่ะน้ำปลาล้วนๆ น้ำเหรอ ฉันก้มมองน้ำกึ่งร้อน กึ่งอุ่นในมือ อีกสักดอกละกัน “ อะนี่ๆๆ น้ำๆ” ฉันยื่นแก้วกาแฟในมือที่ใส่น้ำจากหม้อต้มให้กับคุณเชฟเลโอ พร้อมทำท่ากระตือรือล้น พรวดดดดดด “ โอ้ย เชี้ย ร้อนนนนน” เออดอกนี้ไม่ไหวจริงอะ ฉันเผลอหลุดขำดังลั่น ลองนึกหน้าคนที่เทน้ำร้อนใส่ปากดิแล้วพ่นออกมาทันทีดิ 5555555 “ ตัวแสบนี่ฝีมือเราใช่มั้ย “ ฉันโดนคนตรงหน้าดุอย่างหัวเสีย “ ก็ตกใจนี่เห็นโวยวายจะเอาน้ำ พอดีถืออยู่ยื่นให้ ลืมว่าเป็นน้ำร้อน หวังดีแท้ๆ” ฉันปั้นหน้า ทำเสียงจะร้องไห้ “ แล้วที่ไข่เค็มปี๋แบบนี้ล่ะ” “ ไข่ไม่ค่อยอาบน้ำรึป่าว” “ ทลึ่ง!! ไข่บ้าอะไรมีอาบน้ำด้วย” ฉันทำปากล้อเลียน “ ไปนั่งเงียบๆ ตรงโน้นเลยไป” “ ก็อยากช่วย” “ ไม่ต้อง นั่งรอพี่เรียกอยู่ตรงโน้นแหละ มีอะไรให้ช่วยเดี๋ยวเรียกเอง” ฉันถอยไปคว้าเก้าอี้ไม้มานั่งรอคำบัญชาการจากเชฟ แต่ก็หาได้มีอะไรจะใช้ไม่ ฉันนั่งรอจนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย “ ปกติกินข้าวตอนไหน” “ เสร็จก็กินเลย” “ เสร็จแล้วเนี่ยกินเลยป่าว กินก็ไปบอกลุงช้างกับแม่วันเลย ตามพวกไอ้เคลียร์ด้วย” สั่งใหญ่ ได้ทีละสั่งใหญ่เชียว นายเลโอขอตัวไปอาบน้ำกินข้าวก่อน ฉันพอไปบอกพ่อเสร็จก็ไปตามพี่เคลียร์ที่โต๊ะหมากรุก แล้วกลับมาอาบน้ำบ้าง -โต๊ะกินข้าวบ้านกล้วยไม้- กับข้าวตักมาวางบนโต๊ะจนเต็ม มีทั้งต้มกะทิสายบัว น้ำพริกกะปิป้าวัน ต้มยำไก่ แล้วก็ผักทอด “แม่ไม่มาด้วยเหรอเคลียร์” พ่อหันไปถามพี่เคลียร์ “ พ่อกลับมา เลยปล่อยให้ทำกับข้าวสวีทกันสองคน” พ่อพี่เคลียร์ทำงานอยู่ต่างจังหวัดอาทิตย์นึงจะกลับมาที คือวันเสาร์ อาทิตย์ “ อ่อ...อื้มมม กะทิสายบัวอร่อยมาก หอมปลาทู” “ เดี๋ยววันหลังไม้ทำให้พ่อกินอีกนะ” “ นี่ไม้ทำหรออร่อยมากเลย” “ แหมไอ้ทอยทำเป็นจำรสมือไอ้เลโอไม่ได้” “ ก็นึกว่าไม้เค้าทำ” ไอ้แฝดนั่นพูดเสียงอ่อน พี่เคลียร์นะพี่เคลียร์ฉีกหน้าน้องไม่ไว้หน้าเลย “ ทำ ไม้เค้าพายเรือไปเก็บสายบัวมาอะ “ นายเลโอทำเป็นมาพูดดี เหอะถ้าฉันไม่ไปเก็บสายบัวแล้วจะเอาที่ไหนมากินกัน “ 55555 ไอ้ไม้มันชอบทำกับข้าว ทำทุกวัน กินไม่ได้สักวัน” ง่า พ่ออออออ เผาลูกสาวทำไม แน่นอนทุกคนบนโต๊ะพากันหัวเราะจนตัวโยน “ นี่ไงไอ้เลโอมาอยู่นี่ 2 อาทิตย์ ให้มันสอนให้สิ มันทำกับข้าวเก่งมากเลยนะ “ พี่เคลียร์พูดทั้งหัวเราะ หึยไม่เอาอะ ศึกษาด้วยตัวเองดีกว่า “ เออไอ้เลโอ กินข้าวเสร็จเดี๋ยวไปถนนคนเดินกัน” “ ไปด้วยยยยย” ฉันรีบเสนอตัวไปด้วย “ จะตามเค้าไปทำไม” แต่โดนพ่อเบรคไว้หน้าแทบทิ่ม “ ให้มันไปเถอะลุงผมจะดูแลมันเอง” ฉันหันไปยิ้มให้กับพี่เคลียร์ พ่อถอนหายใจแต่ก็พยักหน้าอนุญาต “ เดี๋ยวนะ คือกูสงสัยมาสักพักละ ตกลงลุงช้างกับแม่วันนี่ใครพี่ใครน้อง ไม้ก็เรียกแม่วันป้า มึงก็เรียกลุงช้างลุง” อีพี่เลโอยกมือถาม “ กูติดเรียกลุงช้าง มาตั้งแต่เด็กแล้ว จริงๆ อ่ะแม่กูเป็นพี่ แต่กูเรียกจนติดปากเขาก็เลยตามเลย” แค่นี้ก็ต้องสงสัยด้วยหรอเหอะ พอกินข้าวกันเสร็จเราก็ช่วยกันเก็บสำรับ ล้างจาน เตรียมตัวไปถนนคนเดิน จากบ้านเข้าไปในเมืองประมาณ 20 นาที พ่อให้พี่เคลียร์ยืมรถยนต์ไป เพราะขับมอไซค์กลางคืนมันอันตราย
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD