เพื่อนของพี่ข้างบ้าน
1445 Words
ล่าหัวใจนายอัศวิน
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 3
ตกเย็นพ่อชวนอิเลโอมากินข้าวที่บ้านดีที่พี่เคลียร์กับคู่แฝดสองคนนั่นมาด้วย แล้วนี่อิเลโอยังขอโชว์ฝีมือทำอาหารเองด้วย โอ้ยจะกินได้รึป่าวเหอะ
-ในครัว-
“ก็ตามสบายนะของในครัวอยากได้อะไรก็หยิบมาใช้เลย จริงๆ ชวนแขกมานี่ต้องทำให้แขกกิน ดันให้แขกทำกินเองซะนี่ 555”
แหมถูกคอกันใหญ่
“ ไม่เป็นไรครับ ช่วยๆ กัน”
คนดีเค้าก็ตอบแบบนั้นอะนะฟังแล้วหมั่นไส้
“ เออนะ เต็มที่ๆ เอ้ากล้วยไม้ เดี๋ยวอยู่ช่วยพี่เค้าหยิบจับอะไรในครัวไปนะ พ่อไปดูลูกกล้วยไม้ที่เอามาลงใหม่ก่อน”
“ จ่ะพ่อ”
สนุกแน่งานนี้ หึหึ พอพ่อให้หลัง ฉันก็รีบไปช่วยคุณพี่เลโอทันที
“ ทำเป็นเร้อ”
ฉันเข้าไปนั่งแล้วแกล้งพูดลอยๆ
“ทำอร่อยด้วย”
ได้ยินเสียงตอบกึ่งเสียง แต่มือยังวุ่นอยู่กับการจัดแจงข้าวของ เมื่อเช้าเราไปเจอบึงบัวกันด้วย พี่แกเลยอยากจะกินแล้วทำไปเล่าให้พ่อฟัง พ่อใช้ใครล่ะ ก็ไอ้ไม้นี่แหละ ต้องลำบากไปเก็บมา ตังก็ไม่ได้ ค่าพายเรือก็สูญ ฉันนั่งดูเชฟเลโอลอกสายบัวอยู่ตรงข้ามกัน จู่มันก็ละมือแล้วเงยหน้ามองฉัน
“ ลุงช้างให้มาช่วยนิ นั่งเซ่ออะไรล่ะ ช่วยกันดิ”
“ เอ้า เห็นคล่อง นึกว่าจะฉายเดี่ยว”
“ อย่าบอกนะว่าทำไม่เป็น”
นายเลโอโวยเสียงดัง แหมให้มันน้อยๆ หน่อย นี่ใคร กล้วยไม้กะทองแดงนะเว้ย ฉันเดินไปคว้ามีดบางมา จากนั้นหยิบสายบัวขั้นมาลอก
“ เห้ยยยยย ลอกหนาขนาดนี้จะกินอะไรมันล่ะ แล้วดูมีด อันใหญ่ขนาดนั้นจับถนัดรึไง”
“ ถนัดสิ ใหญ่ๆ สิดี หั่นผักก็ได้ หั่นหมูก็ได้ ฟันหน้าคนยังได้เลย”
ฉันว่าพร้อมกับยกมีดโชว์
“ มันใหญ่ไป นี่ๆ เอาอันนี้ไป”
หมอนั่นยื่นมีดตัวเองให้ฉันแล้วลุกไปหยิบอีกอันมาแทน เรื่องมาก อันไหนก็มีดทั้งนั้นอะ
“ ดูเค้าทำกันแบบนี้”
ฉันชะโงกหน้าไปดู แหมมือไม้ปรานีตกว่าผู้หญิงอีกนะ ค่อยๆ ลอกแต่ไม่ช้า
“ ทำ”
แล้วอยู่ๆ มันก็ยื่นมาให้ฉันทำต่อ พอฉันรับมามันก็ไม่ไปไหน ยืนจ้องตาไม่กระพริบ
“มีอะไรทำ ก็ทำไปสิจะมาจ้องทำไม”
“ จะได้ดูไง ว่าเป็นหรือไม่เป็น”
เอางี้เลยหรอ อะไรวะทำให้ดูรอบเดียว จะให้เป็นเลยรึไง
“ เร็วๆ”
หมอนั่นพูดพร้อมกับเอามีดเคาะโต๊ะ โว้ยจะเร่งทำไมวะ คนก็รีบแล้วเนี่ย เพราะเกร็งด้วยล่ะมั้งมือไม้มันสั่นไปหมด อย่านะเว้ยไม้จะเสียชื่อเอานะเว้ย
“ โอเค”
ฉันเพิ่งเริ่มทำอีบ้านั่นก็พูดขึ้นมา
“ โอเคอะไร”
“ โอเค วางมีดแล้วไปทำอย่างอื่น”
“ ทำไม”
“ เสียดายของ หรืออยากไปลอยคอเก็บใหม่”
เออออ ไม่ทำก็ไม่ทำ ฉันวางมีดแล้วลีกขึ้นไปหยิบไข่ออกมาเตาะใส่ถ้วย เจียวไข่กินก็ได้วะ ฉันติดแก๊สทอดไข่ไม่สนใจว่าอีกคนจะวุ่นแค่ไหน อวดดีนักปล่อยให้ทำคนเดียวไปเลยเหอะ
“ หอมดี เจียวเผื่อด้วย”
เหอะ ทำเป็นมาออกคำสั่ง ฉันตักไข่ตัวเองใส่จานแล้วปิดแก๊ส จากนั้นก็เดินไปเปิดตู้เย็นเอาไข่ออกมาเพิ่ม จังหวะที่เติมเครื่องปรุง มันก็คิดอะไรเจ๋งๆ ขึ้นมาได้ ฉันหันไปมองคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาหั่นสายบัวอย่างไม่มองหน้ามองหลัง ก่อนจะจัดการเทน้ำปลาแบบถึงเครื่องใส่ลงในไข่เจียวสูตรพิเศษ
“ ต้มน้ำให้ด้วย”
จ้า จ้า~ ฉันยกกระทะลงแล้วเอาหม้อใส่น้ำตั้งไฟ
“ เสร็จแล้วนะ”
“ อืม”
“ วางไว้นี่นะ”
“อืม”
อืมๆ อยู่นั่นแหละ อยากให้กินจะแย่แล้ว
“ กินเลยสิเดี๋ยวตักข้าวให้”
ฉันว่าก่อนจะวิ่งไปที่หม้อข้าว
“ ไม่ต้อง”
หมอนั่นละมือจากมีดแล้วหันมามองฉัน มันไหวตัวทันแล้วป่าววะ
“ ทะ ทำ ทำ ทำไมอะ”
“ จะกินเปล่าๆ ไว้นั่นแหละเดี๋ยวไปกิน”
หู่ววว รอหมอนั่นไม่มากินสักทีฉันเลยเดินไปหยิบแก้วกาแฟมาตักน้ำในหม้อที่กำลังจะเริ่มร้อน กินโอวันตินหน่อยดีกว่า
“ ถรุยยยยย แอะ “
ฉันหันควับไปชื่นชมผลงานของตัวเอง 555555
“ เอาน้ำมากินดิ โคตรเค็ม”
ก็แหงล่ะน้ำปลาล้วนๆ น้ำเหรอ ฉันก้มมองน้ำกึ่งร้อน กึ่งอุ่นในมือ อีกสักดอกละกัน
“ อะนี่ๆๆ น้ำๆ”
ฉันยื่นแก้วกาแฟในมือที่ใส่น้ำจากหม้อต้มให้กับคุณเชฟเลโอ พร้อมทำท่ากระตือรือล้น
พรวดดดดดด
“ โอ้ย เชี้ย ร้อนนนนน”
เออดอกนี้ไม่ไหวจริงอะ ฉันเผลอหลุดขำดังลั่น ลองนึกหน้าคนที่เทน้ำร้อนใส่ปากดิแล้วพ่นออกมาทันทีดิ 5555555
“ ตัวแสบนี่ฝีมือเราใช่มั้ย “
ฉันโดนคนตรงหน้าดุอย่างหัวเสีย
“ ก็ตกใจนี่เห็นโวยวายจะเอาน้ำ พอดีถืออยู่ยื่นให้ ลืมว่าเป็นน้ำร้อน หวังดีแท้ๆ”
ฉันปั้นหน้า ทำเสียงจะร้องไห้
“ แล้วที่ไข่เค็มปี๋แบบนี้ล่ะ”
“ ไข่ไม่ค่อยอาบน้ำรึป่าว”
“ ทลึ่ง!! ไข่บ้าอะไรมีอาบน้ำด้วย”
ฉันทำปากล้อเลียน
“ ไปนั่งเงียบๆ ตรงโน้นเลยไป”
“ ก็อยากช่วย”
“ ไม่ต้อง นั่งรอพี่เรียกอยู่ตรงโน้นแหละ มีอะไรให้ช่วยเดี๋ยวเรียกเอง”
ฉันถอยไปคว้าเก้าอี้ไม้มานั่งรอคำบัญชาการจากเชฟ แต่ก็หาได้มีอะไรจะใช้ไม่ ฉันนั่งรอจนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
“ ปกติกินข้าวตอนไหน”
“ เสร็จก็กินเลย”
“ เสร็จแล้วเนี่ยกินเลยป่าว กินก็ไปบอกลุงช้างกับแม่วันเลย ตามพวกไอ้เคลียร์ด้วย”
สั่งใหญ่ ได้ทีละสั่งใหญ่เชียว นายเลโอขอตัวไปอาบน้ำกินข้าวก่อน ฉันพอไปบอกพ่อเสร็จก็ไปตามพี่เคลียร์ที่โต๊ะหมากรุก แล้วกลับมาอาบน้ำบ้าง
-โต๊ะกินข้าวบ้านกล้วยไม้-
กับข้าวตักมาวางบนโต๊ะจนเต็ม มีทั้งต้มกะทิสายบัว น้ำพริกกะปิป้าวัน ต้มยำไก่ แล้วก็ผักทอด
“แม่ไม่มาด้วยเหรอเคลียร์”
พ่อหันไปถามพี่เคลียร์
“ พ่อกลับมา เลยปล่อยให้ทำกับข้าวสวีทกันสองคน”
พ่อพี่เคลียร์ทำงานอยู่ต่างจังหวัดอาทิตย์นึงจะกลับมาที คือวันเสาร์ อาทิตย์
“ อ่อ...อื้มมม กะทิสายบัวอร่อยมาก หอมปลาทู”
“ เดี๋ยววันหลังไม้ทำให้พ่อกินอีกนะ”
“ นี่ไม้ทำหรออร่อยมากเลย”
“ แหมไอ้ทอยทำเป็นจำรสมือไอ้เลโอไม่ได้”
“ ก็นึกว่าไม้เค้าทำ”
ไอ้แฝดนั่นพูดเสียงอ่อน พี่เคลียร์นะพี่เคลียร์ฉีกหน้าน้องไม่ไว้หน้าเลย
“ ทำ ไม้เค้าพายเรือไปเก็บสายบัวมาอะ “
นายเลโอทำเป็นมาพูดดี เหอะถ้าฉันไม่ไปเก็บสายบัวแล้วจะเอาที่ไหนมากินกัน
“ 55555 ไอ้ไม้มันชอบทำกับข้าว ทำทุกวัน กินไม่ได้สักวัน”
ง่า พ่ออออออ เผาลูกสาวทำไม แน่นอนทุกคนบนโต๊ะพากันหัวเราะจนตัวโยน
“ นี่ไงไอ้เลโอมาอยู่นี่ 2 อาทิตย์ ให้มันสอนให้สิ มันทำกับข้าวเก่งมากเลยนะ “
พี่เคลียร์พูดทั้งหัวเราะ หึยไม่เอาอะ ศึกษาด้วยตัวเองดีกว่า
“ เออไอ้เลโอ กินข้าวเสร็จเดี๋ยวไปถนนคนเดินกัน”
“ ไปด้วยยยยย”
ฉันรีบเสนอตัวไปด้วย
“ จะตามเค้าไปทำไม”
แต่โดนพ่อเบรคไว้หน้าแทบทิ่ม
“ ให้มันไปเถอะลุงผมจะดูแลมันเอง”
ฉันหันไปยิ้มให้กับพี่เคลียร์ พ่อถอนหายใจแต่ก็พยักหน้าอนุญาต
“ เดี๋ยวนะ คือกูสงสัยมาสักพักละ ตกลงลุงช้างกับแม่วันนี่ใครพี่ใครน้อง ไม้ก็เรียกแม่วันป้า มึงก็เรียกลุงช้างลุง”
อีพี่เลโอยกมือถาม
“ กูติดเรียกลุงช้าง มาตั้งแต่เด็กแล้ว จริงๆ อ่ะแม่กูเป็นพี่ แต่กูเรียกจนติดปากเขาก็เลยตามเลย”
แค่นี้ก็ต้องสงสัยด้วยหรอเหอะ พอกินข้าวกันเสร็จเราก็ช่วยกันเก็บสำรับ ล้างจาน เตรียมตัวไปถนนคนเดิน จากบ้านเข้าไปในเมืองประมาณ 20 นาที พ่อให้พี่เคลียร์ยืมรถยนต์ไป เพราะขับมอไซค์กลางคืนมันอันตราย
- Writer
