ลิขิตรัก...พยัคฆ์ร้าย EP.08 มาเฟียเลือดเย็น&สาวน้อยเลือดร้อน (1)
1351 Words
เจ้าเหวินหลงแปลกใจไม่น้อย เมื่อเห็นแม่สาวสวยมาดทอมบอยเดินไปที่เคาน์เตอร์ แล้วสนทนากับพนักงานของเขา ก่อนรับกุญแจพร้อมคีย์การ์ดแล้วเดินตรงไปยังลิฟต์ ก่อนเดินหายเข้าไปในลิฟต์ ตกลงว่าแม่สาวมาดทอมบอยผู้นี้เป็นลูกค้าของโรงแรมหรอกเหรอ? เขานึกว่าหญิงสาวเป็นนักข่าวที่พยายามเข้ามาสืบข่าวภายในโรงแรมเสียอีก นี่สรุปว่าเขาเข้าใจผิดหมดเลยหรือเนี่ย แต่เดี๋ยวก่อนสิ!...เมื่อกี้สาวสวยมาดทอมบอยคนนั้นรับโทรศัพท์จากใครบางคนนี่นา แล้วก็สนทนาอะไรกันอยู่หลายประโยค ก่อนเดินตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับนาย” หนานอี้ถามผู้เป็นนายอย่างสงสัย เขาเห็นสายตาของเจ้านายจับจ้องแม่สาวสวยมาดทอมบอยนั่นแทบทุกฝีก้าวเลยก็ว่าได้ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของเขา
“เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นพูดอะไร นายรู้ใช่ไหมแดเนียล” เจ้าเหวินหลงไม่ตอบหนึ่งในลูกน้องคนสนิท แต่กลับไปถามถึงบทสนทนาที่แม่สาวสวยมาดทอมบอยผู้นั้นสนทนากับใครบางคนที่โทรศัพท์เข้ามามากกว่า จากสีหน้าและท่าทางของเธอ บ่งบอกว่าอารมณ์เสียสุดๆ แต่ก็ยังรักษาระดับน้ำเสียงและความไม่พอใจเอาไว้ คนที่โทรศัพท์เข้ามาคงมีความสำคัญไม่น้อยทีเดียว
“ครับนาย” แดเนียลตอบไม่เต็มเสียงนัก ถ้าเจ้านายหนุ่มรู้ว่าคำพูดของสาวสวยมาดทอมบอยสนทนากับปลายสายออกไปทั้งหมด เขาเชื่อว่าเจ้านายคงหัวเสียและพาลลงโทษหลานสาวกับแฟนหนุ่มหนักแน่ๆ ที่ดันก่อปัญหาจนทำให้ลูกค้าของโรงแรมบาดเจ็บ จนถึงขั้นเลือดตกยางออกแบบนี้
“แล้วผู้หญิงคนนั้นพูดอะไรบ้าง”
“นายจะให้ผมพูดออกมาทุกประโยคเลยหรือเปล่าครับ”
“เออ...ก็ต้องทุกประโยคสิวะ”
“ดูเหมือนปลายสายจะถามเรื่องที่พักนะครับ แล้วคุณหยก...เธอก็ตอบกลับไปว่า...เอ่อ...”
“พูดออกมาสิแดเนียล”
“คุณหยกเธอพูดว่า...ที่พักสุดยอดไปเลยค่ะพี่เดช โรงแรมระดับห้าดาว อาหารอร่อย ระบบรักษาความปลอดภัยก็สุดยอด...สุดยอดมากๆ”
“แค่นี้เหรอ?”
“ครับนาย” เจ้าเหวินหลงนั่งทบทวนตั้งแต่วินาทีแรกที่หลานสาวดึงแม่สาวสวยมาดทอมบอยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปัญหาภายในครอบครัว จนกระทั้งไอ้จิ๊กโก๋ข้างถนน แฟนใหม่ของหลานสาวบุกเข้ามาอาละวาดจนมีเรื่องลุกลามบานปลายไปกันใหญ่
“นายจะจัดการแฟนใหม่ของคุณเหม่ยเยวี่ยยังไงดีครับ” หนานอี้ตัดสินใจถามเจ้านายหนุ่ม เพราะดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้ดูไม่ดีเอาเสียเลย บรรดาลูกค้าต่างหันมามองพวกเขาอย่างสงสัยใคร่รู้ อีกทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะมันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย ลูกค้าของโรงแรมได้รับบาดเจ็บ ถึงหญิงสาวบอกกับทุกคนว่าเป็นเรื่องภายในครอบครัวก็เถอะ แต่เขาเชื่อว่ามีน้อยคนที่เชื่อในคำพูดของสาวสวยมาดทอมบอยผู้นั้น
“นั่นสิ พวกนายว่าฉันควรจัดการมันยังไงดี”เจ้าเหวินหลงถามเสียงเครียด มองหลานสาวสลับกับแฟนใหม่ของหลานสาวอย่างเย็นชา ไม่เพียงแต่สร้างปัญหาให้เขา แต่ยังสร้างความเสื่อมเสียให้วงศ์ตระกูลอีก เป็นเพราะเขาเลี้ยงและอบรมสั่งสอนไม่ดี หรือเป็นที่สันดานของหลานสาวกันแน่ที่ไม่ดี...เขาล่ะอยากรู้จริงๆ
“น้าเหวินอย่าทำอะไรแจ๊คกี้เลยนะคะ เหม่ยเยวี่ยขอร้อง”
“แล้วสิ่งที่มันทำลงไปล่ะเหม่ยเยวี่ย ใครจะรับผิดชอบ”
“คนที่น้าเหวินควรจัดการก็คือผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนผิดทั้งหมด ไม่เกี่ยวอะไรกับแจ๊คกี้เลยนะคะ”ลั่วเหม่ยเยวี่ยรีบตอบพร้อมกับปัดความรับผิดชอบให้สาวสวยมาดทอมบอยทั้งหมด โดยลืมไปว่าคนที่ก่อเรื่องก็คือตัวเอง
เจ้าเหวินหลงมองหลานสาวคนโตด้วยแววตาลุ่มลึก อีกทั้งยังพยายามระงับอารมณ์เดือดพล่านที่ได้ยินคำพูดปัดความรับผิดชอบหลุดออกมาจากปากของหลานสาว ความผิดทั้งหมดตัวเองเป็นคนก่อขึ้นทั้งนั้น ยังหน้าด้านโทษว่าเป็นความผิดของคนอื่นอีก ก่อนลุกขึ้นยืนหลังจากตัดสินใจอะไรได้บางอย่าง แล้วพูดในสิ่งที่เขาเพิ่งคิดได้ออกมา
“ฉันว่าบางทีคำแนะนำของผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นความคิดที่ดีก็ได้”
“มะ...หมายความว่ายังไงคะน้าเหวิน”
“เธอก็ลองทบทวนคำพูดของผู้หญิงคนนั้นดูสิ จัดการที่เหลือด้วยนะเหยียนอวี้ ฉันจะขึ้นไปจัดการเรื่องที่เหลือให้จบ”
“ครับนาย” เหยียนอวี้ตอบ ขณะที่เจ้านายหนุ่มเดินผ่านเขาไป ก่อนเลิกคิ้วเล็กน้อย เมื่อปลายทางที่เจ้านายกำลังเดินไปก็คือลิฟต์ ที่บอกว่าจะไปจัดการ ไม่ได้คิดที่จะขึ้นไปหาแม่สาวสวยมาดทอมบอยคนนั้นหรอกนะ
“น้าเหวินไปไหนคุณเหยียน” ลั่วเหม่ยเยวี่ยถามอย่างหวาดระแวง น้าเหวินของเธอกำลังคิดทำอะไรกันแน่ เธอมั่นใจว่าปลายทางที่ผู้เป็นน้ากำลังไปก็คือห้องพักของผู้หญิงมาดทอมบอยคนนั้น
“ไม่ทราบครับ ผมไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย” คำตอบของเหยียนอวี้ทำให้ลั่วเหม่ยเยวี่ยหุบปากลงทันควัน แล้วหันมาสนใจแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เพราะถูกผู้หญิงคนนั้นเตะเข้าที่ก้านคอจนสลบไป
////////
หลังจากเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ลัลนาก็ถอดชุดที่ใส่ก่อนหน้านี้ออก แกะผ้าพันหน้าอกแล้วโยนลงกระเป๋าเดินทาง หยิบผ้าเช็ดตัวของโรงแรมขึ้นมาพันกาย หยิบครีมอาบน้ำเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายอีกครั้ง
เกือบครึ่งชั่วโมงลัลนาก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพปลอดโปร่ง แต่ก็ยังรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยกับบาดแผลที่จิ๊กโก๋หนุ่มคนนี้ฝากเอาไว้ที่แขน กว่าเธอจะอาบน้ำเสร็จก็ใช้เวลานานพอดู ปกติเธออาบน้ำแค่สิบนาทีก็เสร็จแล้ว แต่ครั้งนี้เธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานกว่าปกติเยอะทีเดียว
ดวงตาคู่สวยมองชุดที่เธอแขวนเอาไว้ก่อนเข้าห้องน้ำ กางเกงยีนยาวกับเสื้อกล้าม คงดูเป็นผู้หญิงขึ้นมาหน่อย ส่วนผ้าพันหน้าอกก็ไม่จำเป็นต้องใช้ เพราะถ้าใช้อีกอาจถูกมองว่าเป็นผู้ชายอีกก็ได้
ก๊อก!...ก๊อก!..ก๊อก!..
“Excuse me. Miss Lanlana”เสียงเคาะตามด้วยเสียงของพนักงานประชาสัมพันธ์สาว เรียกสติของลัลนาให้กลับมาสู่ความเป็นจริง หญิงสาวเบนสายตาจากชุดหน้าตู้เสื้อผ้าแล้วเดินตรงไปยังประตูห้องพร้อมกับเปิดออก
“ฉันบอกคุณแล้วไงว่าไม่ต้องขึ้นมาช่วย แผลแค่นี้ฉันจัดการเองได้” เสียงของลัลนาดังออกไปก่อนที่ประตูห้องจะเปิดด้วยซ้ำ ทว่าเมื่อเปิดประตูห้องออก ดวงตาคู่สวยก็ต้องเบิกกว้างด้วยความแปลกใจ เพราะเจ้าของเสียงที่เรียกให้เธอเปิดประตู ไม่ใช่คนที่ยืนกอดอกมองหน้าเธออยู่ในขณะนี้
เจ้าเหวินหลงอึ้งไปเมื่อเจ้าของห้องสาวเปิดประตูออกมา แถมเธอยังอยู่ในชุดกึ่งเปลือยอีกต่างหาก ที่ลูกน้องเขาเรียกแล้วเธอไม่ได้ยิน คงเพราะตอนนั้นเธอคงอาบน้ำอยู่นั่นเอง ดวงตาคู่คมกล้ามองพิจารณาสาวน้อยมาดทอมบอยที่เขาเห็นเมื่อประมาณสองชั่วโมงก่อน คงต้องบอกว่าสาวน้อยคนนี้ทำให้ตกใจและแปลกใจได้ตลอด ตอนแรกนึกว่าอกแบนราบเสียอีก ที่ไหนได้กลับซ่อนรูปใช่เล่น จากสายตาเขาบอกได้เลยว่าไม่ต่ำจากไซส์สามสิบสี่ เผลอๆ อาจจะไซส์สามสิบหกซะด้วยซ้ำ
////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
