ลิขิตรัก พยัคฆ์ร้าย

ลิขิตรัก...พยัคฆ์ร้าย EP.06 เพราะคนมันดวงซวย (3)

“ก็เป็นผู้หญิงไร้หัวคิด มันสมองเท่าเม็ดถั่วไง ไม่ต้องโชว์ความโง่ออกมานักหรอก ถ้าไม่คิดรักษาชื่อเสียงตัวเอง เธอก็ควรรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเอาไว้บ้าง อย่าให้ฉันต้องพูดเลยว่าเธอควรทำตัวยังไง เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของฉันต้องสั่งสอนเธอ”

“แก!” ลั่วเหม่ยเยวี่ยแทบจะกรี๊ดออกมากับคำตอบดังกล่าว ริมฝีปากอิ่มเกือบจะสั่งให้ลูกน้องของน้าชายจัดการสาวหล่อปากกล้า ที่บังอาจมาตำหนิเธอ แต่เมื่อเห็นสีหน้าเรียบตึงและดวงตาคู่คมกล้าที่ตอนนี้ฉายแววเหี้ยมขึ้นมา ความโกรธที่พุ่งออกมาก็แทบหดหายไปเลยทีเดียว นั่นเพราะเธอไม่เคยเห็นความเกรี้ยวกราดที่ปรากฏบนใบหน้าของน้าชายมาก่อนเลยนับตั้งแต่จำความได้ นี่เป็นครั้งแรกที่น้าชายทำให้เธอกลัวได้ขนาดนี้

“มึงเก่งนักหรือไงวะ ถึงกล้าหาเรื่องกูกับเหม่ยเหม่ย ถ้าวันนี้กูไม่กระทืบมึงให้จมดินก็อย่ามาเรียกกูว่าแจ๊คกี้จอมบ้าเลือดเลย” แจ๊คกี้ตวาดเสียงกร้าวพร้อมกับพุ่งเข้าหาไอ้หนุ่มที่แฟนสาวให้ความสนใจก่อนหน้านี้อย่างไม่พอใจ กว่าเขาจะทำให้ลั่วเหม่ยเยวี่ยติดกับแผนที่เขาวางไว้ ก็ต้องใช้เวลาตั้งหลายเดือนแถมยังต้องเสียเงินไปไม่รู้ตั้งเท่าไร แล้วเรื่องอะไรที่เขาจะปล่อยให้บ่อเงินบ่อทองหลุดมือไปได้

ลัลนาเบี่ยงตัวถอยหลังหลายก้าวทีเดียว เพราะการพุ่งตัวเข้ามาของชายหนุ่มนามแจ๊คกี้ และเพราะใช้แรงในการเบี่ยงตัวทำให้แว่นกันแดดหลุดร่วงลงไปนอนแน่นิ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานนั่งอยู่

“แจ๊คกี้! เดี๋ยว...อย่าเพิ่ง” เสียงร้องห้ามเตือนของลั่วเหม่ยเยวี่ยดันช้าเกินไป เพราะแฟนหนุ่มของเธอพุ่งตัวเข้าไปทำร้ายสาวหล่อเสียแล้ว

“นายครับ ให้ผมไปช่วยเธอไหมครับ”

“ไม่ต้อง” เจ้าเหวินหลงตอบ แล้วมองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความสนใจ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่านอกจากสาวน้อยท่าทางทอมบอยคนนี้จะปากกล้าแล้ว ยังมีอะไรเด็ดๆ ออกมาโชว์เขาอีก

“หลบเก่งเหมือนกันนิหว่าไอ้หน้าอ่อน” แจ๊คกี้พูดต่ออย่างเหยียดหยาม มองไอ้หน้าอ่อนที่สามารถหลบจากการจู่โจมของเขาได้เล็กน้อยด้วยแววตาสะใจ นึกว่าจะเก่งสักแค่ไหน ที่แท้ก็ไม่ได้เรื่องสักนิด แค่หลบการโจมตีจากเขาก็หมดท่าเสียแล้ว

“เฮ้อ...” ลัลนาถอนหายใจออกมา ใช้สายตาเหลือบมองบรรดาลูกค้าที่นั่งอยู่ภายในโรงแรม ทุกอย่างเงียบกริบ เหมือนไม่มีคนอยู่ แต่ถ้าสังเกตดูดีๆ จะพบว่าลูกค้าบางรายกำลังถ่ายคลิปเหตุการณ์ดังกล่าวเก็บเอาไว้

ชิส์!...ช่างเป็นสถานการณ์ที่แย่สุดๆ นับตั้งแต่เธอเกิดมาเลยก็ว่าได้

“นายรู้หรือเปล่า...ว่าที่นี่มันที่ไหน?”

“ก็โรงแรมไงไอ้โง่!” แจ๊คกี้ตวาดเสียงแข็งกระด้าง

“ใช่ โรงแรม แล้วนายไม่กลัวเจ้าของโรงแรมจะเอาเรื่องหรือไง ถ้านายก่อความวุ่นวายแล้วทำข้าวของภายในโรงแรมเสียหาย”

“จะกลัวไปทำไม ในเมื่อแฟนฉันเป็นหลานของเจ้าของโรงแรม”

“อ้อ...อย่างนี้นี่เอง” ลัลนาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนเหลือบมองผู้ชายที่เธอมั่นใจว่าเขาต้องเกี่ยวข้องกับยัยสวยใส แต่ไร้สมองคนนี้แน่ เผลอๆ เขาอาจจะเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้เลยก็ได้

“พอเถอะแจ๊คกี้ เหม่ยเหม่ยว่าเรารีบออกไปจากโรงแรมกันเถอะ” ลั่วเหม่ยเยวี่ยเริ่มอยู่ไม่ติด รู้สึกเสียวสันหลังวาบเมื่อสบตามองน้าชาย ดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายอย่างที่สุด ถ้าแฟนหนุ่มเผลอทำอะไรลงไปมากกว่านี้ เธอก็ไม่อาจรับประกันความปลอดภัยของเขาได้แน่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าอารมณ์ของน้าเหวินรุนแรงยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า ถ้าขืนเธอยังสร้างปัญหาต่อ อาจถูกตัดออกจากกองมรดกก็ได้ การออกไปจากที่นี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่สามารถระงับความเกรี้ยวกราดของน้าเหวินได้

ลัลนายิ้มเหี้ยมแวบหนึ่งแล้วตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาไอ้หนุ่มเลือดร้อนกับยัยสวยใสแต่ไร้สมอง พลันรอยยิ้มสวยเก๋ระบายบนใบหน้าคมสวย เพียงไม่กี่ก้าวก็เดินไปถึงพร้อมกับผลักร่างระหงให้ออกห่าง ยกมือข้างที่ว่างสอยปลายคางไอ้หนุ่มเลือดร้อนอย่างแรง ทว่าอีกฝ่ายเบี่ยงตัวหลบการจู่โจมของเธอได้อย่างเฉียดฉิวแต่ก็เสียหลัก และนั่นถือเป็นโอกาสดีสำหรับเธอ จึงตัดสินใจใช้มือข้างถนัดซัดเข้าไปที่ท้องของหนุ่มเลือดร้อนอย่างเต็มกำลัง แต่ก็ต้องชะงักแรงเอาไว้ เพราะเสียงกรี๊ดร้องห้ามของลั่วเหม่ยเยวี่ยดังขึ้นเสียก่อน

“อย่าทำร้ายแจ๊คกี้นะ”

ลัลนายั้งมือเอาไว้เล็กน้อย แล้วตัดสินใจซัดกำปั้นตัวเองเข้าไปยังท้องของอีกฝ่ายเต็มแรง ก้มมองร่างสูงกำยำที่ทรุดลงไปกองกับพื้นด้วยแววตาเยียบเย็น และมองเจ้าของเสียงห้ามที่พุ่งเข้าไปประคองร่างแฟนหนุ่ม

“หยุดทำร้ายแจ๊คกี้เดี๋ยวนี้นะ” ลั่วเหม่ยเยวี่ยร้องตวาดอย่างโกรธจัด แขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างแฟนหนุ่มเอาไว้ เพื่อกันไม่ให้เขาถูกทำร้ายอีก

เจ้าเหวินหลงมองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์คุกรุ่น ที่เขาโกรธไม่ใช่เพราะสาวสวยมาดทอมบอยผู้นี้อัดแฟนใหม่ของหลานสาว แต่ที่เขาโกรธก็คือสิ่งที่หลานสาวกำลังกระทำอยู่ในตอนนี้มากกว่า

ลัลนามองภาพตรงหน้านิ่ง แล้วกวาดมองไปรอบๆ ก็พบว่าบรรดาลูกค้าของโรงแรมต่างหันมามองเธอและสองหนุ่มสาวที่นั่งกอดกันบนพื้นเป็นจุดเดียวกัน ไอ้พวกที่ชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านก็มีเยอะจนน่ากลัว ไม่ว่าจะเป็นประเทศไหนๆ ก็ล้วนมีนิสัยไม่ต่างกันเลย “ฉันหวังว่าพวกคุณทุกคนควรเก็บปากให้เงียบ โทรศัพท์มือถือที่ยกขึ้นมาถ่ายคลิปก็ควรลบคลิปที่ถ่ายเอาไว้ทิ้งไปซะ อย่าทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ เพราะนี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวของพวกฉัน” เธอตะโกนบอกเป็นภาษาอังกฤษเสียงดังก้องไปทั่วห้องโถงภายในโรงแรม บรรดาลูกค้าและพนักงานถึงกับหน้าซีด บางคนถึงกับรีบกดลบคลิปที่ตนถ่ายเอาไว้ทันที เพราะน้ำเสียงที่ได้ยินมันไม่ธรรมดา ความรู้สึกชวนเสียวสันหลังวาบอย่างบอกไม่ถูก

ลั่วเหม่ยเยวี่ยหน้าซีดเผือดกับคำประกาศของสาวหล่อ ใบหน้าสวยหวานเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงโปร่งระหงแวบหนึ่ง แล้วหันไปมองจุดที่น้าชายของตัวเองนั่งอยู่ แล้วเธอก็พบว่ามันน่ากลัวยิ่งกว่าสีหน้าของคนที่เพิ่งตะโกนสั่งให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ลบคลิปการทะเลาะวิวาททิ้งไปเสียอีก

////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...