ฟาเบียนลอบยิ้งด้วยความพึงพอใจ ยังไงเสียทางเขาก็ถือไพ่เหนือกว่า ไอ้คาเอลมันต้องเจอเรื่องหนักแน่ อยากท้าทายเขาดีนัก
“แพรวอย่าเพิ่งวู่วาม ภพว่าสืบให้ดีก่อนดีกว่า”กสินภพบอก รู้สึกว่าท่างทางของฟาเบียนไม่น่าไว้ใจเท่าใดนัก
“ไม่ต้องสืบหรอก คนอย่างเขาทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ แพรวจะไปที่บริษัทฟรีดอมเพื่อคุยกันให้รู้เรื่อง!”
“อย่าไปเลยนะแพรว จำที่ร้านอาหารไม่ได้เหรอ นายคาเอลนั้นดูเหมือนจะเกลียดแพรวมากนะ ถึงได้พูดจาหยาบคายใส่ หน้าตาก็ดีอยู่หรอก แต่แววตาน่ากลัวชะมัด”เมรินีนบอกเสียงแผ่ว รู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของแววตาคู่นั้นจนตอนนี้ภาพยังติดตา
“แต่แพรวไม่กลัว ถ้านายคาเอลอยากฆ่าแพรวก็ให้เขาทำไปเลย อยากรู้ว่าอนาคตบริษัทจะเป็นไง!”
คนตัวเล็กไม่ฟังเสียงคว้ากระเป๋าขึ้นสะพาย กสินภพสาวเท้าตามด้วยความเป็นห่วงไม่วายเพื่อนสาวต้องติดตามไปด้วย ฟาเบียนกอดอกยกยิ้มอยู่ในห้อง แค่นี้ก็เข้าแผนการที่ตนเองวางไว้แล้ว
“
