พ่่ายรักจำเลยมาร

ตี๊ด! ตี๊ด! เสียงโทรศัพท์ปลุกคนตัวใหญ่ให้ตื่นขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนาได้รูป ริมฝีปากหยักลึก ดวงตาเรียวคม นัยน์ตาสีอำพัน คาเอล เดอร์มินอฟลุกนั่งหยิบมือถือหัวเตียงขึ้นมาดูเบอร์ เขากดรับแล้วกรอกเสียงตามสาย “โทรมาหาพี่มีอะไรเหรอมิร่า”เขาถามปลายสายน้ำเสียงอ่อนโยน เพราะคุ้นเคยกับน้ำเสียงหวานแผ่วดี “พี่คาเอล” เสียงสะอื้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก รู้สึกตกใจไม่น้อย “มีเรื่องอะไรมิร่า!” “ฟาเบียนเค้ากำลังจะแต่งงาน ฟาเบียนขอเลิกกับมิร่า มิร่าจะทำยังไงดีคะพี่คาเอล มิร่ากำลังท้องลูกของเขาอยู่”มิร่าสะอื้นไห้หัวใจแทบแหลกสลาย คำมั่นสัญญาแต่เก่าก่อนไม่มีความหมายเหตุใดเขาถึงเห็นหญิงอื่นดีกว่าเธอ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมานาน ได้ฟังคำน้องสาวชายหนุ่มครุ่นคิด มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ไอ้ฟาเบียนกล้าทำกับน้องเขาขนาดนี้เชียวเหรอ ทีเมื่อก่อนมันมาขอร้องคบหา แทบจะคุกเข่าเอาหน้าแนบเท้า แต่มาวันนี้คิดจะทิ้งก็ตัดกันอย่างไรเยื่อใย ไม่สนแม้แต่ลูกตัวเอง บัดซบ! หากไม่ได้สั่งสอนคงไม่รู้สำนึกสินะ “มิร่าใจเย็นนะมันอาจไม่เป็นความจริงก็ได้”คนเป็นพี่ช่วยปลอบ ใจภาวนาอย่าให้สิ่งที่น้องบอกเป็นความจริง เขาเองตอนนี้ยุ่งยากวุ่นวาย เพราะโปรเจคใหม่กำลังจะสำเร็จ หากได้ตั้งบริษัทน้องสาวคงสบาย ปลายสายเงียบกัดริมฝีปากแน่น หากเธอไม่แน่ใจคงไม่ติดต่อพี่ชายหรอก ที่พึ่งสุดท้ายมีเพียงพี่คาเอลเท่านั้น “มิร่าแน่ใจพี่คาเอล มิร่าเห็นกับตาตัวเอง” เสียงน้องสาวทำเอาหัวใจกระตุกวูบ ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้เขาใจคอไม่ดี “มิร่ารอพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่บินไปหา มันยังไม่แต่งตอนนี้หรอกใช่ไหม!” “อีกสองวันค่ะพี่คาเอล” “รอพี่นะ พี่จะไปจัดการไอ้ฟาเบียนมันเอง” “แล้วมิร่าจะรอนะคะพี่คาเอล” มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมด้วยความหงุดหงิด กดเบอร์ติดต่อว่าที่น้องเขยกลับไม่มีสัญญาณตอบรับ หากฟาเบียนทำเรื่องนี้จริงเขาไม่มีวันให้อภัยแน่ แล้วผู้หญิงที่กล้าแต่งงานกับคนที่มีพันธะมันเป็นใครกัน ช่างไร้ยางอายไม่มีจิตสำนึกในส่วนดี นั่งประจำเครื่องคอมพิวเตอร์จัดการจองตั๋วเดินทางไปยังอเมริกา เร็วที่สุดคือมะรืน กัดฟันข่มกลั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ พยายามทำใจให้เย็นทั้งที่มันร้อนจนแทบระอุ หากฟาเบียนคิดถึงตอนที่ตนมาขอคบน้องสาวสักหน่อยมันคงใช้สมองครุ่นคิดถึงการเลิกรากับมิร่า ไม่เป็นไรหากเขาเกลี่ยกล่อมอาจยังทัน ฟาเบียนไม่ใช่คนโง่งม หมอนั้นพอมีส่วนดีในตัวบ้างหากเอาเรื่องลูกมายึดไว้คงคิดได้ ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงบนฟูกหนาหลับตาลงในที่สุด   งานวิวาห์บุตรสาวนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศไทย พิมพ์วลี ปัทมพิสุทธิ์ สาวชาวไทยมาศึกษายังอเมริกา ด้วยใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาเรียวสวย จมูกโด่งรั้น ผิวขาวเนียนลออ ริมฝีปากบางระเรื่อสีชมพู จึงมีชายหนุ่มมากมายมาขายขนมจีบแต่ทว่าเธอไม่เล่นด้วย เพราะถูกใจกับอดีตนักศึกษาดีเด่นเจ้าของบริษัทซีเจคจำกัด ลูกครึ่งสเปนไทย ฟาเบียน อาลาโน่ พรหมจักร งานแต่งถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีเพื่อนนักศึกษาสมัยร่วมเรียน รวมถึงแวดวงนักธุรกิจ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวถึงความงดงามของเจ้าสาว และความหล่อเหลาของเจ้าบ่าว   ร่างสูงในชุดทักซิโด้สีขาวก้าวออกมาต้อนรับแขกในงาน การแต่งงานครั้งนี้เพื่อบริษัทซีเจค หากได้เงินทุนจากบริษัทภรรยามาหมุนเวียน เขาจะเติบโตก้าวหน้าในงานมากยิ่งขึ้น แม้ความรู้สึกผิดมันเกาะกุมเต็มใจก็ตาม ยังไงเสียเขาเองคิดดูแลมิร่าอยู่แล้ว แต่ในฐานะภรรยาลับไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้ เวลาผ่านไปพักใหญ่พิธีกรเริ่มงาน เจ้าสาวในชุดวิวาห์เกาะอกสีขาวยามกร่อมเท้า เรียวแขนสวมถุงมือถึงข้อศอก ผมถูกรวบประดับด้วยดอกลิลลี่ใบหน้าแต่งแต้มโทนสีอ่อนปรากฎตัว ฟาเบียนยกยิ้มพึงพอใจในตัวเจ้าสาวตนเอง สองร่างก้าวเคียงกันยืนบนเวทีเพื่อบอกถึงความในใจที่มีต่อกันให้แขกเหรื่อได้รับรู้ “คุณสองคนพบกันได้ยังไงเหรอครับ”พิธีกรเอ่ยถามชายหนุ่ม “เราพบกันที่มหาวิทยาลัยครับ” “แล้วเป็นรักแรกพบเลยหรือเปล่า” ฟาเบียนหันมองว่าที่ภรรยาแล้วอมยิ้ม เดินเข้ามาโอบไหล่บาง “ครับ รักแรกพบ” เสียงผู้คนโห่ร้องด้วยความยินดี กับคำพูดของเจ้าบ่าว ก่อนพิธีกรจะหันมาทางเจ้าสาวบ้าง “แล้วคุณพิมพ์วลี ชอบอะไรในตัวเจ้าบ่าวครับ” “ฉันชอบที่เขาเป็นคนเก่งค่ะ”เธอตอบชัดเจน การที่ยินยอมแต่งงานกับฟาเบียน เขาเก่งมีความสามารถในการบริหารธุรกิจ หน้าตาใช้ได้ควงไปไหนมาไหนไม่อาย มีดีกรีถึงนักเรียนดีเด่นของมหาวิทยาลัยชื่อดัง มีหรือเธอจะปล่อยให้หลุดมือ ต่อให้เขาจะมีใครควงอยู่ก็ตาม “ตอบชัดเจนมากเลยนะครับ”พิธีกรหัวเราะเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นเรามาตัดเค้กกันต่อเลยนะครับ”