CHAPTER 3 ( ROSE )
1024 Words
And yes naburol pa ang anak namin, my baby is 9 month in my tummy malapet na ako manganak ka buwanan kona ren nung mga panahon nayon ilang days or weeks na lang sana ang hihintayen ko para lumabas siya pero masyadong masaya ang tadhana sa aken, dahil mas maaga siyang nilabas sa mundong ito.
Imbis na ilabas ko siya gamet ang pag ire sa sina pupunan ko at marineg ang ang iyak at masilayan ang kanyang muka, tila hindi nangyari
Tinignan ko ang bracelet niya tinanggal ko ito nung ililibing na siya dahil isa den tong mahalagang bagay na nasoot niya at isang ala ala na naisuot niya ito. Kaya kapag tinititigan ko ang lahat ng ito pakiramdam ko kasama ko ang anak ko.
Naramdaman kona lang na tumutulo na ang luha ko.
hinawakan at kinausap ko ang portrait ng anak ko, at kinausap ito.
"Kailan ba babalik sa dati anak, kailan ba babalik ang dating ugali ng daddy mo anak."saad ko na parang buhay siyang kinakausap eto na lang ang lagi Kong ginagawa kapag may natatanggap akong masaket na salita o kapag nasasaktan ako, eto na lang kase ang meron ako yung kakikineg sa lahat ng sasabihen ko, kapag ito kinakausap ko gumagaan ang loob ko kahit hindi niya ako sinasagot Pabalik gumagaan paren ang pakiramdam ko dahil sa anak ko nilalabas ang lahat ng saket na nararamdaman ko at pakiramdam ko dinadamayan niya ako.
"Kailan niya ba ulit papakinggan at kakausapen ang mommy?"
"Hanggang kailan niya ba ako sisisihen sa pag ka wala mo anak"
"Kailan niya ba dadamayan ang mommy mo?"
Doon ay haalala ko namaman ang Panahong naka burol ang anak namin ni hindi ako dinamayan or nilapitan ni mark, ang nilapitan niya ang mga kamag anak at kaibigan namin nag iiyakan noon.
Naiintindihan ko naman kung Bakit sila nasasaktan sa pag nawala ng anak namin dahil den nila ito, pero wala man lang nag alala sa aken nung panahon nayon walang nag tanong kung ano ang pakiramdam ko, kung ano ang possible Kong gawen ng Ora's nayon ako yung nanay nasa sina pupunanan ko ang anak ko pero para sa kanila wala akong karapatan masaktan, nawalan sila nawalan den naman ako.
Hindi ko ko man lang naramdaman na may karamay ako noon dahil ang alak Kong makakaramay ko ako yung sinisise.
Hindi ako naka pag pahinga ng maayos noon, dahil ang sabe nila ako ang mag asikaso ng lahat ng bisita hindi pa ako ok non eh sariwa pa ang tahi ko sa titan, pero wala akong nagawa ilang araw akong puyat hindi nakakakain dahil ako ang pinakilos nila, dapat lang daw saket at wala daw akong katao ayan umiyak, sinisise nila ako.
"Anak, when mommy goes with you will your daddy be happy? And magiging masaya kaba dahil makikita at makaka sama mona ang mommy, mommy will sympathize with you, I don't want you grow up like me, unsympathetic mother." Saad ko at pinunasan ang mga kuha ko, kahit ba ayaw tumigel Tila sinasabe Hayaan lang at kids den naman itong titigel.
"Alam Kong nagagalet kana kay mommy dahil araw araw kona lang sinasabe sayo ang mga ito, pero hindi ko naman ginagawa kase sa tuwing nakikita ko ang muka ng daddy mo na wawala sa isip Kong mag paka m*t*y, because I can't leave him but be aware that when mommy is really numb, you will be surprised that I will be ther by your side," Talagang nagawa ko pang tumawa sa ganito ng saket na nararamdaman ko anak, kung merong may mga tao na makaka kita saken iisipen lang na baliw na ako.
Anak sa ngayon samahan at gabayan mo muna sa mommy ha. Saad ko at niyakap ang mga gamit niya
habang umiiyak ako at biglang tumunong ang phone ko kaya dali dali ko itong tinignan.
Si mark?
pinunasan ko ang mga kuha ko at binalik sa drawer ang gamit ng anak ko, tumingin ako sa or asan ko Anong Ora's narrn pala? Hyss ilang Ora's den akong umiiya.
Mark [ I'm going to my cousin house, there will be a dinner party.
Mark [ Close all the door.
Di na ako mag expect na isasama niya ulit ako sa mga ganon, because since then he never included me in their family.
Mark [ tyaka shut up your mouth ang Ingat mong mag drama?
Mark [ Puro ka iyak? ]
He can here me, maybe bé he's going upstairs kase madadaanan niya itong kwarto ko bago ang kwarto namin noon.
Puro iyak? Drama? Wow ganyan na lang lage sa kanya ang iyak ko, na parang date todo suyo siya sa akin mapatahan lang ako gamit ang mga bisig niya ngayon he made me die with his hurtful words.
Me [ I'm sorry]
Me [ Ingat! ]
Pag tapos ko siyang replayan Napa tingin na lang ako sa harap ng. Salamen.
Hanggang kailan paba ako mag titiis hanggang kailan paba ako mananatile sa mga ganito ng kalagayan, I don't want to leave because I live him and I know one day we will go back as long as I can.
Mga ilang minutes tumunog nanaman ang phone ko, kaya napatingin ako dito.
Ang mga kaibigan ko sa group chat which is cousin ni mark ang isa sa mga friends ko this is Stella.
Stelaa [ Hey guys, punta kayo dito sa house.
Max [ Anong meron? tell ]
Thymothy [ Anong ganap ko. ]
Stella [ We just didn't have dinner, besides mommy also went on a trip, miss naden niya kayo HAHAHAHAHAHA
Thymothy [ Kaya love na love ko ko si tita e. ]
Before I was the first to be invited by Stell because he was so excited to see me all the time, which used to be fine with him eve without thymothy or max basta mandoon lang ako ok lang sa kanya basta ako kasama niya.
But no? Wala na talaga ako para sa kanya kahit isang chat gaming sa kanya wala na akong matanggap sa group chat na agad siya nag memessange hinde kona ren alam kung Bakit doon agad siya nag chachat at nag saya siguro para inggitin ako.
- Writer
