Two stories different mistakes

CHAPTER 4 ( ROSE )

Satisfied naman ang pag iinggit nila sa aken dahil lang inggit ang nararamdaman ko nasasaktan pa ako.

hindi kona pansen tumulo nanaman ang mga kuha ko sa mga mata ko, kaya mabilis ko itong pinunasan.

Tumunong nanaman ang cellphone ko kaya kinuha ko ito, pero sana Diko na lang pinansen.

Max [HAHAHAHAHA pinapa Punta mo kame dyan sainyo so? Nandiyan den si mark? OMG!! Baka kasama niya yung killer?? At neglectful mother? I'm scared!!!

Stella [No!!]

Stella [Dont worry hindi isasama ni mark yon? I will lose my appetite when I see that, ơ till ruin our dinner]

Max [okay i on the way.]

Kung hinde neglectful killer hanggang kailan kaya yung pang disuse nila sa aken tyaka kung ayaen man nila ako hinde ako sasama baka mamaya tyempo lang nila yon para mapahiya ako, kung kang yare yon at madameng tao maka rineg ng pinag sasabe nila baka kung ano nalang ang ISIPEN ng mga tao.

Pigel na Pigel ako sa lụa ko kaso kusa talaga siyang babagsak kahit Anong pigel ko.

Sobrang saket talaga, na ang mga tương mahal mo sa buhay yung mga mahalaga sayo sila pa mismo ang mananakit sayo.

Yung mga tanong nag bigay lakas sa aken para mag patuloy sa buhay at mga taong nag bigay ng liwanag sa buhay Kong meserable tila nyon silang nag bibigay ng dilim sa buong pag ka tao ko.

Di talaga ako magiging ganito kung pinakinggan lang sana nila ako.

Sana pina kinggan nila ako edi sana naliliwanagan sila hinde yung ginagawa nila yung buhay kong madilim, maybe they will be hurt more than me.

Hindi koden ginusto ang nang yare, I never wanted to lose my child, dahil alam nila kung gaano ko gustong mag ka anak alam nila kung gaano ako kasaya nung malaman Kong buntis ako, Mark and I have always dream of having a baby, so they kwow that.

But didn't they realize that?

paano ko papatayen ang anak ko? E kung sa una pa lang I always pray to god to give me a child.

Mark and I would have a baby boy.

malaman nila ang mga trahedyang nang yare sa buhay ko, lahat ng kwento ng buhay ko kwenento ko sa kanila kaya sobrang saya ko dahil tinanggap nila ako ng buong buo, im very welcome in their family that's why Stella became my best friend

lahat lahat alam nila sa buhay ko, pero sa ganitong ginagawa nila sa aken parang Nina balik nila ako sa nakaraan ko, Why are they talking back what dad did to me, hindi naman nila ako binubugbug pero nasasaktan nila ako, emotionally and mentally.

I thought they were that first people I would be with so I could forget what happend to my son, pero hinde imbis samahan nila akong makalimutan ang mga nangyare, they are just more reminders of it.

kahit ayokong sisihen ang sarile ko wala akong kagaya dahil sa araw araw ganon ang pakiramdam ng sinasabe nila sa aken aksidente ang nangyare.

Isa pa si mark? Ang buong akala ko siya ang unang magiging karamay ko sa pag nawala ng anak namin pero hinde, but it scems that his brain was failed with anger, so I should have sympathize because I was one of the lose, he didn't do it he just got mad at me and left me.

kahit ano man ang iparatang nila sa aken wala akong kasalanan, victima ako kahit ang gawen ni lang paninise nasa aken paren ang tamang sagot.

wala akong kasalanan tumulong lang ako noon pero Diko alam na ang pag tulong kona yon may kapalet at yun ang buhay ng anak ko.

I remember what happend that day, hence the pain. Specially gradually coming back.

kaya itong iyak ko na kanina kopa pinipigilan tila bumagsak.

tumingin ako sa picture and bracelet ng anak ko.

I'm sorry baby alam ko naman hindi ginusto ni mommy yon, tumulong lang si mommy hindi ko sinasadya anak I really didn't like that son, mommy was just being kind right? Hindi ginusto ng mommy ang nang yare hinde alam ni mommy na may kapalet ang pag tulong ni mommy, hindi ko ginusto anak hindi ko gusto ang nang yare. Saad ko at mas lumabas pa ang hoses ko.

Biglang may narineg akong nag lalakad Palabas ng kwarto, I know it's mark ngayon pa lang siya aalis, pero hindi ko siya kailangan pakeelaman at wag niya akong pakeelaman kung marineg niya panulit akong umiiyak Sabihen na niya akong killer pabaya ma drama wala akong pake nasasaktan lang ako kaya nilalabas ko.

I hope one day ma realize ni lang lahat ang saket na nararamdaman ko ngayon.

Luha na lang talaga ang mapapahiram sa pag tulo kase kusa itong humihinto kahit humagulgul ako kakaiyak pag pagod na ang mga mata ko hihinto ito.

Sa mga nag Saang limang taon ganito na lang lage ang tema sa araw ara.

Ramdam kong namamaga ang mga maya ko kakaiyak nahihirapan kaong imulat ang mata ko, mugtong mugto ito.

naisipan Kong mag pahinga muna kahit saglet.

Maya maya bumaba na ako para isara ang mga pinto at gate, simple lang itong bahay namin Saktong Sakto sa pang pamilya lang may kaya sa buhay sila mark

17 ako kung maging kame ngayon 27 na ako 28 naman siya isang taon ang tanda niya sa aken

botong boto naman ang pamilya ni mark sa amen kaya nung na isep nameng mag sama sa iisang bahay at kahit ba pag kame noon may tiwala sila sa aken at sa naka nila kaya Hinayaan nila kame.

isinara ko ang mga pinto hindi naman uuwe si mark dahil kapag may ganong ganap doon siya natutulog dahil nag eenjoy siya don.

naalala ko date palage akong kasama doon, Tama ng taga bantay at taga bawal lang ako kapag sumo sobra na sila sa pag inom matataas kase ang high tolerance nila sa katawan, e si mark hinde naman siya malakas uminom kaya kapag alam Kong dina kaya ng asawa ko pinipilit ko nang umakyat para matulog.